Η γιορτή των αγίων συζύγων Ανδρονίκου και Αθανασίας, 9 Οκτωβρίου, (και) στο Βελβεντό, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Η γιορτή των αγίων συζύγων Ανδρονίκου και Αθανασίας, 9 Οκτωβρίου (6^ος αιώνας μ.Χ.) πραγματώθηκε λειτουργικά (και) στο Βελβεντό, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.

 

Στον Ι. Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στο Βελβεντό τελέσαμε αφ’ εσπέρας (8-10-2020) στη μνήμη των Αγίων τον Μέγα Εσπερινό, λαμβάνοντες τα απαραίτητα μέτρα για την προφύλαξή μας από τον αόρατο, επιθετικό και φονικό ιό. Που για την αποτροπή του πρέπει να δρούμε με προσοχή και προσευχή. 

 

Από το Βήμα του Ι. Ναού και σε σύντομο λόγο, την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου προς όλα τα νεανικά, μεσήλικα και γεροντικά ζευγάρια (και στους μέλλοντες να συνέλθουν ‘’εις γάμου κοινωνίαν’’) στην Α.Π.Β. μετέφερε ο αρχιερατικός της Α.Π.Β. πρωτοπ. Κ.Ι.Κ.

 

Το δίστιχο στο Συναξάρι των αγίων συζύγων Ανδρονίκου και Αθανασίας, γράφει: ‘’Σύσκηνον Ανδρόνικος Αθανασίαν, // Κόσμω τ’ εν ασκήσει τε καν πόλω έχει’’. Ο Ανδρόνικος είχε σύσκηνη την Αθανασία στον κόσμο και στην άσκηση, αλλά σύσκηνη την έχει και στον ουρανό.

 

Στα πρόσωπά τους και στον κοινό-συζυγικό τους βίο μέσα στην Εκκλησία βλέπουμε την παρουσία του Θεού στη συζυγία, την ολοκληρωμένη ένωση ανδρός-γυναικός, την πραγμάτωση του ευαγγελικού λόγου ‘’και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν’’, αλλά και την προαγωγή του έργου και της Χάρης του Θεού, διά και της συζυγίας, στον κόσμο. Βλέπουμε ότι ο αγιασμός περνάει μέσα στη συζυγία και οπωσδήποτε στην καθ’ ολοκληρίαν σχέση, ότι η αγιότητα από αυτήν (τη συζυγία) είναι εφικτή.

 

Η μετ’ αλλήλων αγάπη, ο αλληλοσεβασμός, η πιστότητα και η σύνεση ως υφαντικός ιστός να πρυτανεύουν μέσα στις συζυγίες, που ευλογημένες από το Θεό αποτελούν τον κυτταρικό θεσμό (για την κυοφορία και για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των παιδιών, του μέλλοντός μας) μέσα στις κοινωνίες μας.

 

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον. Γερασίμου.

Σωφροσύνης την χλαίναν την θεοΰφαντον, κατεποικίλατε χρόαις των ιερών αρετών, ομοφρόνως εν σπουδή άμφω ασκήσαντες, όθεν υμών την σιωπήν, η τρισάγιος ωδή, εδέξατο εν υψίστοις, Ανδρόνικε συν τη θεία, Αθανασία τη θεόφρονι.

 

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

9-10-2020