Του Βασίλη Μαγκλάρα Και ενώ ο μεσαίωνας επιστρέφει κυρίαρχος στη γη διεκδικώντας το μερίδιό του σε πολιτισμούς που τον νίκησαν και σε πνεύματα που τον πολέμησαν, το ρολόι του Κόσμου ετοιμάζεται να «κτυπήσει μεσάνυκτα…». Σ’ αυτό το χρονικό σημείο που ο ωροδείκτης περιμένει τις λεπτομέρειες του λεπτοδείκτη, οι πραματευτάδες της ανθρωπότητας λειτουργούν ως αδίστακτοι λομπίστες σε εξαργυρωμένες τράπεζες αίματος.
Ακόμα και σ’ αυτή την ύστατη ώρα που ο χρόνος γίνεται ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ, κτυπώντας ανελέητα τους ανθρώπους και τα δημιουργήματά τους, οι κήνσορες των Ειρηνευτικών Διαπραγματεύσεων δικαιολογούν τους τρόπους και τα μέσα της σφαγής, με κριτήριο το «εργοστάσιο» παραγωγής όπλων, ή το κόστος εκμετάλλευσης της ανθρώπινης δυστυχίας.
Δύο πολέμους έκαναν οι Αμερικανοί και οι Σύμμαχοί τους σημαδεύοντας τον Σαντάμ με αφορμή το εργοστάσιο παραγωγής χημικών όπλων που δεν βρέθηκε ποτέ, για να τον εξοντώσουν. Δύο πολέμους στο όνομα του Ιρακινού Λαού έκανε η οικογένεια των Μπούς για να αποδείξει ότι η ηλιθιότητα είναι ανίκητη, μέχρι που διέλυσε ένα κυρίαρχο κράτος και το έριξε στο Χάος.
Πάνε πέντε-έξι χρόνια που με την στήριξη της Αμερικής και των Συμμάχων της, ξεκίνησε η «Αραβική Άνοιξη»- στο Όνομα των Λαών της πάντα- και έχουν καταστραφεί σχεδόν όλα τα παραμεσόγεια αραβικά κράτη συν την Υεμένη, πληρώνοντας με αίμα το θρησκευτικό πρόσχημα που τους τροφοδότησαν. Περίπου στα ίδια χρόνια στοχοποίησαν τον Άσαντ δαιμονοποιώντας την φιλική του σχέση με τη Ρωσία και απαιτώντας με κάθε μέσον την άμεση και άνευ όρων απομάκρυνσή του. Μόνο που εδώ η συνήθης τακτική περί χημικού οπλοστασίου όσο κι’ αν προβλήθηκε δεν έπεισε και η αναιμική Συριακή αντιπολίτευση δεν πρόσφερε τις εγγυήσεις που θα ικανοποιούσαν. Έτσι έπρεπε να βρεθεί αξιόλογα επικίνδυνο κίνητρο που θα έσπερνε τον τρόμο στη περιοχή, αλλά θα τάραζε και την μακαριότητα της εφησυχασμένης Διεθνούς Κοινότητας με ξώφαλτσες απειλές.
Η συνταγή γνωστή, είχε δοκιμαστεί άλλωστε με επιτυχία στο Ρωσοκρατούμενο Αφγανιστάν. Αντί να εμπλέκεσαι άμεσα, χρηματοδότησε, εξόπλισε και εκπαίδευσε κάποιον άλλον να σου κάνει τη βρώμικη δουλειά. Με μια οργάνωση που την χαρακτηρίζεις αρχικά αντιστασιακή, στην συνέχεια φανατικά θρησκευτική και στο τέλος τρομοκρατική- ανάλογα κάθε φορά με το σκοπό που της βαράς- εκπληρώνεις κατά τον πλέον ασφαλέστερο τρόπο τα πιο υποχθόνια γεωπολιτικά σενάρια βρώμικης εκμετάλλευσης κατά το δοκούν.
Τότε οι Ταλιμπάν, που ξεθύμανε ο ρόλος τους μετά την εξόντωση του Μπιν Λάντεν (εξόντωση λέμε, αφού κανείς άλλος εκτός απ’ τους κομάντος που τον σκότωσαν δεν είδε τη σωρό του) τώρα ο ISIS. Πιο Βίαιος, πιο οργανωμένος, πιο αναβαπτισμένος σε έναν ακραίο φονταμενταλισμό ανοίγει της Πύλες της Κολάσεως στο φανατισμό του, εξυπηρετώντας κατά τον καλύτερο τρόπο τα σκοτεινά σχέδια ενός αόρατου Διευθυντηρίου που κινεί τα νήματα. Τέσσερα-πέντε χρόνια οι Αμερικανοί πολεμούν τον ISIS και τελειωμό δεν έχουν. Τέσσερα –πέντε χρόνια βομβαρδίζουν τις θέσεις του και κείνος όλο απλώνεται. Τέσσερα-πέντε χρόνια τους κτυπούν και κείνοι δεν ακούνε… Ώσπου ανέλαβαν δράση τα Ρωσικά μαχητικά και χάλασε το παιχνίδι. Τούτες οι βόμβες όλως περιέργως βρίσκουν το στόχο τους. Κτυπούν τα κομβόι με τα λαθραία όπλα που εξοπλίζονται και τα καταστρέφουν. Κτυπούν τα βυτιοφόρα με το παράνομο πετρέλαιο που μεταφέρουν στην Τουρκία και τους βάζουν μπουρλότο κάνοντας έξαλλο τον Ερντογάν. Κτυπούν τις βάσεις και τα ορμητήρια των Τρομοκρατών και τα εξαφανίζουν. Κτυπούν… Κτυπούν… Μέχρι που οι φερετζέδες πέφτουν για να αποκαλυφθούν οι ανδριάντες της Δυτικής υποκρισίας.
Ναι, αυτής της υποκρισίας που παραβλέπει την σχέση του Σουλτάνου με τους τρομοκράτες, που δέχεται την περίθαλψη μαχητών του Ισλαμικού κράτους στα νοσοκομεία του ενώ δολοφονεί τις μειονότητες των Κούρδων εκτελώντας ακόμα και τους τραυματίες, που του επιτρέπει να παραβιάζει σύνορα και εναέριους χώρους παραβαίνοντας Διεθνείς κανονισμούς και Αρχές Δικαίου, που τον χρησιμοποιεί σαν ενδιάμεσο στο δουλεμπόριο στις διαδρομές του θανάτου.
Ναι, αυτής της Δυτικής υποκρισίας που αφού άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, θέλει τώρα να προστατευθεί στο καβούκι της υψώνοντας φράχτες και νέα σύνορα. Τώρα, αφού μας έστυψαν οικονομικά, κοινωνικά, θεσμικά, απεργάζονται τρόπους να απαλλαγούν από μας και το «καταπίστευμα» των προσφύγων που μας κληροδότησαν. Τώρα θεώρησαν ότι τα σύνορα της Ευρώπης δεν φτάνουν έως το Αιγαίο και το Λιβυκό πέλαγος, αλλά συρρικνώθηκαν πίσω από ένα συρματόπλεγμα, σ’ ένα νόθο δημιούργημα ψευδοκράτους, που υποκλέπτει το όνομα και την ιστορία μας.
Αυτό είναι το Ευρωπαϊκό ιδεώδες; ΑΥΤΟΣ είναι ο Δυτικός Πολιτισμός; Αποκομμένοι από ότι μας χαλάει υψώνουμε τα ρατσιστικά μας τείχη, αδιαφορώντας για την κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, για την Εταιρική και Συμμαχική σχέση, με ένα μέλος που κρατάει τις Ευρωπαϊκές ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ; Δεν ξέρω αν πρέπει, ή αν μας επιτρέπεται πλέον να διατηρούμε το Δόγμα του «Ανήκουμε εις την Δύση». Όπως δεν ξέρω αν μπορούμε να εκθέτουμε άλλο τον δικό μας Πολιτισμό σε τέτοιες επιρροές. Εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι, όταν η Δύση συναγελάζεται με τον δικό της φονταμενταλισμό, τότε ο Πολιτισμός της παραδίδεται στην κάθαρση των Ιεροεξεταστών της και για να θυμηθούμε τα λόγια του Καρλ Κράους (Αυστριακός συγγραφέας) «Όταν ένας πολιτισμός βρίσκεται στα τελευταία του, φωνάζουν τους παπάδες».
Μαγκλάρας Βασίλης magklarasvas@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου