Ανοικτή επιστολή Τούρκου πρέσβη προς τον Γ. Παπανδρέου

«Εξοχότατε πρωθυπουργέ,

Όταν υπήρξα μάρτυρας στο σκέλος της επίσκεψης στην Άγκυρα του Βασιλέα Παύλου και της Βασίλισσας Φρειδερίκης στις 8 Ιουνίου 1952 ήμουν μόλις 13 ετών . Ήμουν και εγώ μεταξύ των προσκόπων που είχαν παραταχθεί κατά μήκος του δρόμου από όπου θα περνούσαν οι υψηλοί προσκεκλημένοι. Ποτέ ξανά από τότε επί 58 χρόνια δεν υπήρξα μάρτυρας αυτής της φιλικής ατμόσφαιρας που είχα ζήσει τότε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ο βασικός στόχος και οι βασικές αρχές της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας είχαν καθοριστεί από τον Ατατούρκ και αρχή της διπλωματίας μας έγινε το ρητό του Ατατούρκ «Ειρήνη στην χώρα, ειρήνη στον κόσμο». 

Το γεγονός ότι ο Ατατούρκ μετά την νίκη στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας έτεινε χείρα φιλίας στις δυνάμεις που είχαν καταλάβει την πατρίδα μας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο πλαίσιο αυτό η φιλία Ατατούρκ- Βενιζέλου που βιώθηκε, αποτέλεσε πάντα πηγή έμπνευσης στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.

Η πολιτική «μηδενικών προβλημάτων με τις γειτονικές χώρες» που εφαρμόζει η τουρκική κυβέρνηση, ασφαλώς και συμφωνεί απόλυτα με το πνεύμα της ειρηνικής εξωτερικής πολιτικής και τα έθιμα που χάραξε ο Ατατούρκ για την Τουρκία.

Ο αξιότιμος πρωθυπουργός Ερντογάν, με την πρωτοβουλία που ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2009 και την επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα στις 14-15 Μαΐου 2010, έθεσε σε εφαρμογή και ως προς την Ελλάδα την πολιτική προς την κατεύθυνση των «μηδενικών προβλημάτων».

Εύχομαι ολόψυχα η πολιτική αυτή να αποδώσει ακόμα πιο μόνιμα αποτελέσματα και να γίνει αιτία να ζήσει το εγγόνι μου μια ακόμα πιο μεγαλοπρεπή ατμόσφαιρα φιλίας, από αυτήν που έζησα εγώ πριν από 58 χρόνια.

Η ανακοίνωση που έγινε προς την κατεύθυνση ότι η εξοχότητα σας θα έρθει στο Ερζερούμ και θα μιλήσει στην 3η Διάσκεψη Πρέσβεων που οργανώνει το τουρκικό ΥΠΕΞ, αύξησε τις ελπίδες και τις προσδοκίες ότι θα συμβάλλει στην δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που θα διευκολύνει την επίλυση των προβλημάτων και θα επιταχύνει την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Πιστεύω ότι αυτά που είπατε κατά την ομιλία σας προς τον λαό στο Ερζουρούμ ότι «Θα πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις προκαταλήψεις του παρελθόντος και να ξεχάσουμε τους παλιούς ανταγωνισμούς. Επιθυμούμε να καταρρίψουμε πλέον το τείχος των προκαταλήψεων», αντιμετωπίστηκαν με εκτίμηση από όλους στην Τουρκία.

Όμως, το γεγονός ότι κατά την ομιλία σας προς τους πρέσβεις κάνατε λόγο για τα θέματα διαφωνίας μεταξύ των δύο χωρών, το γεγονός ότι κατηγορήσατε την Τουρκία και ειδικότερα αυτό που είπατε ότι «όσο συνεχίζεται η κατοχή στην Κύπρο η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ» δείχνει πως ακόμα αντιμετωπίζετε δυσκολίες και έλλειψη δυνατότητας αναφορικά με την «κατάρριψη του τείχους των προκαταλήψεων».

Οι απόψεις που εκφράσατε στην Διάσκεψη στο Ερζερούμ δεν νομίζω ότι είναι του χαρακτήρα που μπορούν να ξεπεραστούν με την αντίληψη πως «αυτές είναι γνωστές απόψεις της Ελλάδας». Εάν τις απόψεις σας αυτές τις διατυπώνατε στην Ελλάδα ή στα διεθνή φόρα, ίσως να μπορούσε να εκληφθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Όμως, εσείς αποδεχόμενος να μιλήσετε στην 3η Διάσκεψη Πρέσβεων στο Ερζερούμ, στην οποία λάμβαναν μέρος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και ορισμένοι υπουργοί, μετά την ιστορική επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει ο κ. Ερντογάν πέρυσι στην Αθήνα, αναλάβατε να παίξετε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα πρώτο γεγονός στην ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Οι Τούρκοι φίλοι σας που λάμβαναν μέρος στην Σύνοδο και εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες που παρακολουθούσαν σε ζωντανή μετάδοση την ομιλία σας από τα τηλεοπτικά μέσα, περίμεναν από εσάς να εκπληρώσετε τον ρόλο σας αυτό, χρησιμοποιώντας λόγια τα οποία θα στηρίζονταν σε μια λογική που θα άνοιγε μια νέα εποχή για το μέλλον των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας και όχι λόγια που θα οδηγούσαν σε πολεμική και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως λόγια «τα οποία εκφράζουν εδώ και καιρό τις γνωστές απόψεις της Ελλάδας».

Κατά την αντίληψη μου, η εξέχουσα προσωπικότητά σας καθιστούσε δικαιολογημένη αυτήν την προσδοκία. Όμως και ορισμένες θετικές εκφράσεις που χρησιμοποιήσατε αναφορικά με την σημασία των φιλικών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, δυστυχώς χάθηκαν μεταξύ των όσων είπατε που προκάλεσαν πολεμική.

Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός τύπος αναφέρθηκε στην ομιλία σας στο Ερζερούμ με τίτλους που έδειχναν ότι έγιναν έντονες συζητήσεις μεταξύ των πρωθυπουργός των δύο χωρών στο Ερζερούμ.

Παράλληλα, από τις δηλώσεις του κυβερνητικού σας εκπροσώπου που είχαν απήχηση στον τουρκικό τύπο, προκύπτει ότι η ομιλία σας στο Παλάντοκεν συμπίπτει με τους στόχους σας αναφορικά με την εσωτερική σας πολιτική.

Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι για να μπορέσουν τα προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας να ξεπεραστούν με την αντίληψη των κοινών συμφερόντων και την δημιουργία σχέσεων που θα βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και την ανάπτυξη των σχέσεων αυτών κατά τρόπο υγιή, θα πρέπει να επέλθει συμφωνία μεταξύ των δυο χωρών κατά τρόπο ρεαλιστικό, πάνω σε έναν κατάλογο προβλημάτων. Διότι τα προβλήματα μεταξύ των δύο κρατών δεν περιορίζονται μόνο στον «καθορισμό των ορίων της υφαλοκρηπίδας».

Πέραν αυτού είμαι από εκείνους που γνωρίζουν ότι και οι ισχυρισμοί σας πως η Τουρκία παραβιάζει τον ελληνικό εναέριο χώρο προέρχεται από το γεγονός ότι «η Ελλάδα, ενώ έχει στο Αιγαίο χωρικά ύδατα εύρους έξι μιλίων έχει καθορίσει τον εναέριο χώρο της ως 10 μίλια».

Όσον αφορά δε την άποψή σας σε σχέση με την Κύπρο, όπου χαρακτηρίσατε την Τουρκία «κατοχική» και είπατε «όσο συνεχίζεται η κατοχή η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ» μπορούμε να πούμε τα εξής:

Είναι ιστορική πραγματικότητα το ότι δεν είναι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι, η πλευρά που δημιούργησε το Κυπριακό. Μια άλλη πραγματικότητα είναι ότι στους στόχους εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας δεν υπήρξε ποτέ κάποια έννοια στην τουρκική με το ίδιο νόημα με αυτό της «Ένωσης». Οι συμφωνίες του 1960 υποστηρίχθηκαν και υιοθετήθηκαν από την Τουρκία. Η Τουρκία με αυτές τις συμφωνίες είχε την αντίληψη ότι δημιουργήθηκε ένα αιώνιο κλίμα ειρήνης στην Κύπρο. Οι δηλώσεις του ΥΠΕΞ της εποχής εκείνης Ζορλού και οι δηλώσεις του πρωθυπουργός Μεντερές σχετικά με αυτό, καθώς και τα προγράμματα των τουρκικών κυβερνήσεων μέχρι το 1964 επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα αυτή.

Έναντι αυτών, το πώς έβλεπε η Ελλάδα τις συμφωνίες του 1960 αναφέρεται κατά τρόπο ξεκάθαρο στο βιβλίο του πατέρα σας Ανδρέα Παπανδρέου «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα».

Επίσης , στο ίδιο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και πληροφορίες σχετικά με την μεταφορά στρατιωτών «μυστικά και όχι λιγότερων από 20000» στην Κύπρο το 1964, μετά από συμφωνία του παππού σας Γεωργίου Παπανδρέου με τον Μακάριο.

Ο Μακάριος σε ομιλία του στο ΣΑ του ΟΗΕ στις 19 Ιουλίου 1974 έκανε λόγο για κατάληψη και κατοχή της Κύπρου και ως «καταληψία» υπογράμμισε την Ελλάδα και όχι την Τουρκία.

Οι εξελίξεις που βιώθηκαν στην Κύπρο από τις 15 Ιουλίου 1974 ήταν αποτέλεσμα του στρατιωτικού πραξικοπήματος της Ελλάδας που πραγματοποίησε στο νησί. Η Τουρκία στηριζόμενη στις συμφωνίες του 1960 επενέβη στο νησί και παρεμπόδισε την Ένωση.

Η Ελλάδα, η οποία πραγματοποίησε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Κύπρο, μετά από ένα χρόνο κρίθηκε κατάλληλη για πλήρη ένταξη στην Ε.Ε. Τότε γιατί η Τουρκία η οποία παρεμπόδισε την Ένωση στην Κύπρο να μην γίνει πλήρες μέλος της ΕΕ εξαιτίας του Κυπριακού;

Οι ενέργειες εξεύρεσης λύσης στο Κυπριακό παρεμποδίστηκαν πάντοτε από την Ελληνοκυπριακή πλευρά και αυτό αποτελεί μια άλλη πραγματικότητα αναφορικά με την Κύπρο .

Το τελευταίο παράδειγμα της πραγματικότητας αυτής βιώθηκε στο δημοψήφισμα που έγινε στις 24 Απριλίου 2004.Ενώ οι τ/κ αποδέχθηκαν το σχέδιο Ανάν, η άλλη πλευρά, οι Ελληνοκύπριοι που το απέρριψαν και κατ’ αυτόν τον τρόπο έδειξαν την προτίμησή τους υπέρ του ανεπίλυτου στο νησί, μια εβδομάδα μόνο μετά από το δημοψήφισμα παρακάθισαν ως πλήρες μέλος στο τραπέζι στην ΕΕ. Γιατί τότε η Τουρκία, η οποία κατεύθυνε τους Τουρκοκύπριοι κατά τρόπο ξεκάθαρο προς τη λύση και τους παρότρυνε, να μην μπορέσει να γίνει μέλος της ΕΕ;

Μπορεί ποτέ ο ισχυρισμός ότι η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ πριν τερματιστεί η κατοχή στην Κύπρο, να συνάδει με την πραγματικότητα σχετικά με το νησί, με την λογική και με την δικαιοσύνη και τις αξίες της ΕΕ και να απηχεί την καλή πρόθεση; Μπορεί ποτέ έναντι αυτού του άτοπου ισχυρισμού να αναμένεται να αισθάνονται την ανάγκη οι Ελληνοκύπριοι για λύση στο νησί;».

www.tvxs.gr