Μια απάντηση πριν καταντήσω βορά του συστήματος

Του Γιώργου  Θεοφάνου

Eυχαριστώ για την συμπαράσταση, και τη δημοσίευση, είναι ένα θέμα που μόνο αν πάρει διαστάσεις μπορεί να λυθεί. Και πρέπει να δώσω μερικές εξηγήσεις σε μερικούς που είναι η καλή και νόμιμη κοινωνία και σχολιάζουν με κακεντρέχεια αυτό που συμβαίνει σε μένα προσωπικά, αλλά και σε πολλούς άλλους. Πρώτα να πω ότι δεν έθιξα κανέναν προσωπικά, κανένας από σας δεν πλήρωσε για τα διόδια μου, ούτε οι υπάλληλοι στα γκισέ των διοδίων δεν θα πάρουν σύνταξη εξ αιτίας μου. Δεν πλήρωνα γιατί δεν μου περίσσευαν να πληρώσω και γιατί νόμιζα ότι οι δρόμοι έχουν πληρωθεί από το δημόσιο πάνω από το κανονικό και ότι τα διόδια είναι ένα άλλο χαράτσι που δεν πρέπει να πληρωθεί γιατί τα χρήματα δεν πάνε στο κράτος αλλά στους μεγαλοεργολάβους και τους δανειστές. Ότι έγινε ήταν στα πλαίσια της αντίστασης που αντέτασσε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας ενάντια σε όλα τα χαράτσια. Το σύνθημα Δεν Πληρώνω ήταν η ποιο ριζοσπαστική έκφραση της κοινωνίας που εξαθλιωνόταν.

Μέσα από την πρακτική του Δεν πληρώνω καταλυόταν στην πράξη και το μνημόνιο και όλοι οι μνημονιακοί νόμοι. Ήταν μια ριζοσπαστική  πρακτική την οποία υιοθετούσε και το ΚΚΕ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια το ΚΙΝΙΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ το οποίο γεννήθηκε από την ανάγκη να αγωνιστούμε συλλογικά. Τα διόδια ήταν ένας μόνο τομέας αυτού του αγώνα γιατί σου στερούσαν την χρήση γρήγορων και ασφαλών δρόμων αν δεν πλήρωνες. Υπήρχε και κάτι άλλο στα διόδια ποιο άμεσο το οποίο βοήθησε το κίνημα να πάρει διαστάσεις ήταν η αίσθηση, τουλάχιστον έτσι το ένιωθα εγώ, ότι παίρνεις πίσω κάτι που σου ανήκε δικαιωματικά. Γιατί οι δρόμοι είναι κοινωφελή έργα και ανήκουν στους πολίτες και όχι στο κράτος και τους μεγαλοεργολάβους. Για όσους νόμιζαν ότι το κράτος είχε αλωθεί από την Τρόικα και η χώρα είχε παραδοθεί με το μνημόνιο στους εργολάβους, το να μην πληρώσεις ήταν πολιτική πράξη και όχι λαμογιά. Όσοι δεν πλήρωναν δεν το έκαναν για μαγκιά αλλά γιατί αδυνατούσαν να πληρώσουν και γιατί δεν το θεωρούσαν σωστό. Το ότι αυτό το κίνημα είχε απήχηση στην κοινωνία φαίνετε από τον τρόπο που το αντιμετώπισαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Έκαναν καινούργιους νόμους ποινικοποιώντας την αντίσταση και βάζοντας εξοντωτικά πρόστιμα. Όμως αυτό δεν έκαμψε την αντίσταση και δεν σταμάτησε την πορεία για τη νίκη της αριστεράς, όπως φάνηκε στις 25 Ιανουαρίου του 15. Ήταν η νίκη των κινημάτων που ενέπνεαν την ελληνική κοινωνία, όπως οι καθαρίστριες και οι απολυμένοι της ΕΡΤ, και που πίστευαν ότι με την αριστερά στην κυβέρνηση θα αλλάξουν αυτοί οι τρομοκρατικοί νόμοι. Και πράγματι μερικές κινήσεις που έγιναν ήταν προς αυτή την κατεύθυνση με την απαλλαγή από τα πρόστιμα των ανέργων που πιάστηκαν χωρίς εισιτήριο ή με επαναπρόσληψη των καθαριστριών και το άνοιγμα της ΕΡΤ. Το καλοκαίρι λοιπόν του 2015 μου ήρθε να πληρώσω και εμένα το πρόστιμο από τα διόδια της Εγνατίας το ποσό των 21787,20 Ευρώ για 178 διελεύσεις  κόστους 427,20. Πρώτη παράβαση 22/11/2013 και τελευταία 25/06/2015. Από αυτά τα 8400 βεβαιώθηκαν από την εφορεία, μέσω ενός νόμου που κάνει μετατρέπει τον κρατικό μηχανισμό σε εισπράκτορα προς όφελος των ΑΕ  όπως είναι και η Εγνατία, και τα οποία πρέπει να πληρωθούν έως τις 29/02/2015. Φυσικά το ποσό είναι τεράστιο και παρόλο που δεν έχω άλλα χρέη μου αδύνατο να το πληρώσω, και αφού αποφάσισα να το δημοσιοποιήσω έγινε για λίγο πανελλήνιο θέμα. Από την μια πλευρά από αλληλέγγυους δημοσιογράφους όπως από το κόκκινο Θεσσαλονίκης την ΕΡΤ open και άλλους που στάθηκαν στην κοινωνική, ηθική και πολιτική διάσταση του θέματος. Και από την άλλη από συστημικά κανάλια όπως το MEGA ιδιοκτησίας του Μπόμπολα με άμεσα συμφέροντα από την καταβολή διοδίων και το Ε, όπου ναι μεν καταλάβαιναν την κατάσταση, άνεργος με δυο παιδιά, αλλά το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν ήταν προσέξτε εσείς τηλεθεατές, βλέπετε τι παθαίνουν αυτοί που έχουν τέτοιες προβατικές συμπεριφορές. Αυτό γίνετε σε μια περίοδο όπου πολλαπλασιάζονται οι δίκες προς τα μέλη του κινήματος Δεν Πληρώνω, και που συνεχίζουν οι κατασχέσεις για χρέη τα οποία κανείς δεν κοιτά αν μπορούν να πληρωθούν. Το κράτος αποκτά μια μαφιόζικη συμπεριφορά όπου τους νόμους τους κάνουμε για το στενό προσωπικό μας συμφέρον και όποιος τους παραβαίνει δεν θα γλυτώσει ποτέ. Την περίοδο αυτή ζούμε ξανά την περίοδο πριν τις 25/01/2015 όταν η τρόικα γύριζε σαν κυρίαρχος στα υπουργεία θέτοντας τους νόμους θα ψηφίσει το ελληνικό κοινοβούλιο. Όμως κάτι έχει αλλάξει γιατί τα ψέματα έχουν κοντά πόδια, όλη η κοινωνία είναι σε αναβρασμό η εμπιστοσύνη και η ελπίδα προς την κυβέρνηση της ‘αριστεράς’ χάνετε μέσα στις κινητοποιήσεις. Σήμερα είναι ανάγκη να ριζοσπαστικοποιήσουμε ακόμη περισσότερο τον αγώνα για την ανατροπή των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων. Εγώ σήμερα νοιώθω στο πετσί μου τη βαρβαρότητα του συστήματος την οποία πολεμούσα και θα συνεχίσω να πολεμώ. Η ανυπακοή σε καταχρηστικούς νόμους και ο αγώνας για την κατάργησή τους δεν πρέπει να καμφθεί. Η νίκη θα έρθει μέσα από αγώνες και συλλογικές δράσεις και με αλληλεγγύη σε κάθε συμπολίτη που έχει ανάγκη και δεν μιλώ μόνο για μένα αλλά και όλους που βρίσκονται δίπλα μας και υποφέρουν σιωπηλά.    

Με εκτίμηση Γιώργος Θεοφάνου.