Μια φορά κι ένα κοίτασμα…

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Οταν κάποιος είναι άνεργος και χρεοκοπημένος η τελευταία συμβουλή που θα του έδινε κάποιος λογικός άνθρωπος είναι «σκάψε στο σπίτι σου για λίρες» ή «παίζε ΛΟΤΤΟ κάθε μέρα για να βρεις την τύχη σου». Φυσικά, αν υπήρχαν ενδείξεις ότι στο σπίτι του μπορεί να υπάρχουν «κιούπια με χρυσό», κανείς δεν θα έπρεπε να αποκλείσει την εκσκαφή.

Το πρώτο πράγμα όμως που θα συμβούλευε -είπαμε: κάποιος λογικός άνθρωπος- σε κάποιον άνεργο και χρεοκοπημένο θα ήταν να βρει μια δουλειά, να τακτοποιηθεί οικονομικά, και μετά να παίζει όσο ΛΟΤΤΟ θέλει…

Τα τελευταία τρία χρόνια διάφοροι ταγοί του έθνους προτείνουν διαρκώς να ψάχνουμε για λίρες ή να παίζουμε ΛΟΤΤΟ προκειμένου να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Οι πρώτες «λίρες» που δεν ψάξαμε επαρκώς βρίσκονταν στα αμύθητα πλούτη της Ρωσίας και της Κίνας. Αυτά, κατά τους εγχώριους μυθομανείς, θα μας προσφέρονταν δωρεάν και -τι κρίμα!- «οι προδοτικές κυβερνήσεις δεν τα ζήτησαν». Βεβαίως ζήτησε πολύ λιγότερα ο κρατικός εταίρος της Ρωσίας κ. Χριστόφιας και τελικά κατέληξε δακρυσμένος στο Μνημόνιο, αλλά αυτό δεν πτοεί τους συνωμοσιολόγους.

Τα άλλα δύο λαχεία που προτείνονται για να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα είναι η διεκδίκηση του περιλάλητου κατοχικού δανείου και η εξόρυξη των πετρέλαιων ή κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις ελληνικές θάλασσες. Αν και αυτά τα δύο έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας, δεν επαρκούν και σίγουρα θα αργήσουν. Το πρώτο απαιτεί διαπραγματεύσεις, διεθνείς καμπάνιες, ευνοϊκό πολιτικό κλίμα στην αλλοδαπή κ.λπ. Αλλά ακόμη και αν παίρναμε 200 δισεκατομμύρια σήμερα, τι θα τα κάναμε; Με πρωτογενές έλλειμμα 24 δισ. που είχαμε το 2009 το κράτος θα τα εξαντλούσε σε οκτώ χρόνια.

Το ίδιο ισχύει και για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία σημειωτέον δεν «έσωσαν την Κύπρο από το Μνημόνιο». Χρειάζονται έρευνες, πολύπλοκες νομικές διαδικασίες, συμφωνίες με εταιρείες εξόρυξης κ.λπ. Αφήστε δε που θα είχαμε και διαρκείς προσφυγές στη δικαιοσύνη από τους συνήθεις ευαίσθητους για το απαράμιλλο φυσικό περιβάλλον νοτίως της Κρήτης. Εδώ μια επένδυση εξόρυξης χρυσού προχώρησε στη Χαλκιδική και ξαμολύθηκε σύμπασα η Αριστερά για να τη σταματήσει.

Ολοι αυτοί που διακινούν τα σενάρια για «αμύθητα πλούτη» της ανατολής, του γερμανικού βορρά ή νοτίως της Κρήτης δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πουν ότι αφενός θα αργήσουν και αφετέρου έχουν κόστος. Καλοδεχούμενα θα είναι, αν και όποτε έρθουν, σαν ένα τζακ-ποτ στο ΛΟΤΤΟ. Ομως κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να στηρίζεται σ’ αυτά. Αυτό που χρειάζεται πρώτα απ’ όλα η χώρα είναι να συμμαζέψει τις δαπάνες της και να ξαναφτιάξει το κράτος. Να μειώσει τη γραφειοκρατία ώστε να έρθουν σίγουρες επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Και αν πάρουμε το κατοχικό δάνειο ή ξεκινήσει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αερίου, αυτά τα λεφτά πάλι τα χρωστάμε. Τα οφείλουμε στις νέες γενιές που τους φορτώσαμε δυσθεώρητα χρέη.

Η Ελλάδα έχει μόνο ένα δρόμο για να βγει από την κρίση, τον δύσκολο. Πρέπει να νοικοκυρευτεί. Ολα τα άλλα είναι γλυκά ή υπερβολικά παραμύθια για να κοιμηθούμε και να μην κάνουμε αυτά που πρέπει. Και από τέτοια παραμύθια χορτάσαμε σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης…