Ποιμαντορικη Εγκυκλιος Επι τη Εορτη της του Χριστου Γεννησεως

ΠΑΥΛΟΣ ΕΛΕΩ  ΘΕΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Προς τον ευσεβή κλήρο, τους εντιμωτάτους άρχοντες και τον ευλαβή και θεοφρούρητον λαόν

της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.

Ποιμαντορικη  Εγκυκλιος Επι  τη  Εορτη  της  του  Χριστου  Γεννησεως

Χριστούγεννα, αγαπητοί μου αδελφοί! 

Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, χάριν του ανθρώπου! Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ και η Εύα, έπεσαν στην παγίδα του Διαβόλου, εξαπατήθησαν, ενώ ο Δημιουργός και Θεός μας τους προδιέγραψε το μέλλον τους, ότι δηλαδή θα γίνουν θεοί εάν τηρήσουν τις εντολές Του. Δυστυχώς όμως εκείνοι, τη προτροπή του Διαβόλου ο οποίος διεστρέβλωσεν τις υποσχέσεις του Θεού, έλυσαν τον κανόνα της νηστείας, έλυσαν τον κανόνα της δοκιμασίας. Βιάστηκαν να γίνουν θεοί! Και αντ’ αυτού απέθανον πνευματικώς, τους κατέκλυσεν η αμαρτία, εσκοτίσθη ο νους τους, χάθηκε ο κόσμος από μπροστά τους. Η ειρήνη, η οποία βασίλευε σε όλην την δημιουργία του Θεού, διεσαλεύθη, την ηρεμία και την γαλήνη την διεδέχθη η ταραχή και η αγριότης! Η Εύα ήταν για τον Αδάμ «οστούν εκ των οστέων του και σαρξ εκ της σαρκός του». Μετά την ανυπακοή και την περιφρόνηση του Θεού η Εύα ονομάζεται περιφρονητικά «η γυνή». Έτσι σημειώνει η Αγία Γραφή. Προορισμός του ανθρώπου ήταν η θέωσις, εάν τηρούσε επ’ ακριβώς την διδαχή του Δημιουργού. Τώρα, μετά το σφιχταγκάλιασμα με τον Διάβολο, τι; Δυστυχώς, ο πνευματικός θάνατος! Η έξοδος του ανθρώπου από την χάριν και την ευλογίαν του Θεού. Αυτό σημαίνει παράδεισος. Κάθε επικοινωνία με τον Θεό διακόπτεται, όχι γιατί επεβλήθη από τον Θεό αλλά διότι ο άνθρωπος το επεδίωξε. Αυτό είναι το αποτέλεσμα.

Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά, όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται η αποστρέφεται τον Θεόν, έρχεται η αυτοκαταστροφή του, η πτώσις του, η αυτοαπαξίωσίς του. Να, όμως, που ο Θεός μας και δημιουργός δεν θέλει, δεν αντέχει να υποφέρη, να βασανίζεται, να τυρανείται το πλάσμα του από τον Διάβολο και την αμαρτίαν. Αποφασίζει την σωτηρία του. Σημειώνει  η ευχή της Εκκλησίας  μας κατά το άγιο Βάπτισμα: «ου γαρ έφερες Δέσποτα, δια σπλάγχνα ελέους σου, θεάσασθαι υπό του διαβόλου τυραννούμενον το γένος των ανθρώπων, αλλ’ ήλθεν και έσωσεν ημάς».

Έπεσε ο Αδάμ και η Εύα. Πρέπει να τους σηκώσει, να τους αναστήσει, αλλά και όλον το γένος των εξ αυτών γεννηθέντων. Αποφασίζει λοιπόν την σωτηρίαν δια του Υιού και Λόγου Του, του Ιησού Χριστού. Εν χρόνω και τόπω, επί Αυτοκράτορος της κοσμοκράτειρας Ρώμης Αυγούστου και εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Παρθένος η Εύα, γκρεμίζει τα πάντα, θανατώνει τους πάντας πνευματικά. Παρθένος η κόρη της Ναζαρέτ, η Μαριάμ, ανορθώνει τα πάντα με τον Σταυρό και την ανάσταση του Υιού της, ανασταίνει τους πάντας. «Εκ της γυναικός ερρύη τα φαύλα και δια της γυναικός πηγάζει τα κρείττονα». Αυτό το μεγάλο και σωτήριο γεγονός εορτάζομεν σήμερα και διαχρονικά, την έλευση του ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, του Σωτήρος μας και Σωτήρος όλου του κόσμου.

Γεγονός ανεπανάληπτον μεν, αμφισβητούμενον δε, απορριπτόμενον, υβριζόμενον, βλασφημούμενον και συκοφαντούμενον διαχρονικώς από τους ανθρώπους του σκότους και την πελατείαν του διαβόλου, όχι όμως διαγραφόμενον, διότι ο Σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού δια την Σωτηρίαν μας είναι ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των Βασιλεύοντων, είναι «ο χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» κατά τον Απόστολον Παύλον (Εβρ. 13,8). Είναι και θα είναι η αδιαμφισβήτητος κεφαλή της Εκκλησίας, ο αρχηγός των «θελόντων σωθήναι».

Αδελφοί μου, η γη φλέγεται και καταστρέφεται από τον άνθρωπο η μάλλον ο άνθρωπος αυτοκαταστρέφεται, αφού καταστρέφει τον πλούτο του, την ζωήν του, το οξυγόνο του από την απληστία του, τον άκρατο εγωϊσμό του, την αυτοθέωσίν του.

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας», για επιστροφή στον Σωτήρα μας και Δημιουργό μας, στον γεννηθέντα εν σπηλαίω Βηθλεέμ υπό της Παρθένου Μαρίας.

Μετάνοια, λοιπόν, και επιστροφή για να επανέλθη η ευταξία, η ομόνοια η κατά Χριστόν αγάπη, η αλληλοπεριχώρηση.

Αδελφοί μου, σε αυτή την πανεπίσημο ημέρα, που όλα λάμπουν, οι οικογένειες συναντώνται για να εορτάσουν την γέννηση του Χριστού και τα τραπέζια γεμίζουν φαγητά και ευχές, ας θυμηθούμε τους συνανθρώπους μας στο Γηροκομείο, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, και ας τους προσφέρουμε στον Δίσκο που θα περιαχθή ο,τι η καρδιά μας αποφασίση. Να δώσουμε χαρά και σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Να τους πούμε: Εμείς σας σκεπτόμαστε και σας αγαπάμε. Αμήν.

Με την αγάπη του γεννηθέντος δια την σωτηρίαν μας Ιησού Χριστού

Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ