Η ΑΕΚ-οφωλιά

Του Αλέξη Σπυρόπουλου από το aixmi.gr

Η «Ελευθεροτυπία» είναι ΑΕΚοφωλιά απ’ τις λίγες. Παλαιόθεν σεσημασμένη. Σ’ όποιο γραφείο να γυρίσεις και να κοιτάξεις, θα δεις τον ΑΕΚτζή του. Επικοινωνούν μεταξύ τους, περίπου σαν τους πρώτους χριστιανούς. ‘Η σαν εκτός νόμου κομμουνιστές.

Ο δικός μου, ο πιο κοντινός, γαργαλιόταν απ’ την αρχή της προηγούμενης εβδομάδας, ζεστός μετά τις νίκες της Ένωσης στις Σέρρες και στην Τρίπολη. Σάββατο δεν δουλεύουμε, κι η ΑΕΚ ήταν να παίξει Σάββατο με τον Ολυμπιακό Βόλου.

- «Λέω, να πάω γήπεδο. Τι λες, να πάω;»

- «Μακριά», του κάνω, «τρίτο σερί καλό δεν υπάρχει, θα στενοχωρηθείς».

Κι όμως, υπήρξε! Τρίτο σερί καλό. Μεσοβδόμαδα, με τον Παναθηναϊκό.

- «Θα πάω» αποφάσισε.

- «Τώρα είναι», του λέω, «που δεν πρέπει να πας. Τι για Μπέο», τον τρόμαξα, «τι stats διαιτητή του κατέβασα, ότι αυτός δεν φέρνει ποτέ άσο, όλα».

Δεν έμαθα τι απέκανε. Βλέποντας το 0-4, το(ν) σκέφτηκα. Κυριακή, πήγα για δουλειά κι είχα την αγωνία του. Πήγε; Δεν πήγε; Εν τέλει, το είχε ξανασκεφτεί κι έμεινε μακριά. Σώθηκε. Ήταν έως ανακουφισμένος, εκ των υστέρων, γι’ αυτό.

Η ΑΕΚ εκπαιδεύει το κοινό, όχι μόνο το δικό της κοινό, να μη της δίνει πίστη. Εκπαιδεύει το κοινό, μετά το καλό ν’ αναμένει (αντί να εκπλήσσεται με) το κακό. Μπορεί να νικά δύο φορές τον Παναθηναϊκό, να νικά τον Ολυμπιακό, να πηγαίνει στον Άρη και να κάνει 4-0, στην Τούμπα να γονατίζει στο 90′+2′ επειδή είχε μείνει στα τελευταία 15-20 λεπτά με δέκα παίκτες κι ήταν και το μοναδικό top ματς στο οποίο της έλειψε ο καταλυτικός Δέλλας.

Αλλά μπορεί, επίσης, να φέρνει ένα αθροιστικό 1-7 σε δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό Βόλου, να μη κερδίζει κανένα απ’ τα δύο παιχνίδια με την Κέρκυρα, να χάνει ξεκούραστα και συνοπτικά στη Νέα Σμύρνη, στην Καβάλα, στο Καυταντζόγλειο. Φυσιολογικά, κατόπιν όλων αυτών, δεν την πιστεύεις.

Τα αποτελέσματα μοιάζουν αντιφατικά ή αλλοπρόσαλλα, αλλά δεν είναι. Είναι τα φυσιολογικά αποτελέσματα των δυνατοτήτων μιας ομάδας, που είναι μικρή το δέμας και κομματιασμένη. Μαζεύουν τα λιγοστά κομμάτια όταν έρχεται το δύσκολο, συσπειρώνονται, εξαντλούν τη δυνατότητα, το κάνουν. Μία, δύο, άντε τρεις. Στις τρεις μάξιμουμ, έχουν αδειάσει. Ξανασπάζουν σε κομμάτια, έρχεται η στραβή, μπορεί και η δεύτερη στραβή, μετά συνέρχονται κι επιστρέφουν. Και πάει λέγοντας. Ένας κύκλος, γύρω απ’ το ίδιο και το ίδιο σημείο συνεχώς. Ένας φαύλος κύκλος.

Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ελληνική ομάδα εναντίον της οποίας δεν έχει σκοράρει ο Τζιμπρίλ Σισέ! Γιατί τα δύσκολα, της είναι τα πιο εύκολα.

Αυτό σημαίνει τη διολίσθησή της σε επίπεδο π.χ. Πανιωνίου. Που τα καλύτερά του εφέτος στη Νέα Σμύρνη ήταν με Άρη, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό. Στην ίδια Νέα Σμύρνη στην οποία έκαναν παρέλαση, κι έφυγαν νικητές περπατώντας, ο Ολυμπιακός Βόλου, ο Εργοτέλης, ο Ατρόμητος, η Κέρκυρα, η Ξάνθη, παρά τρίχα και ο Αστέρας Τρίπολης.

Η ΑΕΚ -αναγγέλλεται τώρα ότι- θα οδηγηθεί σε λογική αιματηρών περικοπών. Τα νούμερα βολεύονται, ή ας πούμε ότι βολεύονται, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Δίχως την πίστη του κοινού όμως, του δικού της κοινού, κάθε σχέδιο σωτηρίας (μιας ομάδας, όπως και… μιας χώρας) είναι καταδικασμένο.