Η αποκάλυψη του Σταύρου Ψυχάρη για τέσσερις μυστικές συναντήσεις του με τον Αλέξη Τσίπρα,
όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και η επιβεβαίωσή της
από το Μέγαρο Μαξίμου συνιστά σημαντικό θέμα, κατά τη γνώμη μου. Πολύ
περισσότερο που και οι δυο πλευρές παραδέχονται ότι έγινε συζήτηση για
το ενδεχόμενο διαγραφής των δανείων του ΔΟΛ και περάσματος του συνόλου
του Mega στα χέρια του κ. Ψυχάρη.
Σε κάθε ευνομούμενη χώρα ο αρχηγός της αντιπολίτευσης θα συναντούσε τους ιδιοκτήτες των μεγάλων ΜΜΕ και αμέσως μετά θα το ανακοίνωνε δημοσίως.
Για να μην πω πως θα το έκανε γνωστό εκ των προτέρων και πως το
ραντεβού θα γινόταν στα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού ή της
εφημερίδας.
Αν, τώρα, τύχαινε ο αρχηγός αυτός να καταγγέλλει σε όλους τους τόνους ως διαπλεκόμενους
τους μεγαλύτερους εκδότες, τότε -κατά μείζονα- λόγο θα έπρεπε να
δημοσιοποιήσει τη συνάντηση με έναν εξ αυτών. Πόσο μάλλον αν δεν
επρόκειτο για μια, αλλά για τέσσερις συναντήσεις.
Με βάση τα όσα ανέφεραν ο Σταύρος Ψυχάρης και το πρωθυπουργικό
γραφείο, στις επαφές τους οι δυο άνδρες είχαν συζητήσει την πιθανότητα
διαγραφής των χρεών του ΔΟΛ. Η μόνη τους διαφωνία είναι στο ποιος έθεσε
το θέμα. Ο εκδότης του Βήματος και των ΝΕΩΝ υποστηρίζει ότι την πρόταση
έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και ζήτησε ως αντάλλαγμα προεκλογική στήριξη. Ο πρωθυπουργός, από την πλευρά του, λέει ότι επρόκειτο για επίμονο αίτημα του εκδότη, το οποίο και απέρριψε.
Για την οικονομία της συζήτησης εγώ αποδέχομαι ότι ο κ. Ψυχάρης πρότεινε το deal «σε στηρίζω σήμερα και εσύ αύριο ως πρωθυπουργός μου χαρίζεις τα δάνεια και τη συνολική ιδιοκτησία του Mega». Τι έπρεπε να κάνει αμέσως ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης; Να καταγγείλει την άθλια συναλλαγή, στην οποία επιχείρησε να τον εμπλέξει ένας εκ των στυλοβατών της «διαπλοκής», κατά τη ρητορική του.
Τι έκανε, αντί γι αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας; Σιώπησε. Και ο Σταύρος Ψυχάρης; Υποδέχθηκε, με προεκλογικό πρωτοσέλιδο στο ΒΗΜΑ, ως ελπίδα για τον τόπο την επικείμενη εκλογική νίκη του Σύριζα. Νομίζω πως τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους…
ΥΓ Με ρωτούν αρκετοί φίλοι «γιατί αποκαλύπτει τώρα τις προεκλογικές συναντήσεις ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ»; Και τι «σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από την ενέργειά του αυτή»; Ομολογώ πως δεν ξέρω. Ούτε και με ενδιαφέρει, επίσης, να κάνω δίκη προθέσεων. Αν η πράξη του, δηλαδή, συνδέεται με την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του για το προσωπικό δάνειό του από την Alpha bank, με το οποίο είχε αγοράσει το 25% του ΔΟΛ από τον Χρήστο Λαμπράκη.
Ή αν έχει σχέση με τους διαγωνισμούς για τις τηλεοπτικές άδειες, που
αναμένεται να ξεκινήσουν το προσεχές διάστημα. Ή αν απλώς αποτελεί
χτύπημα κατά της κυβέρνησης.
Ένας εκδότης μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει. Έτσι κι
αλλιώς κρίνεται καθημερινώς από το αναγνωστικό και τηλεοπτικό του κοινό
-μην ξεχνάμε ότι ο κ. Ψυχάρης είναι και πρόεδρος του ΔΣ του Mega. Εκείνος που δεν μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει είναι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης που, στη συνέχεια, εκλέγεται πρωθυπουργός, με σημαίες το αντιμνημόνιο και την αντιδιαπλοκή.
Το λιγότερο που οφείλει, κατά την κρίση μου, ο κ. Τσίπρας είναι να απαντήσει με πειστικό τρόπο στο γιατί δεν δημοσιοποίησε τις προεκλογικές συναντήσεις του με τον κ. Ψυχάρη και γιατί
δεν κατήγγειλε στον ελληνικό λαό την υπόγεια συναλλαγή που -όπως
υποστηρίζει- του πρότεινε. Συναλλαγή που αποτελεί την επιτομή του όρου «διαπλοκή».
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου