Από τον Εδ. Λω στον Ζακ Λε Παπ

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Δεν είναι έτσι, έστω κι αν έτσι νομίζουν ορισμένοι.

Το Υπερταμείο που δημιουργήθηκε για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ένα οποιοδήποτε Ταμείο, Οργανισμός ή κάποια υπηρεσία, σαν αυτά ή αυτές που κάθε τόσο «στήνονται» για να εξυπηρετήσουν ρουσφετολογικούς στόχους ή πραγματικές ανάγκες, όπως μερικοί θέλουν να πιστεύουν.

Η εικόνα που πολλοί φιλοτέχνησαν και προσπάθησαν να δώσουν κατά τη συζήτηση στη Βουλή με αφορμή την ένταξη στο Υπερταμείο άλλων έξι ΔΕΚΟ -μεταξύ των οποίων ενέργεια και νερά- δεν είναι απλώς πλασματική.

Δυστυχώς πίσω απ' αυτή την εικόνα κρύβεται μια ελληνική τραγωδία, που όμοιά της έζησε η χώρα άλλη μια φορά ως σύγχρονο κράτος, το 1898 με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ), που κι αυτός ήταν για 99 χρόνια, όπως τώρα, αλλά κράτησε μόνο... 80, έως το 1978.

Όσο κι αν επιχειρείται ένας «καλλωπισμός» και εξωραϊσμός του Ταμείου, ο χρόνος διαρκείας της λειτουργίας του, ο σκοπός και η σύνθεση της διοίκησής του, μόνο τρόμο και φόβο προκαλούν.

Η 99χρονη «ζωή» του δεν θα ισοδυναμεί με κανένα από τα τρία μνημόνια, με καμία άλλη συμφωνία και δέσμευση, αφού η διάρκειά του επεκτείνεται και θα καλύψει το βίο τριών... γενεών Ελλήνων.

Πολλοί θεωρούν ότι είναι ένα απλό Ταμείο, χωρίς αρμοδιότητες, χωρίς ισχύ και με «χαλαρή» εξουσία.

Η ουσία όμως είναι ότι πρόκειται για το «μάτι» των δανειστών στην Ελλάδα για έναν αιώνα, έως το 2115.

Η «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας» (ΕΕΣΠ), όπως είναι το επίσημο όνομά του, θα ενσωματώσει το γνωστό ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων) με θυγατρικές την Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (με 70.000 κρατικά ακίνητα) και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) που είναι ο μεγάλος μέτοχος των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.

Έργο του, κατά το καταστατικό, είναι η αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, αλλά και η ιδιωτικοποίησή της.

Και πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου που θα αποφασίσει τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Υπερταμείου ορίζεται από ξένους, είναι επιλογή των δανειστών.

Άλλωστε, ήδη ορίστηκε στη θέση ο Γάλλος και πρώην συνεργάτης της Κρ. Λαγκάρντ, Ζακ Λε Παπ, τον οποίο πολλοί συγκρίνουν με τον τοποτηρητή της παλαιάς τρόικας, εκείνης του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου και... φιλέλληνα, Εδουάρδου Λω.

Ακόμη κι αν οι συγκρίσεις της σύγχρονης τρόικας με εκείνη που κράτησε έως το 1978 θεωρούνται υπερβολικές, οι συμπτώσεις είναι αξιοπερίεργες.

Έστω κι αν, όπως ο Ευκλ. Τσακαλώτος εμμέσως δεσμεύεται, ο Ζακ Λε Παπ δεν πρόκειται να τιμηθεί με την ονοματοδοσία κεντρικής οδού της πρωτεύουσας...

Οι μνήμες εκείνης της περιόδου στοιχειώνουν ακόμη με τον φόρο-δασμό στο αλάτι, στον καπνό και στα τσιγάρα, στα σπίρτα και στα τραπουλόχαρτα που μπορεί τώρα να αντικατασταθούν με μετοχές ΔΕΚΟ και συμβόλαια ιδιοκτησίας σχεδόν όλης της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου.

imerisia.gr