Γράμμα στον υπουργό!

Του Παντελή Καψή
Αγαπητέ κύριε υπουργέ

Κατανοώ απολύτως τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεσαι. Ορκίστηκες μέσα σε κλίμα πανηγυρικό που απαλλαχτήκαμε από την ανίκανη κυβέρνηση Καραμανλή, και να που τώρα βρίσκεσαι πολιορκημένος στο υπουργείο σου, να μην μπορείς ούτε το γραφείο σου να δεις. Πόσω μάλλον αν είσαι από αυτούς που νιώθουν ότι υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν πολιτικές με τις οποίες διαφωνούν, εκβιάστηκες να προδώσεις τα ιδανικά σου _ όπως τα βλέπεις, φυσικά _ και τώρα δεν μπορείς να φύγεις χωρίς να κατηγορηθείς ότι σπρώχνεις τη χώρα στη χρεοκοπία.

Μπορώ ακόμη να καταλάβω ότι ενδεχομένως να φοβάσαι _ να βγεις στον δρόμο να αντιμετωπίσεις τους «Αγανακτισμένους» ή να συγκρουστείς με τους συνδικαλιστές με τους οποίους τόσα χρόνια ήσουν χέρι-χέρι, γινόσουν αρεστός με παροχές κάτω από το τραπέζι και μπορούσες να υπολογίζεις ότι θα σε στηρίξουν όταν θα ζητούσες τον σταυρό στο ψηφοδέλτιο. Είχες ίσως την ψευδαίσθηση ότι είχες το πάνω χέρι, αλλά σήμερα βλέπεις ότι η φιλία σας είχε στηριχθεί σε μια συμφωνία με την οποία εσύ είχες ουσιαστικά εκχωρήσει αυτό για το οποίο σε ψηφίσαμε και προβλέπει και το Σύνταγμα. Να υπηρετείς δηλαδή το συμφέρον του συνόλου και όχι κάποιων κοινωνικών ομάδων, όσο ισχυρές και αν εμφανίζονται.


Στη ζωή όμως, όπως και στον πόλεμο, συμβαίνουν ατυχήματα. Κι έτσι εσύ έχεις βρεθεί σήμερα να πρέπει να διεκδικήσεις ξανά αυτό που τόσο απερίσκεπτα άφησες _ να κυβερνήσεις δηλαδή προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον, την υγεία των παιδιών μας από τα σκουπίδια, τη λειτουργία της πόλης, τη λειτουργία της κρατικής μηχανής σε μια στιγμή που δίνουμε μάχη για να αποφύγουμε την καταστροφή. Υπό άλλες συνθήκες μπορεί και να σου έλεγα ότι αν δεν μπορείς, καλύτερα να πας σπίτι σου. Δεν έχουμε όμως αυτή την πολυτέλεια. Γι' αυτό πρέπει να βγεις μπροστά και να κάνεις το καθήκον σου χωρίς εκπτώσεις και αναστολές.


Αν σε βοηθά, σκέψου πόσες φορές στο παρελθόν πληρώσαμε ακριβά μια τέτοια παράλυση. Ακόμη καλύτερα, σκέψου το αύριο. Και πόσο χειρότερα θα είμαστε όλοι, εσύ όμως ιδιαίτερα, αν δεν αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αν θεωρηθείς υπεύθυνος για το ότι η χώρα στη δύσκολη στιγμή δεν τα κατάφερε!