Στο νέο πλέον Δήμο Σερβίων – Βελβεντού Αλλάζουμε σελίδα - Μένουμε στις ίδιες επάλξεις

Του  Γιώργου Μαστρογιαννόπουλου

Προέδρου Συλλόγου Μικροβαλτινών Ν. Κοζάνης

Σε εφαρμογή του Καλλικρατικού Νόμου 3852/2010 και με τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών  της 7^ης και 14^ης Νοεμβρίου 2010, μπαίνουμε από την 1 Ιανουαρίου 2011 σε μια νέα φάση. Ο Δήμος Σερβίων, ο Δήμος Βελβεντού, ο Δήμος Καμβουνίων και η Κοινότητα Λιβαδερού θα αποτελούν πλέον το Δήμο Σερβίων – Βελβεντού.

Θέσαμε και παλιότερα τους προβληματισμούς μας  για τις συνέπειες στην καθημερινότητα των δημοτών και στις προοπτικές ανάπτυξης που δημιουργεί το νέο αυτοδιοικητικό τοπίο. Και ασφαλώς οι απόψεις, οι εκτιμήσεις και οι προσεγγίσεις ποικίλουν και είναι όλες σεβαστές. Τα πάντα όμως θα κριθούν στην πράξη. Και σε κάποιο βάθος χρόνου.

Σήμερα εμείς σαν ενεργοί πολίτες, σαν μέλη φορέων και συλλόγων, σαν απλοί πολίτες των Καμβουνίων, καλούμαστε να προσδιορίσουμε τις θέσεις μας και τη στάση μας  στη νέα κατάσταση.

Για να κάνουμε πρώτα την αυτοκριτική μας και να δεχτούμε ότι δεν δώσαμε ούτε στο ελάχιστο τη μάχη να διατηρήσουμε την αυτονομία –κάτι που θεωρητικά ήταν εφικτό- σαν ορεινός Δήμος Καμβουνίων. Με τις όποιες μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας…

Η γενικότερη θέση μας σήμεραείναι ότι πρέπει να αποδεχτούμε την έννοια της συνένωσης και να βοηθήσουμε στην εμπέδωση της δημοτικής συνείδησης.

Από την άλλη πλευρά όμως εμείς οι κάτοικοι των Καμβουνίων γνωρίζουμε ότι η νέα πραγματικότητα βρίσκει την περιοχή μας, με πολλά προβλήματα και εκκρεμότητες.

- Ο βασικός δρόμος από τα χωριά μας που οδηγεί στην έδρα του Δήμου τα Σέρβια,  είναι κλειστός στο ύψος του Προσηλίου από τον περασμένο Ιούνιο. Και αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται λύση στον ορίζοντα.

- Η συρρίκνωση και η φθίνουσα πορεία των λατομικών επιχειρήσεων αναζητούν δραστικές  και καινοτόμες παρεμβάσεις για να ανακάμψουν.

- Ο γεωλογικός και φυσικός πλούτος της περιοχής (Μπουχάρια, δάσος Ελάτης) φαίνεται να εγκαταλείπεται και να απαξιώνεται.

- Η προοπτική ανταποδοτικών έργων, απασχόλησης και έργων αναπτυξιακής-τουριστικής κατεύθυνσης από τη δημιουργία του ΥΗΣ και της λίμνης Ιλαρίωνα είναι ανύπαρκτη.

- Οι δυνατότητες της περιοχής για βιολογικές καλλιέργειες και αντίστοιχα κτηνοτροφικά προϊόντα δεν έτυχαν μέχρι σήμερα καμιάς ουσιαστικής στήριξης.

- Η άλλη βασική οδική γραμμή προς την Κοζάνη μέσω Καισαρειάς, παρά τις όποιες βελτιώσεις παραμένει προβληματική και επικίνδυνη.

- Ο δρόμος από το Φρούριο για το Τρανόβαλτο εξακολουθεί να είναι ένας κακοτράχαλος χωματόδρομος και αυτός από το Τρανόβαλτο προς το Λιβαδερό -ένα υπόλοιπο μόλις 6 χλμ.- ακόμη χειρότερος.

- Το Μουσείο της Μάχης Λαζαράδων παραμένει ημιτελές και η δημιουργία ενός μνημείου αντάξιου της ιστορικής μάχης απλή …υπόσχεση.

- Κτίρια μνημειακής αξίας -Σπίτι Παιδιού, παλιό δημοτικό, τυροκομείο- στο Μικρόβαλτο έχουν εγκαταλειφθεί στην φθορά του χρόνου.

- Εξακολουθεί να υφίσταται η δυσμενής προοπτική δημιουργίας Χώρου Υγειονομικής Ταφής Προϊόντων Αμιάντου (ΧΥΤΑΜ) στο Ζιδάνι, παρά τα έργα αποκατάστασης που εκτελούνται.

- Και σ' όλα αυτά προστίθεται και η αγωνία των κατοίκων για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας –συγκοινωνία, Βοήθεια στο Σπίτι, γιατρός, λειτουργία ΚΕΠ, ΚΑΠΗ-.

- Για την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα βήματα πρέπει να τα κάνουμε μόνοι μας.

Τα παραπάνω είναι μια απλή υπενθύμιση προς τη νέα δημοτική αρχή, που ασφαλώς τα γνωρίζει. Η συγκυρία της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας βεβαίως και δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για τη συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης. Η επίλυση τους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και δεν είναι μόνο υπόθεση των εκλεγμένων τοπικών και δημοτικών αρχών, τους οποίους οφείλουμε όλοι μας να στηρίζουμε, εφόσον οι ενέργειές τους κινούνται στη σωστή κατεύθυνση.

Πρέπει παράλληλανα δυναμώσει το ρεύμα ενεργών πολιτών που να ενδιαφέρεται, να διεκδικεί και να αγωνίζεται. Στα Καμβούνια αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν. Που ακολουθούν αυτόν τον δύσκολο και επίπονο δρόμο. Ανάμεσα σ' αυτούς θέλουμε να είμαστε και εμείς.

Η εφημερίδα του συλλόγου μας, η "Εν Μικροβάλτω…", από τα πρώτα φύλλα της έκδοσής της, στάθηκε κοντά στο Μικρόβαλτο και στην περιοχή των Καμβουνίων. Το ίδιο θα κάνει και τώρα. Πρώτα το Μικρόβαλτο. Έπειτα θα οριοθετήσει την περιοχήτων Καμβουνίωνστη φυσική γεωγραφική της ενότητα που να περιλαμβάνει επιπλέον και τα χωριά του Λιβαδερού, του Μεταξά, του Τριγωνικού, του Πολυρράχου, του Προσηλίου και του Ρυμνίου. Με την ανάλογη προσθήκη στην ατζέντα της  των ζητημάτων που τους απασχολούν. Κάτι που ως ένα βαθμό το έκανε και μέχρι τώρα.

Έτσι:

- Θα συνεχίσει να δημοσιοποιεί και να αναδεικνύει τα προβλήματα της περιοχής των Καμβουνίων. Να προτείνει λύσεις. Να διεκδικεί.

- Θα συνεχίσει να προβάλλει τις φυσικές ομορφιές και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της.

- Θα συνεχίσει να καταγράφει τα πολύ χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα πολιτιστικά στοιχεία της περιοχής -παραδόσεις, ήθη, έθιμα, τραγούδια-.

- Θα συνεχίζει να αναζητά τις ιστορικές ρίζες μας.

- Θα συνεχίσει να κρατά ανοιχτή τη γέφυρα επικοινωνίας με τους μετανάστες μας.

- Θα συνεχίσει να προβάλλει τις εκδηλώσεις και τα δρώμενα της περιοχής.

- Θα συνεχίσει να δίνει βήμα και φωνή στον απλό καθημερινό άνθρωπο που έχει κάτι να προτείνει, να διαμαρτυρηθεί, να διεκδικήσει.

Ίσως κάποιοι διερωτηθούν ότι αυτή η γεωγραφική περιχαράκωση μπορεί να δημιουργήσει αντιπαλότητες και "στρατόπεδα". Επιδίωξή μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Είμαστε δίπλα στους υπόλοιπους συλλόγους και φορείς του Δήμου για κάθε είδους συνεργασία.

Προτεραιότητα έχει ο τόπος μας.

Ίσως από μια παρορμητική αγάπη και προσκόλληση στα παιδικά μας βιώματα.

Θα αλλάξουμε μεν σελίδα με τη διεύρυνση του Δήμου…

Θα μείνουμε όμως στο ίδιο μετερίζι.

Στις ίδιες επάλξεις…

Γιώργος Μαστρογιαννόπουλος

Πρόεδρος Συλλόγου Μικροβαλτινών Ν. Κοζάνης

(κύριο θέμα στην "Εν Μικροβάλτω..." ΑΦ 20)