Στα χρόνια της χούντας μια
σημαντική πηγή εισοδήματός μου ήταν ο «Ταχυδρόμος». Διευθυντής του ήταν ο
αξέχαστος δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ιστορικός, ο Γεώργιος
Ρούσσος. Και τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς του 1971 μου είχε ζητήσει
να του ετοιμάσω ένα κομμάτι για τη χαρτοπαιξία.
Μέσω ενός φίλου δικηγόρου, του Αριστείδη Οικονομίδη, επικοινώνησα μ' έναν από τους παλαιότερους λεσχιάρχες της Αθήνας της εποχής εκείνης, κλείσαμε το ραντεβού κι έκανα το ρεπορτάζ που ήθελα. Θυμάμαι ότι μου είχε διηγηθεί και κάποιες απολαυστικές χαρτοπαικτικές ιστορίες για τον μεγάλο Eλληνα χαρτοπαίκτη, τον Νικ δε Γκρηκ.
Μέσω ενός φίλου δικηγόρου, του Αριστείδη Οικονομίδη, επικοινώνησα μ' έναν από τους παλαιότερους λεσχιάρχες της Αθήνας της εποχής εκείνης, κλείσαμε το ραντεβού κι έκανα το ρεπορτάζ που ήθελα. Θυμάμαι ότι μου είχε διηγηθεί και κάποιες απολαυστικές χαρτοπαικτικές ιστορίες για τον μεγάλο Eλληνα χαρτοπαίκτη, τον Νικ δε Γκρηκ.
Oταν τελειώσαμε, με ρώτησε αν χαρτοπαίζω. Του απάντησα πως ναι, το είχα αυτό το κουσούρι. «Τότε θα σου δώσω μια συμβουλή», μου είπε. «Ποτέ μην παίζεις με κάποιον που
δεν τον γνωρίζεις και με κάποιον που έχει πολύ μεγαλύτερη οικονομική άνεση από σένα. Πολύ περισσότερο μην παίζεις με κάποιον που συνδυάζει και τα δύο».
Δεν χρειαζόταν να μου εξηγήσει περισσότερα. Hταν σαφέστατο τι εννοούσε. Oταν ο άλλος δεν φοβάται πόσα θα ρισκάρει, ενώ τα δικά σου περιθώρια είναι περιορισμένα, είναι βέβαιο ότι θα είναι ο κερδισμένος. Κι όταν δεν τον ξέρεις, ξαναρισκάρεις μια και αγνοείς μέχρι πού φτάνουν και ποιες είναι οι χαρτοπαικτικές ικανότητές του.
Δυστυχώς ο Φλαμπουράρης ως μέντορας του Τσίπρα δεν φρόντισε να του δώσει ανάλογες συμβουλές όταν του μάθαινε πόκα. Κι αυτό είναι που πληρώνουμε τώρα. Την αφέλεια του ξερόλα που βουτάει στα βαθιά χωρίς να λογαριάζει τον απέναντί του και τα «όπλα» του. Οι ερασιτέχνες Τσίπρας, Βαρουφάκης, Τσακαλώτος και Παππάς απέναντι στους 18 πολύπειρους στο παιχνίδι του δούναι και λαβείν υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Και το χειρότερο, να παίζουν με άδειες τσέπες και να μπλοφάρουν με ανοιχτά χαρτιά. Με τέτοια μυαλά η παρτίδα ήταν χαμένη πριν ακόμη καθίσουν στο τραπέζι και μοιραστεί η τράπουλα. Κι όμως απτόητοι ποντάρισαν τα ρέστα τους.
Δυστυχώς, όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι να μη θέλεις ή να μην μπορείς να καταλάβεις ότι η παρτίδα έχει χαθεί και πως το μόνο που σου απομένει είναι να διασώσεις έστω το 20ευρω που είχες βάλει στην άκρη για το ταξί που θα σε πάει σπίτι.
Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου