Αγιασμός χαράς και ελπίδας (και) στο 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς 2016-2017.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Αγιασμό χαράς και ελπίδας με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τέλεσα (12-9-2016) στο 2^ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού μπροστά στα 30 και πλέον γλυκύτατα νήπια-μαθητές, στους γονείς, στους παππούδες τους, στις νηπιαγωγούς Άννα Τσιανάκα, Άσπα Παπαμίχου, Εύα Ζίγκου του 2^ου Νηπιαγωγείου.

Μπροστά μου και γύρω μου ημικυκλικά όλα τα νήπια-μαθητές (και λιγοστοί του Δημοτικού Σχολείου που περίμεναν με τους γονείς για τον Αγιασμό στο σχολείο τους) μου επανέφεραν (τι γλυκιά θύμηση!) την ατμόσφαιρα της σχολικής τάξης.

Χώρος χαράς και φιλοκαλίας, όπου η γνήσια σοφία έρχεται από τον ουρανό κι είναι ειρηνική, αγαθή, αμερόληπτη, ειλικρινής, γεμάτη ευσπλαχνία και καλούς καρπούς, λέει ο Απόστολος του Αγιασμού, (Ιακώβου γ’, 17) περιγράφοντας την ποιότητα της  ανθρωπιστικής παιδείας που πρέπει να παρέχεται στα σχολεία μας.   

Τα βλέμματά τους, όλων των νηπίων, στραμμένα στο περιποιημένο τραπέζι (που το ετοίμασαν οι νηπιαγωγοί) με το πετραχήλι του παπά, το γυάλινο δοχείο αγιασμού, το Σταυρό και τον φρέσκο βασιλικό, το αναμμένο κερί και το μικρό κατζίον με το αγιορείτικο θυμίαμα που ευωδίαζε. Εδώ τα νήπια καταγράφουν την εικόνα.  

Στην εικόνα προστίθεται ο λόγος της Ακολουθίας του Αγιασμού και η μουσική με την οποία επενδύεται και προσφέρεται ως ακρόαση με (απροσδιόριστα) στην ψυχή του καθενός νηπίου-μαθητή αποτελέσματα.

Όλες οι φυσικές αισθήσεις μετέχουν στο γεγονός του Αγιασμού και γίνονται μέτοχοι χαράς.

Τα νήπια (λουσμένα μέσα στην άκτιστη Χάρη του Θεού) είναι η χαρά μας και η ελπίδα μας. 

Είναι χαρά (έτσι ένιωσα) και μάλιστα πολύ γλυκιά χαρά, γιατί τα προσωπάκια τους ακτινοβολούν αυτήν την ασκίαστη νηπιακή αθωότητα, που λείπει σε μας, στις σχέσεις μας και τις κοινωνίες μας (που τις χαρακτηρίζει ο ανταγωνισμός και ενίοτε η απόρριψη του ‘’άλλου’’ σε πολλαπλά επίπεδα) και που την αναπολούμε (κυρίως σε τέτοιες όμορφες συναντήσεις, μέσα σε νοικοκυρεμένους εκπαιδευτικούς χώρους, όπως το 2^ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού) νοσταλγικά.

Είναι ελπίδα (έτσι ένιωσα) και μάλιστα ζωντανή ελπίδα, τόσο, όσο τα προσωπάκια τους (με το ανεκτίμητης και μοναδικής αξίας περιεχόμενό τους) θα είναι το πρότυπο ανασχεδιασμού και αναπροσανατολισμού του εκπαιδευτικού συστήματος προς ό,τι αυτά είναι και όχι η σταδιακή και συστημική παραμόρφωσή τους. Το σύστημα (πρέπει να) υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το σύστημα. Ο Χριστός είπε: ‘’Το σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το σάββατον’’ (Ματθ. β’, 27).  Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο.

Στο 2^ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού δεσπόζουν η Παναγία και ο Οδυσσέας Ελύτης.

Στο διάδρομο σε υποδέχεται η φωτεινή, με ζωηρά χρώματα, εικόνα της Παναγίας. Θα την έλεγα Παναγία η Παντοχαρά. Σε κάνει αισιόδοξο. Με την Παναγία μαζί μας, ό,τι κι αν συμβαίνει, είμαστε αισιόδοξοι.

Στο διπλανό τοίχο ένα καράβι ζωγραφιά και η φωτογραφία του Οδυσσέα Ελύτη, που τη συνοδεύει ο προφητικός του λόγος: ‘’Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις’’. Μέσα στην τάξη διδασκαλίας πάλι κείμενο του Ελύτη σε χαρτονάκι: ‘’Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ναι άκακος, λίγο φαΐ, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση!’’.    

Όταν από τα Νηπιαγωγεία θεμελιώνονται τα νήπια στην Παναγία και στον Ελύτη, δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα, δικαιούμαστε να ελπίζουμε, χαιρετίζουμε και στηρίζουμε το παιδαγωγικό έργο των νηπιαγωγών στην απαρχή της εκπαιδευτικής κλίμακας.

‘’Είμαστε η τελευταία τρύπα του ζουρνά, έτσι μας λένε’’, μου είπε συνάδελφος - δάσκαλος, όταν του ευχήθηκα ‘’καλή χρονιά!’’. ‘’Πες τους, ότι χωρίς την τρύπα αυτή ο ζουρνάς δεν παίζει ή παίζει φάλτσα’’, του απάντησα.  

Κάθε βαθμίδα στην κλίμακα της εκπαίδευσης προϋποθέτει την προηγούμενη, που χωρίς αυτή είναι μετέωρη και πέφτει. Στην οικοδομή ο θεμέλιος λίθος μπαίνει στη βάση, όλο το οικοδόμημα και η κορυφή του στηρίζονται στα θεμέλια, είναι η συνέχειά τους και εξαρτώνται από αυτά. Το λοιπόν, καλά θεμέλια.

Καλή χρονιά! Με χαρά και με ελπίδα!

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

13-9-2016