Ο Τζο Μπάιντεν κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφιος για σημαντικό δημόσιο αξίωμα το 1972 απέναντι στον εν ενεργεία Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή του Delaware J. Caleb Boggs. Ήταν μόλις 28 ετών τότε-γιατί κανείς πιο έμπειρος Δημοκρατικός δεν θεωρούσε τη νίκη εφικτή. Κέρδισε με μια εκστρατεία πόρτα-πόρτα στη μικρή πολιτεία, με μόλις 3.200 ψήφους διαφορά. Ένα μήνα μετά την εκλογή του η σύζυγος και η κόρη του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, με τους συνεπιβαίνοντες μικρούς γιους του να καταλήγουν κι αυτοί στο νοσοκομείο και να επιβιώνουν μετά τη νοσηλεία.
Το 1988, έχοντας ήδη 16 χρόνια στη Γερουσία, κατέβηκε για πρώτη φορά για Πρόεδρος στις εσωκομματικές εκλογές των Δημοκρατικών αλλά αποσύρθηκε γρήγορα. Το ίδιο και το 2008 (αν δεν κάνω λάθος αμέσως μετά την Iowa), εκεί όπου δέσποσε η τιτανομαχία Χίλαρι-Ομπάμα.
Θεωρήθηκε πως οι προεδρικές του βλέψεις έπαιρναν οριστικά τέλος και θα έμενε στην ιστορία ως ένας ακόμη ηλικιωμένος ευπατρίδης της Γερουσίας. Ώσπου λίγους μήνες αργότερα ο Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να τον επιλέξει ως Αντιπρόεδρό του, λόγω της ισορροπίας που έφερνε η πείρα του πλάι στο νεαρό Αφροαμερικανό υποψήφιο, τον οποίο μεγάλο τμήμα της αμερικανικής κοινωνίας έβλεπε με καχυποψία κι όχι μόνο λόγω ηλικίας-ο ηλικωμένος λευκός καλοσυνάτος κύριος δίπλα του μπορούσε να την καθησυχάσει.
Έκτοτε αναδείχθηκε ευρέως σε μια πολύ αγαπητή φυσιογνωμία, ίσως την πιο αγαπητή της διακυβέρνησης Ομπάμα, με το γνωστό bromance τους να γίνεται viral. Ξανασκέφτηκε να κατέβει το 2015 για Πρόεδρος, στις εκλογές που τελικά αναμετρήθηκαν Κλίντον και Τραμπ, αλλά ο θάνατος του γιου του Beau από καρκίνο την ίδια χρονιά -του ίδιου που είχε γλυτώσει απ' το δυστύχημα 43 χρόνια νωρίτερα- τον άφησε συντετριμμένο. Για μία ακόμη φορά θεωρήθηκε πως η σειρά του είχε οριστικά περάσει.
Όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τις εσωκομματικές των Δημοκρατικών το 2019 οι περισσότεροι τον έβρισκαν πια ηλικιωμένο, αδύναμο, παρωχημένο, μη χαρισματικό επικοινωνιακά, υπερβολικά μετριοπαθή σε μια εποχή σκληρής πόλωσης. Τέτοιο καιρό πέρσι έχανε τη μία μετά την άλλη τις τρεις πρώτες εσωκομματικές αναμετρήσεις σε Iowa, New Hampshire και Nevada, στις δύο πρώτες τερματίζοντας μάλιστα 4ος και 5ος(!) και όλοι περίμεναν να αποσυρθεί άμεσα. Δεν το έκανε, γύρισε το παιχνίδι στη South Carolina, χάρη και στο endorsement του Jim Clyburn και ουσιαστικά μέσα σε 10 μέρες κέρδισε το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία.
Πολλοί έτρεμαν την αναμέτρησή του με τον Τραμπ, ειδικά τα debates. Η ανησυχία ήταν πάλι η ίδια: ότι θα φαινόταν πολύ αδύναμος, συστημικός, παλαιάς κοπής και λοιπά ανάλογα απέναντι στον οδοστρωτήρα Τραμπ. Με μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους στις κρίσιμες εκλεκτορικά πολιτείες και με 7 εκατομμύρια ψήφους διαφορά παναμερικανικά κέρδισε τον άνθρωπο που κάποιοι θεωρούσαν αήττητο και απάλλαξε (προς το παρόν) τις ΗΠΑ από την πιο ακραία ενσάρκωση μισαλλοδοξίας που είχε φτάσει στο προεδρικό αξίωμα εδώ και δεκαετίες.
Και σήμερα στα 78 του χρόνια ο Τζο Μπάιντεν, με το μήνυμα της καταλλαγής που δεν είναι αφέλεια και της μετριοπάθειας που δεν είναι αδυναμία αλλά βαθιά δημοκρατική αρετή, ορκίζεται 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Θα έγραφα ότι η ζωή είναι αγρίως απίθανη. Αλλά θα ήταν κάτι παραπάνω από understatement στην περίπτωσή του.
Γιώργος Νικολάου. https://www.facebook.com/george.nikolou.3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου