Το τέλος της... αθωότητας

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Κάτι αλλάζει στο πολιτικό σκηνικό και η οικονομία σπεύδει να το «εκμεταλλευτεί».

Πολιτικοί και κόμματα δείχνουν επιτέλους να έχουν ωριμάσει, έστω και βιαίως, και να εγκαταλείπουν την πολιτική του λαϊκισμού που τόσα δεινά επέφερε.

Μάλιστα, η νέα και υγιής αυτή τακτική μοιάζει να εμπεδώνεται πια, να είναι μακράς διάρκειας που μπορεί για πρώτη φορά στα επτά χρόνια της κρίσης να επεκταθεί χρονικά πιθανότατα έως και τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο απελευθερώνεται η οικονομία από την καταστρεπτική λογική των υποσχέσεων και εξαγγελιών που αποτυπώθηκε με αρκετή πιστότητα σε γνωστή ταινία του Ελληνικού Κινηματογράφου και την κρατούσε σε ομηρεία.

Βέβαια, αυτή η «απελευθέρωση» δεν έγινε τυχαία. Συνετέλεσε σημαντικά ή και αποκλειστικά το γεγονός ότι δοκιμάστηκαν σταδιακά όλες οι πολιτικές τάσεις στη διακυβέρνηση της χώρας, κυρίως στα τελευταία επτά πέτρινα χρόνια της κρίσης και έχουν αλλάξει όλα τα δεδομένα.

Γι' αυτό και πολλοί παρά το φορτισμένο πολιτικό κλίμα των ημερών και την όξυνση του πολιτικού διαλόγου, αρχίζουν για πρώτη φορά να αισιοδοξούν και να ελπίζουν.

Θεωρούν μάλιστα και σωστά πως τα σημάδια, παρά τα αντίθετα φαινόμενα, είναι ελπιδοφόρα, τουλάχιστον για την ταλαιπωρημένη οικονομία.

Πράγματι, στον πολιτικό ορίζοντα διαπιστώνονται οι πρώτες θετικές εξελίξεις.

Κάποιοι μιλούν για το τέλος της αθωότητας όχι μόνο για κόμματα και πολιτικούς, αλλά και για όλο το εκλογικό σώμα γενικά.

Χειροπιαστή ένδειξη ήταν τα όσα συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη και στη Διεθνή Έκθεση.

Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε κανένας άλλος αρχηγός κόμματος, τόλμησε να διατυπώσει προτάσεις και να δώσει εξωπραγματικές υποσχέσεις, όπως μέχρι τώρα συνήθιζαν όλοι οι πολιτικοί.

Ακόμη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέφυγε επικίνδυνους λαϊκισμούς, αφού ήταν ορατό το άγχος του να μην κατηγορηθεί κι αυτός για υποσχέσεις που δεν θα μπορεί αργότερα να πραγματοποιήσει.

Αυτή η «συγκράτηση» των πολιτικών στο μοίρασμα παροχών δεν είναι τυχαία, ούτε οφείλεται μόνο στη δεινή κατάσταση της οικονομίας.

Οφείλεται και στην εξίσου βίαιη ωρίμαση του εκλογικού σώματος που διαπίστωσε μετά από πολλές εναλλαγές ότι δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στην ανάταξη και τη σωτηρία.

Κι αυτά τα σημάδια είναι και σημαντικά, και δημιουργούν οπωσδήποτε τις πρώτες ελπίδες μετά από επτά χρόνια ζόφου και πόνου.

Ίσως για πρώτη φορά στα τελευταία επτά χρόνια κρίσης να διαμορφώνονται συνθήκες ήττας για τους αιθεροβάμονες που πίστευαν πως όλα μπορεί να γίνουν εύκολα, χωρίς κόπο και με κάποιο μαγικό τρόπο και αλλοίωναν έτσι τα εκλογικά αποτελέσματα με τεκτονικού τύπου μετακινήσεις στις εκλογές, που έκοβαν την «ανάσα» στην οικονομία, «μόλυναν» το πολιτικό σκηνικό και εμπόδιζαν τη χάραξη και άσκηση μιας σωστής πολιτικής.

Γι' αυτό τουλάχιστον τώρα οι ελπίδες επιστρέφουν. Γιατί κυβέρνηση και κόμματα αρχίζουν να διαπιστώνουν ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα κερδίσει αυτός που διατυπώνει τα «λόγια τα μεγάλα», αλλά αυτός που θα πείσει πως μπορεί να οδηγήσει τη χώρα προς την έξοδο από την κρίση.

Και το καλό είναι ότι ο πολιτικός κόσμος προσαρμόζεται από τώρα και η οικονομία αρχίζει να προεξοφλεί αυτή την προοπτική. Οι καιροί της παροχολογίας έχουν παρέλθει. Όλοι επιζητούν έργα και όχι λόγια και κυρίως σοβαρότητα.

imerisia.gr