Συνεχίζονται με σταθερό ρυθμό οι εργασίες στο εξωκλήσι του Αγίου Αποστόλου Θωμά Βελβεντού.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Συνεχίζονται με σταθερό ρυθμό (με την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου, από την ακούραστη διαχειριστική Επιτροπή) οι εργασίες για την αποπεράτωση του εξωκλησιού του αγίου Αποστόλου Θωμά Βελβεντού, για τον εξοπλισμό του και τη διακόσμηση εσωτερικά: τέμπλο, στασίδια, εικόνες δεσποτικές και δωδεκάορτου στο τέμπλο, τοιχογραφίες στον Κυρίως Ναό και στο Ιερό, εικόνες προσκυνηταρίων, λειτουργικά βιβλία και ιερά σκεύη κ.λπ.

Εξωτερικά στον αύλειο χώρο κατασκευάζονται διάδρομοι, παρτέρια, φυτεύονται καλλωπιστικά φυτά και θάμνοι, κλαδεύονται τα μεγάλα δέντρα (μπομπολιάδες) που προϋπήρχαν, μεταφέρονται υλικά (πλακίδια, κυβόλιθοι κ.ά.) περισσεύματα από ανακατασκευές του Δήμου, από προσφορές ιδιωτών, από κατεδαφίσεις παλιών αχυρώνων (λ.χ. πέτρες) που θα χρησιμοποιηθούν συν τω χρόνω στο νέο ξωκλήσι.   

Μετά την τοποθέτηση του ξυλόγλυπτου τέμπλου, των στασιδιών, του παγκαριού και των καρεκλών, μπήκαν και πήραν τη θέση τους στο Ναό άλλα δύο ξυλόγλυπτα έργα τέχνης, τα βημόθυρα και το δεσποτικό – (παραθρόνι), έργα (όπως και το τέμπλο) των καλλιτεχνών παραδοσιακών ξυλογλυπτών Αθανασίου Κουμαντζέλη και Παντελή Σούφλα από την Ελασσόνα.

Η αγιογράφος Αναστασία (Νατάσα) Παπαγόρα που επιμελείται την αγιογράφηση του εξωκλησιού, μετά την αγιογράφηση του Παντοκράτορα, ετοιμάζει δεσποτικές εικόνες του τέμπλου και τις πρώτες τοιχογραφίες.

Διαπιστώνει κανείς στο εξωκλήσι του Αγίου Θωμά Βελβεντού (όπως και στα τόσα άλλα παλαιότερα, νεότερα και υπό κατασκευή εξωκλήσια του Βελβεντού και των άλλων ενοριών, στο Πλατανόρεμα λ.χ. στο υπό κατασκευή εξωκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης) την αγάπη, την αφοσίωση (δηλαδή την πίστη) των πιστών στους αγίους της Εκκλησίας και στα εξωκλήσια τους, έτσι που η ελληνική ύπαιθρος χώρα να είναι διάσπαρτη από εμφυτευμένους ναούς (μικρούς και μεγαλύτερους) μέσα στους οποίους ανάβει η κανδήλα, καίει το λιβάνι, ακουμπά τον πόνο και την απελπισία του ο άνθρωπος, ακούει ο Θεός την αλάλητη κραυγή του, τελείται η Θεία Λειτουργία, μαθαίνει ο πιστός να θεμελιώνει το έργο του αφ’ ενός στο ‘’ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ’’ και αφ’ ετέρου στην αποδοχή του αδελφού και στο ακατάκριτο πνεύμα.      

Στα ανοιχτά στον ορίζοντα εξωκλήσια σπουδάζεις το κριτήριο του Θεού για τον άνθρωπο που είναι το κριτήριο της καρδιάς, σύμφωνα με το οποίο η υγεία της ύπαρξης (και της συνύπαρξης) κρίνεται με δύο στοιχεία: την ταπείνωση και την αγάπη. Η ταπείνωση και η αγάπη μπορούν να υπάρχουν όταν ο άνθρωπος αρνηθεί τον ‘’εαυτό’’ του. ‘’Αρνούμαι τον εαυτό μου’’ σημαίνει ότι δεν αυτοδικαιώνομαι.

Στα ανοιχτά στον ορίζοντα εξωκλήσια παιδαγωγούμαστε στη διαδικασία σύναψης σχέσης με το Θεό και τον αδελφό. Αυτή είναι η βάση της πνευματικής λεγόμενης ζωής: η δυνατότητα ενσωμάτωσής μας στο Σώμα του Χριστού και η δυνατότητα αποδοχής του αδελφού μας. Αυτό είναι (ακόμα) το μυστικό της πνευματικής ζωής.

Απόψε που (με τον Εσπερινό του Σαββάτου για την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου) ‘’άνοιξε το Τριώδιο’’ μπορούμε να κατευθύνουμε τους εαυτούς μας, χωρίς να ξιπαζόμαστε χωρίς να επαιρόμαστε, ενθυμούμενοι μόνο το λόγο του Χριστού: ‘’ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται’’.

Καλή δύναμη, παιδιά, όσοι που εργάζεστε στο εξωκλήσι του αγίου αποστόλου Θωμά Βελβεντού και στα τόσα άλλα εξωκλήσια. Καλή δύναμη, παίδες, με φρόνημα ‘’τελωνικό’’.   

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

20-2-2016