Δεν πενθώ και δε φοβάμαι.

της Τάσας Σιόμου

Δε συνωστίστηκα στα γραφεία υποσχέσεων.

Κι αν συνωστίστηκα,

άλλο η ανάγκη  για το ψωμί,

κι  άλλο το πάθος για την εξουσία.

Δεν έγινα πολιτικός  παράγοντας συρόμενος.

Δεν κατασκεύασα μίσθαρνους.

Δε  συσσώρευσα άνομο πλούτο.

Δε ντύθηκα με λούστρο.

Δεν αποξενώθηκα.

Δεν ολοφύρομαι.

Η στέρηση των αναγκαίων,

θρυαλλίδα γίνεται.

Δεν κόπτομαι. 

Σταγόνα είμαι,

στην πλημμυρίδα των δρόμων.

Δε φοβάμαι,

ως απόγονος  του μακεδονομάχου,

φυλακισμένου στο  Μοναστήρι  παππού.

Ως κληρονόμος,

της αντάρτισσας στην Κατοχή μητέρας.

Αν δειλιάσουν οι ψυχωμένοι ορεσίβιοι,

η μαγιά της ανατροπής κάθεται.

Αν κιοτέψουν οι Έλληνες,

τότε ποιός θ’ αντέξει;

Το παρόν είναι αρκετό για ν’ αψηφήσουμε

τους εκβιασμούς του  μέλλοντος. 

Θυμήσου:

Οι  νέοι που τους έλεγαν αλήτες,

συνέθεσαν το Αλβανικό  Έπος

Οι νέοι που αδιάφορους τους λεν’,

εδώ θα κάνουν το έπος της ανατροπής

των  φοβισμένων κι αποκομμένων

εξουσιαστών.

                         Τάσα Σιόμου