Ο «Σπάρτακος» και ο…Κέρκ Ντάγκλας!

του Περικλή Αλειφέρη

Στην ελληνική γλώσσα το θράσος  έχει δύο έννοιες: Η πρώτη είναι η υπερβολική τόλμη και η δεύτερη η αναίδεια. Συνεπώς το πολιτικό θράσος αποδίδεται σε έναν πολιτικό τολμηρό ή αναιδή. Από την άλλη πλευρά, η υποκρισία έχει μόνο μία έννοια και έχει να κάνει με συμπεριφορά χωρίς πραγματικά συναισθήματα (ψεύτικα), και με τρόπο που δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικές διαθέσεις.  Η υποκρισία όταν συνοδεύεται με ταλέντο αναδεικνύει μεγάλους ηθοποιούς, αλλά όταν συναντάται σε σκηνές της καθημερινής μας ζωής είναι εξόχως επιζήμια και επικίνδυνη.  

Ο σύντομος αυτός πρόλογος έχει να κάνει με την επιστολή του Σωματείου Εργαζομένων της ΔΕΗ «Σπάρτακος», σχετικά με την επικείμενη ομιλία, την ερχόμενη Κυριακή, του κορυφαίου στελέχους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και  υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Οι συνδικαλιστές λοιπόν του «Σπάρτακου», με μια σκληρή επιστολή, καταγγέλλουν την κυβέρνηση  και τον κ. Παπακωνσταντίνου για «αντιλαϊκά μέτρα»  και για  «εμπάθεια»  απέναντι στη ΔΕΗ και στους εργαζόμενους. Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι από τους επικεφαλής του σωματείου έχουν διττό ρόλο. Αφενός συνδικαλιστές αφετέρου κομματικά στελέχη. 

Με τον όρο «κομματικά στελέχη» δεν αναφέρομαι  σε απλά μέλη ή υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά σε ανθρώπους που έχουν συνδέσει άρρηκτα την πορεία τους με τον κομματικό μηχανισμό. Ο συνδικαλιστής πριν μερικές δεκαετίες  ήταν άνθρωπος του μόχθου, κέρδιζε το σεβασμό, είχε συγκεκριμένο ηθικό κώδικα και με τους αγώνες του θυσίαζε ακόμα και το προσωπικό συμφέρον απέναντι στο συλλογικό.

Σήμερα, όμως,  δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις μετατράπηκαν σε συνδικαλιστικές ολιγαρχίες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ομάδας. Συχνάζουν σε πρώτα τραπέζια κοσμικών κέντρων, σε πολυσύχναστους δρόμους της πρωτεύουσας και το βράδυ κουρασμένοι από τον αγώνα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων καταλύουν σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Είναι μέλη Διοικητικών Συμβουλίων της ΔΕΗ, της ΛΑΡΚΟ, της Εθνικής Τράπεζας του ΟΤΕ. Επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, μάλιστα, ο συνδικαλιστής  Πελοπίδας Καλλίρης από μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ έφτασε να γίνει πρόεδρος του ΟΔΙΕ! Στον νέο-συνδικαλισμό επίσης δεν υπάρχουν ούτε κομματικοί αποκλεισμοί, αλλά η μοιρασιά των θέσεων γίνεται με κατανόηση και αλληλοκάλυψη  Έτσι στο Δ.Σ. του ΟΑΕΔ βρίσκει κανείς δύο μέλη της ΠΑΣΚΕ  ένα της ΔΑΚΕ  και έναν  του ΚΚΕ, όλοι τους μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ! Και πάντα, φυσικά,  με το αζημίωτο, αφού οι απολαβές μπορεί να ξεκινούν από ένα επιμίσθιο της τάξης των 400 ευρώ τον μήνα  και να αγγίζουν το ύψος ενός  μισθού στις μεγάλες επιχειρήσεις!!!

Όμως, ο απλός εργαζόμενος της ΔΕΗ είναι ένας καθημερινός ήρωας ο οποίος καταθέτει ότι πολυτιμότερο έχει, που είναι η υγεία του, στα ορυχεία και στις μονάδες του μεγαλύτερου ενεργειακού κέντρου της χώρας. Αν πρέπει να διαμαρτυρηθεί θα το κάνει χωρίς να φοβηθεί τίποτα και κανέναν αλλά χωρίς λεονταρισμούς, χωρίς παλικαριές και προπάντων χωρίς υποκρισία.   Το κάνει τόσα χρόνια με αγώνες και με λαμπρά αποτελέσματα. 

Όσο για σας κύριοι του «Σπάρτακου», αν νομίζετε ότι προλαβαίνετε να παίξετε το τελευταίο επικοινωνιακό σας παιχνιδάκι πριν στρατευτείτε στα κομματικά ψηφοδέλτια και στα κομματικά επιτελεία των επερχόμενων εκλογών, μάθετε ότι ο Σπάρτακος ήταν Θρακιώτης αγωνιστής που ξεσήκωσε τους δούλους και τους καταπιεσμένους  της εποχής του. Και όχι ο…Κερκ Ντάγκλας στην ομώνυμη χολιγουντιανή ταινία!!!