Η οδύσσεια του “μπλοκαρισμένου”

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεμύτισα από τα όρια της περιφέρειας τις τελευταίες ημέρες, οπότε δεν έχω ίδια άποψη για το τι συμβαίνει με τα αγροτικά μπλόκα. ¢κουσα, όμως, πολλές αφηγήσεις για μεγαλύτερες και μικρότερες ταλαιπωρίες ανθρώπων που χρειάστηκε να ταξιδέψουν για ασήμαντους, αλλά και για πολύ σοβαρούς λόγους.

Το ερώτημα είναι απλό. Νομιμοποιούνται κάποιοι άνθρωποι να εμποδίζουν την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά όλων των υπολοίπων; Και ποια είναι -αν υπάρχουν- τα αποδεκτά όρια;
Οι αγρότες, οι υπάλληλοι καθαριότητας, οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ έχουν ισχυρότερο μέσο πίεσης απ’ ότι άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Αν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, είναι σίγουρο ότι αυτό θα “φανεί”. Η πίεση που ασκείται, όμως, κατευθύνεται βασικά προς τους πολίτες και όχι προς αυτούς που παίρνουν αποφάσεις.
Eτσι αυτός που τελικά θίγεται είναι αυτός που έχει ανάγκη κι όχι ο άλλος που έτσι κι αλλιώς έχει τον τρόπο του. Γι’ αυτό και οι κινητοποιήσεις πρέπει να έχουν το χαρακτήρα συμβολισμού κι όχι εξάντλησης των αποθεμάτων της κοινωνικής αλληλεγγύης και αντοχής. Γιατί όταν τα αποθέματα εξαντληθούν, ξεκινά ο γνωστός κοινωνικός αυτοματισμός και τότε χαμένοι είμαστε όλοι, αφού δεν υπάρχει πια νόημα και δράση πάρα μόνο αντίδραση.