Επίσκεψη στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου από τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου (εν Ολύμπω) Βελβεντού.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Επίσκεψη - προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου (της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) διοργάνωσε και πραγματοποίησε (1-2-2016) ο Ιερός Ναός Αγίου Διονυσίου (εν Ολύμπω) Βελβεντού.

Η επίσκεψη έγινε μέσα στο υφιστάμενο και ενεργό εκκλησιαστικό ιστορικό πλαίσιο μιας δισχιλιετούς παράδοσης και σχέσης Ενορίας και Μοναστηριού.  

Ενορία και Μοναστήρι: δύο αλληλοτροφοδοτούμενοι πυρήνες της Εκκλησίας μέσα στους οποίους ο άνθρωπος ανακαλύπτει (σιγά-σιγά) τον εαυτό του, (σχετίζεται με το Θεό και τον συνάνθρωπό του), πραγματοποιεί με τη συνέργια της Θείας Χάρης την εσωτερική του ενότητα και ειρήνη, για να την ακτινοβολήσει γύρω του, στην οικογένεια, στην εργασία, στην κοινωνία, στο δικό και στον ξένο.

Τους  επισκέπτες - πιστούς από το Βελβεντό και από το Πλατανόρεμα υποδέχτηκε εγκάρδια στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεκταρίου ο Ηγούμενός της (και ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Μύρος. 

Στον Μέγα Εσπερινό (της Υπαπαντής) και στην Αρτοκλασία εσπέρισε ο Ηγούμενος π. Αυγουστίνος, ο οποίος κήρυξε το θείο λόγο (μίλησε για την προσδοκία του Συμεών για το Χριστό, που είναι, πρέπει να είναι και προσδοκία ταυτόσημα των χριστιανών) και έψαλαν στο Αναλόγιο ο π. Κωνσταντίνος Κώστας και η Δήμητρα Κίτση-Βαλωμά.

‘’Δεύτε και ημείς, άσμασιν ενθέοις, Χριστώ συναντηθώμεν, και δεξώμεθα αυτόν’’ (Στιχηρό Εσπερινού Υπαπαντής). Η συνάντηση γίνεται στο Χριστό. ‘’Ούτος εστίν, ο εκ Παρθένου τεχθείς, ούτος εστίν, ο εκ Θεού Θεός Λόγος, ο σαρκωθείς δι’ ημάς, και σώσας τον άνθρωπον. Αυτόν προσκυνήσωμεν’’ (Στιχηρό Εσπερινού Υπαπαντής).

Μετά τον Εσπερινό όλο το εκκλησίασμα πήρε τον καφέ και το τσάι στο αρχονταρίκι της Μονής με τα ποικίλα γλυκίσματα που έφεραν από τα σπίτια τους οι γυναίκες.

Ο π. Αυγουστίνος ξενάγησε τους πιστούς σε όλους τους χώρους του Μοναστηριού: Στο εσωτερικό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον άγιο Σιλουανό, στο Συνοδικό, στη βιβλιοθήκη, στην έκθεση εργόχειρων και εξήγησε τη λειτουργία των χώρων.

Το μπαλκόνι της Μονής πρόσφερε μια μοναδική όμορφη διπλή εικόνα. Πριν τον Εσπερινό: λιγοστά συννεφάκια, λαμπρό χειμωνιάτικο ηλιοβασίλεμα, ο κάμπος Βελβεντού-Πλατανορέματος, η λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου, η μεγάλη γέφυρα των Σερβίων, εδώ γαληνεύεις. Μετά τον Εσπερινό: νύχτα κι ‘’άναψαν φωτάκια σ’ όλα τα χωριά’’, Πλατανόρεμα, Σέρβια, Ίμερα, Νεράιδα και μέχρι πάνω την Κοζάνη και πιο πέρα μέχρι την Αιανή και ψηλότερα στο Χτένι και τη Ροδιανή, και πιο μέσα στην Καισάρεια και στον Κρόκο. Πόσα φωτάκια, πόσοι άνθρωποι, πόσοι καημοί, πόσος πόνος, πόσο κουράγιο, πόση ελπίδα. ‘’Θεοτόκε η ελπίς, πάντων των χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τους ελπίζοντας εις σε’’.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (2-2-2016)