Του Κ. Ζούλα - Καθημερινή
Να συγχαρούμε τους 182 βουλευτές μας που
ψήφισαν ως αντιπρόεδρό τους τον αντισημίτη, ομοφοβικό, συνωμοσιολάγνο
συνάδελφό τους. Αυτόν που δεν δίστασε να... αποκαλύψει ότι ειδοποιήθηκαν
οι Εβραίοι υπάλληλοι των δίδυμων πύργων για να μην προσέλθουν στην
εργασία τους την 11η Σεπτεμβρίου και να προσομοιώσει την Ευρωπαϊκή Ενωση
με το Aουσβιτς. 182 τον ψήφισαν και είμαστε όλοι υπερήφανοι για εσάς.
Δεν έχουμε πλέον την παραμικρή αμφιβολία ότι προκειμένου να κρατήσετε
την καρέκλα σας θα καταδώσετε και τη μάνα σας. Keep walking ή μάλλον
Keep crawling».
Οσα έγραψε ο Πέτρος Τατσόπουλος στο FB γεννούν ένα αυτονόητο ερώτημα. Οχι βέβαια προς τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθώς αυτοί, όπως ορθά παρατήρησε, έχουν ήδη αποδείξει ότι «θα πουλήσουν και τη μάνα τους» για να μη χάσουν μία μέρα εξουσίας. Το ερώτημα απευθύνεται αποκλειστικά στους βουλευτές της Ν.Δ: Γιατί ψηφίσατε τον κ. Δημ. Καμμένο ως αντιπρόεδρο της Βουλής; Γιατί τιμήσατε με την ψήφο σας –διότι αυτό κάνατε– έναν βουλευτή που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο λόγω και μόνον των χυδαίων αναρτήσεών του; Για ποιο λόγο έστω και ένας από σας ψήφισε τον Δημ. Καμμένο, όταν για την εκλογή του αρκούσαν μόλις 75 ψήφοι; Δεν καταλαβαίνετε άραγε πόσο
αλλοπρόσαλλο φάνηκε στους πολίτες να στηρίζετε τον Δημήτρη, όταν ζητήσατε εξεταστική για τον Πάνο;
Εξυπακούεται ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον κ. Καμμένο. Δικαίωμά του είναι να διατυπώνει όποιες απόψεις θέλει, όπως και τις αναθεωρεί αυτοεξευτελιζόμενος, όπως έκανε προχθές ζητώντας συγγνώμη από την εβραϊκή κοινότητα (αφού εξελέγη αντιπρόεδρος).
Ο λόγος, όμως, που αναδεικνύω το θέμα είναι ευρύτερος. Σχετίζεται με τη γενικευμένη πλέον αίσθηση ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις εκλογές, όχι επειδή η πλειοψηφία τη θεωρεί ελπίδα για την ανάταξη της χώρας, αλλά γιατί απλώς είναι η μόνη εναλλακτική λύση μετά την ανερμάτιστη κυβέρνηση που καταστρέφει ό,τι έχε απομείνει όρθιο. Ε, λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί η Ν.Δ. συχνότατα (όπως και στην υπερψήφιση Καμμένου) μοιάζει να λειτουργεί εκτός τόπου και χρόνου και θα γίνω σαφέστερος.
Από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη τόσο οι δεδομένοι όσο κυρίως οι δυνάμει ψηφοφόροι της Ν.Δ. περιμένουν να τους πείσει για ένα και μόνον πράγμα. Οτι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε 3 - 4 μεταρρυθμίσεις που δεν αποτόλμησε μέχρι τώρα κανείς στα χρόνια της κρίσης. Και όταν λέω κανείς, εννοώ και τους προκατόχους του στη Ν.Δ. Για να φέρω ένα απλό παράδειγμα, όταν ολόκληρη Γαλλία αποφασίζει να μειώσει τους βουλευτές της κατά το 1/3, είναι αδιανόητο το εδώ πολιτικό σύστημα –και κυρίως η Ν.Δ.– να σφυρίζει αδιάφορα. Οι Ελληνες βουλευτές πρέπει να μειωθούν όχι μόνον για προφανείς οικονομικούς λόγους. Αλλά ως μια συμβολική και έμπρακτη ανάληψη της τεράστιας ευθύνης που φέρει το πολιτικό σύστημα για τη σημερινή κατάντια της χώρας.
Πέραν, όμως, της αναγκαίας αυτής θεσμικής αλλαγής, που όλο εξαγγέλλεται και, παραδόξως, όλο ξεχνιέται, υπάρχουν δεκάδες πεδία που θα περίμενε κανείς από τον κ. Μητσοτάκη να προαναγγείλει γενναίες αλλαγές. Οπως την ουσιαστική αυτονόμηση της αυτοδιοίκησης από το κράτος με την εκχώρηση της είσπραξης του ΕΝΦΙΑ στους δήμους, κάτι που από χρόνια εισηγείται ο Στέφανος Μάνος. Την καθιέρωση ασυμβίβαστου στην υπουργική και τη βουλευτική ιδιότητα για να μην επικρατεί στις αποφάσεις το πολιτικό κόστος. ΄Η μια αντικειμενική και καθολική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων που θα οδηγήσει –γιατί όχι;– και σε απολύσεις.
Δεν επαναλαμβάνω τυχαία τις πολυακουσμένες αυτές προτάσεις, που πάντα μένουν στα λόγια. Ο λόγος που τις επαναφέρω είναι μήπως και καταλάβει επιτέλους η Ν.Δ. ότι η κατάσταση στη χώρα δεν είναι business as usual. Διότι έτσι μοιάζουν να αντιπολιτεύονται εσχάτως οι βουλευτές της. Χαλαρά. Σαν να ’ναι όλα όπως στο παρελθόν. Σαν να περιμένουν νομοτελειακά την εξουσία, διότι οι άλλοι κάποια στιγμή θα πέσουν. Και δεν καταλαβαίνουν ότι ψηφίζοντας π.χ τον Δημ. Καμμένο κάνουν έξαλλους τους πολίτες, ακριβώς γιατί επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους.
Αυτό όμως –αν το σκεφτείτε– είναι τελικά και το βασικό πρόβλημα της χώρας στα χρόνια της κρίσης. Οτι οι εκπρόσωποί μας όχι μόνον δεν κατάλαβαν την ανάγκη να κάνουν πραγματικές υπερβάσεις σε όλα τα επίπεδα, αλλά όσες μεταρρυθμίσεις διαισθάνονταν ότι θα ήταν δυσάρεστες στους πολίτες τις υπονόμευσαν ως έξωθεν επιβεβλημένες. Παράλληλα δε, όπου δεν τους ήλεγχε η τρόικα, έκαναν ό,τι ακριβώς στο παρελθόν. Δείτε την κατάντια των σημερινών που επαγγέλθηκαν τους προοδευτικούς και κατόρθωσαν μέσα σε δύο χρόνια να αναγάγουν το ρουσφέτι και τις προσλήψεις σε επιστήμη.
Προφανώς, δεν πιστεύω ότι ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να ανοίξει όλα τα μέτωπα πριν από τις εκλογές. Αλλά είναι ακόμη μεγαλύτερο λάθος του να φοβάται ακόμη και να δεσμευθεί για 3 - 4 γενναίες αλλαγές μήπως και στεναχωρήσει το κόμμα του ή κάποιους πιθανούς ψηφοφόρους του. Οτι θα κερδίσει τις εκλογές όλοι το ξέρουμε. Οπως και ότι χρόνο πολύ δεν θα έχει, αν κρίνει κανείς από τη ζωή κάθε κυβέρνησης την τελευταία οκταετία. Γι’ αυτό και θα είναι κρίμα να μην τολμήσει. Και για τον ίδιο και κυρίως για τη χώρα...
Οσα έγραψε ο Πέτρος Τατσόπουλος στο FB γεννούν ένα αυτονόητο ερώτημα. Οχι βέβαια προς τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθώς αυτοί, όπως ορθά παρατήρησε, έχουν ήδη αποδείξει ότι «θα πουλήσουν και τη μάνα τους» για να μη χάσουν μία μέρα εξουσίας. Το ερώτημα απευθύνεται αποκλειστικά στους βουλευτές της Ν.Δ: Γιατί ψηφίσατε τον κ. Δημ. Καμμένο ως αντιπρόεδρο της Βουλής; Γιατί τιμήσατε με την ψήφο σας –διότι αυτό κάνατε– έναν βουλευτή που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο λόγω και μόνον των χυδαίων αναρτήσεών του; Για ποιο λόγο έστω και ένας από σας ψήφισε τον Δημ. Καμμένο, όταν για την εκλογή του αρκούσαν μόλις 75 ψήφοι; Δεν καταλαβαίνετε άραγε πόσο
αλλοπρόσαλλο φάνηκε στους πολίτες να στηρίζετε τον Δημήτρη, όταν ζητήσατε εξεταστική για τον Πάνο;
Εξυπακούεται ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον κ. Καμμένο. Δικαίωμά του είναι να διατυπώνει όποιες απόψεις θέλει, όπως και τις αναθεωρεί αυτοεξευτελιζόμενος, όπως έκανε προχθές ζητώντας συγγνώμη από την εβραϊκή κοινότητα (αφού εξελέγη αντιπρόεδρος).
Ο λόγος, όμως, που αναδεικνύω το θέμα είναι ευρύτερος. Σχετίζεται με τη γενικευμένη πλέον αίσθηση ότι η Ν.Δ. θα κερδίσει τις εκλογές, όχι επειδή η πλειοψηφία τη θεωρεί ελπίδα για την ανάταξη της χώρας, αλλά γιατί απλώς είναι η μόνη εναλλακτική λύση μετά την ανερμάτιστη κυβέρνηση που καταστρέφει ό,τι έχε απομείνει όρθιο. Ε, λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί η Ν.Δ. συχνότατα (όπως και στην υπερψήφιση Καμμένου) μοιάζει να λειτουργεί εκτός τόπου και χρόνου και θα γίνω σαφέστερος.
Από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη τόσο οι δεδομένοι όσο κυρίως οι δυνάμει ψηφοφόροι της Ν.Δ. περιμένουν να τους πείσει για ένα και μόνον πράγμα. Οτι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε 3 - 4 μεταρρυθμίσεις που δεν αποτόλμησε μέχρι τώρα κανείς στα χρόνια της κρίσης. Και όταν λέω κανείς, εννοώ και τους προκατόχους του στη Ν.Δ. Για να φέρω ένα απλό παράδειγμα, όταν ολόκληρη Γαλλία αποφασίζει να μειώσει τους βουλευτές της κατά το 1/3, είναι αδιανόητο το εδώ πολιτικό σύστημα –και κυρίως η Ν.Δ.– να σφυρίζει αδιάφορα. Οι Ελληνες βουλευτές πρέπει να μειωθούν όχι μόνον για προφανείς οικονομικούς λόγους. Αλλά ως μια συμβολική και έμπρακτη ανάληψη της τεράστιας ευθύνης που φέρει το πολιτικό σύστημα για τη σημερινή κατάντια της χώρας.
Πέραν, όμως, της αναγκαίας αυτής θεσμικής αλλαγής, που όλο εξαγγέλλεται και, παραδόξως, όλο ξεχνιέται, υπάρχουν δεκάδες πεδία που θα περίμενε κανείς από τον κ. Μητσοτάκη να προαναγγείλει γενναίες αλλαγές. Οπως την ουσιαστική αυτονόμηση της αυτοδιοίκησης από το κράτος με την εκχώρηση της είσπραξης του ΕΝΦΙΑ στους δήμους, κάτι που από χρόνια εισηγείται ο Στέφανος Μάνος. Την καθιέρωση ασυμβίβαστου στην υπουργική και τη βουλευτική ιδιότητα για να μην επικρατεί στις αποφάσεις το πολιτικό κόστος. ΄Η μια αντικειμενική και καθολική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων που θα οδηγήσει –γιατί όχι;– και σε απολύσεις.
Δεν επαναλαμβάνω τυχαία τις πολυακουσμένες αυτές προτάσεις, που πάντα μένουν στα λόγια. Ο λόγος που τις επαναφέρω είναι μήπως και καταλάβει επιτέλους η Ν.Δ. ότι η κατάσταση στη χώρα δεν είναι business as usual. Διότι έτσι μοιάζουν να αντιπολιτεύονται εσχάτως οι βουλευτές της. Χαλαρά. Σαν να ’ναι όλα όπως στο παρελθόν. Σαν να περιμένουν νομοτελειακά την εξουσία, διότι οι άλλοι κάποια στιγμή θα πέσουν. Και δεν καταλαβαίνουν ότι ψηφίζοντας π.χ τον Δημ. Καμμένο κάνουν έξαλλους τους πολίτες, ακριβώς γιατί επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους.
Αυτό όμως –αν το σκεφτείτε– είναι τελικά και το βασικό πρόβλημα της χώρας στα χρόνια της κρίσης. Οτι οι εκπρόσωποί μας όχι μόνον δεν κατάλαβαν την ανάγκη να κάνουν πραγματικές υπερβάσεις σε όλα τα επίπεδα, αλλά όσες μεταρρυθμίσεις διαισθάνονταν ότι θα ήταν δυσάρεστες στους πολίτες τις υπονόμευσαν ως έξωθεν επιβεβλημένες. Παράλληλα δε, όπου δεν τους ήλεγχε η τρόικα, έκαναν ό,τι ακριβώς στο παρελθόν. Δείτε την κατάντια των σημερινών που επαγγέλθηκαν τους προοδευτικούς και κατόρθωσαν μέσα σε δύο χρόνια να αναγάγουν το ρουσφέτι και τις προσλήψεις σε επιστήμη.
Προφανώς, δεν πιστεύω ότι ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να ανοίξει όλα τα μέτωπα πριν από τις εκλογές. Αλλά είναι ακόμη μεγαλύτερο λάθος του να φοβάται ακόμη και να δεσμευθεί για 3 - 4 γενναίες αλλαγές μήπως και στεναχωρήσει το κόμμα του ή κάποιους πιθανούς ψηφοφόρους του. Οτι θα κερδίσει τις εκλογές όλοι το ξέρουμε. Οπως και ότι χρόνο πολύ δεν θα έχει, αν κρίνει κανείς από τη ζωή κάθε κυβέρνησης την τελευταία οκταετία. Γι’ αυτό και θα είναι κρίμα να μην τολμήσει. Και για τον ίδιο και κυρίως για τη χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου