Χωρίς Φόβο Και Χωρίς Πάθος

Όαση νηφαλιότητας και πραγματικής αδελφοσύνης, στις δύσκολες ημέρες που περνάμε, η παρέμβαση του π. Κωνσταντίνου Ι. Κώστα (παπαδάσκαλου) στο μηνιαίο περιοδικό ‘ΠΥΛΗ’ ‘ανάπτυξης’ της Δυτικής Μακεδονίας με θέμα τον ¨Καλλικράτη¨ και τη στάση των κατοίκων του Βελβεντού. 

Από τον τίτλο της παρέμβασης 

«ΣΥΝ-ΕΙΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ» 

( Η θέαση του άλλου χωρίς φόβο και χωρίς πάθος) 

γίνεται αντιληπτό ότι ο συγγραφέας κατέχει επάξια τον τίτλο του πνευματικού ανθρώπου που τολμά εκεί που οι άλλοι διστάζουν. 

Για οικονομία χώρου και χρόνου επέλεξα κάποια αποσπάσματα, που μπορεί να αδικούν την ολοκληρωμένη παρέμβαση, δίνουν όμως ξεκάθαρα το στίγμα των προθέσεων του συγγραφέα.. 

«Στο Βελβεντό δώσαμε από την αρχή τον καλόν αγώνα, ώστε να κρατήσουμε σε υπόσταση τον Δήμο. Η συμμετοχή υπήρξε παλλαϊκή και αυτό σφυρηλάτησε τις μεταξύ μας σχέσεις και έδειξε την αγάπη μας για τον τόπο μας. Η Πολιτεία εκτιμώντας τα πράγματα διαφορετικά , δεν ικανοποίησε το αίτημά μας. Η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε τον Καλλικράτη και στην περιοχή μας , έδωσε τον κοινό Καλλικρατικό Δήμο με την επωνυμία «Δήμος Σερβίων – Βελβεντού» με έδρα τα Σέρβια. 

Η πείσμων και διαρκής εμμονή στην μη αποδοχή των τετελεσμένων δεν είναι ορθή αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Υποδαυλίζει την αντιπαλότητα προς τις άλλες Κοινότητες του κοινού Καλλικρατικού Δήμου και αυτό προς μακροπρόθεσμη ζημία όλων. Επειδή η Εκκλησία εύχεται διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως», για την ένωση των ανθρώπων, δεν είναι δυνατόν να συμμετάσχω σε αγώνα, στον οποίο μας ωθεί ο πληγωμένος εγωισμός μας. Απεναντίας προσεύχομαι στο θεό να κατευναστούν τα πάθη, ώστε να μην βλέπουμε νικητές και ηττημένους, αλλά ένα λαό, το λαό του θεού, ο οποίος καλείται να αγωνισθεί ενωμένος για το όφελος πάντων. 

Στην μετά την ψήφιση του Καλλικράτη από τη Βουλή εποχή, ο αγώνας όλων με ψύχραιμη σκέψη, ορθολογική μελέτη εμπλουτισμένη με τα πολιτιστικά στοιχεία της ενοποιητικής θυσιαστικής –ερωτικής προς τον Άλλον ελληνικής παράδοσης, πρέπει να γίνει αγώνας για τη συνεργασία, τη συνεννόηση, τη συναδέλφωση, τη συνύπαρξη και τη συνδημιουργία με όλες τις πληθυσμιακές κοινότητες, με έναν επιθετικό ωστόσο απελευθερωτικό πολιτισμό. Με απόλυτο σεβασμό στη διαφορετική άποψη, χωρίς φανατισμούς, χωρίς ντοπαρίσματα και πολώσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, δίχως λιθοβολισμούς και μακριά από κάθε διάθεση ετικεταρισμένου πατριωτισμού, που τόσο ταλαιπώρησε το λαό και έβλαψε τη χώρα σε εθνικό επίπεδο στα περασμένα πέτρινα χρόνια……

Τα στοιχεία που μας ενώνουν, όλες τις πληθυσμιακές Κοινότητες των Ελλήνων, πολλά…… 

Τα στοιχεία που μας χωρίζουν, κανένα. Προτιμότερο θα ήταν να μιλούσαμε για εμπόδια, που μας εμποδίζουν στη συνεργασία, στη συνύπαρξη, στην συνδημιουργία. 

Τέτοια στοιχεία που παρεμποδίζουν γενικά τους ανθρώπους στη συναδέλφωση και συνεύρεση μπορεί να είναι λ.χ. η υπεροψία (έπαρση), η ενδοστρέφεια, ο εγωκεντρισμός και ο ναρκισσισμός, στοιχεία καθόλου άγνωστα στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα…… 

Η λαϊκή πίστη (κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό), όταν δεν πρεσάρεται από κλειστοφοβικές εμμονές οδηγεί αβίαστα σε έναν άλλο πολιτισμό, μιαν άλλη κοινωνία , πέρα και έξω από την ηθική του αστικού-ταξικού συστήματος, όπου οι άτεγκτοι φυσικοί νόμοι εισάγονται για να ρυθμίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις στο γνωστό αστικό ηθικό αξίωμα : το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό…. 

Εύχομαι να πρυτανεύσει η ριζοσπαστική και άφοβη σκέψη και να μην οδηγηθούμε σε ενέργειες αναιρετικές του κοινού θεανθρώπου, ελληνικού και αδελφοποιού πολιτισμού μας.» 

Προσωπικά δεν τον γνωρίζω αλλά προσυπογράφω, χωρίς κανένα ενδοιασμό, τα γραφόμενα του και ελπίζω σύντομα να έχω την ευκαιρία μιας προσωπικής συνάντησης - διαλόγου που πιστεύω θα είναι πολύτιμη, τουλάχιστον για εμένα, από κάθε άποψη. 

Σέρβια 3/09/2010 

Λαζαριώτης Νίκος