Τα συμπεράσματα από μια εισβολή

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Κατά μία άποψη, η εισβολή των αποστράτων στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης μπορεί να υποδηλώνει πόσο λάθος είναι η πρόωρη συνταξιοδότησή τους. Με την πρωτοφανή αυτή ενέργειά τους υπογράμμισαν κατ’ αρχήν ότι είναι ζωηροί και ενεργοί. Αν μπορούν τόσο εύκολα να μπουκάρουν εκεί που χτυπά η καρδιά της ελληνικής Εθνικής Αμυνας, μπορούν κάλλιστα να μπουκάρουν σε κάθε φυλάκιο του εχθρού.

 Συνεπώς ήταν μεγάλο λάθος η συνταξιοδότηση στα πενήντα ή στα εξήντα τους. Τέτοια στελέχη χρειάζονται για την άμυνα της χώρας μας, αρκεί να διδαχθούν προς τα πού βρίσκεται ο εχθρός. Μην, κατά λάθος, αντί να εφορμήσουν εκτός συνόρων, εφορμήσουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Μπορεί πάλι οι εισβολείς να ήθελαν να υπογραμμίσουν πόσο μπάχαλο έχει γίνει η Εθνική Αμυνα μετά την αποστράτευσή τους. Οταν εκατό διαδηλωτές μπουκάρουν στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας μπορούμε να φανταστούμε τι ασφάλεια υπάρχει σε δευτερεύοντες στρατιωτικούς στόχους. Μπορεί, δηλαδή, οι απόστρατοι να λειτούργησαν όπως οι χάκερ στα πληροφοριακά συστήματα για να δείξουν τα κενά ασφαλείας που έχουν κάποιοι οργανισμοί.
Προφανώς οι εκατό μπουκαδόροι απόστρατοι μπούχτισαν να περιμένουν τους συνήθεις αριστεριστές, οι οποίοι ως γνωστόν μπουκάρουν παντού: σε πανεπιστήμια, υπουργεία (πλην του Εθνικής Αμυνας), νομαρχίες και πάσης φύσεως δημόσιες υπηρεσίες. Μπορεί να σκέφθηκαν ότι αφού δεν φιλοτιμήθηκε το ΠΑΜΕ, αποφάσισαν οι ίδιοι να δείξουν τα κενά ασφαλείας (αν και υποψιαζόμαστε ότι οι πρώτοι που θα στηλίτευαν μια τέτοια εισβολή θα ήταν, και δικαίως, το κυρίως σώμα των αποστράτων).
Με την ενέργειά τους, όμως, πιθανώς ήθελαν να αποδείξουν αυτό που προ καιρού έγραφε ο συνάδελφος Κων. Ζούλας: «Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σε όλα τα μη μάχιμα στρατόπεδα, οι μόνιμοι στην πλειοψηφία τους, μην έχοντας τίποτα παραγωγικό να κάνουν, ολημερίς χαζεύουν τηλεόραση, κουτσομπολεύουν και ποδοσφαιροφιλοσοφούν, σκαρφίζονται τρόπους να αυξήσουν τις αποδοχές τους και για να σπάσουν τη μονοτονία δίνουν και εντολές στους φαντάρους που “υπάρχουν” απλώς για τα θελήματά τους. “Κουβάλα αυτό, σκούπισε εκείνο, συνόδευσε την κόρη μου σχολείο” και γενικώς μια κατάσταση άκρως ατιμωτική για όλους, που ουδεμία σχέση έχει με στρατιωτική εκπαίδευση» («Με τα κρουασάν... υπό μάλης», Καθημερινή 2.4.2011). Διότι αν δεν υπήρχε η κατάσταση που περιέγραψε ο κ. Ζούλας, θα υπήρχε η στοιχειώδης ετοιμότητα, να αποκρούσουν μία εισβολή. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι απόστρατοι δεν εισέβαλαν στο Κλειστό Γυμναστήριο του Παγκρατίου. Μπούκαραν σ’ ένα, θεωρητικώς τουλάχιστον, υψίστης ασφαλείας στόχο. Οπότε κάθε πολίτης μπορεί να αναρωτηθεί: αν αυτή είναι η φύλαξη του ΥΕΘΑ, πόσο καλή είναι η φύλαξη της δεύτερης βραχονησίδας των Ιμίων;
Δεν γνωρίζουμε σε τι κατάσταση άφησαν την εθνική άμυνα οι εισβολείς στο ΥΕΘΑ. Υποψιαζόμαστε ότι ήταν ίδια με τη σημερινή. Διότι ένα πράγμα μαθαίνουν οι αξιωματικοί, εκτός από τον προσανατολισμό στην επίθεση. Να σέβονται τις ιεραρχίες, το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Αφού, λοιπόν, οι συγκεκριμένοι πρώην αξιωματικοί επέδειξαν τέτοια έλλειψη πειθαρχίας την Παρασκευή, μπορούμε να φανταστούμε τι γινόταν στις μονάδες τους, όταν διοικούσαν.