Του Αντώνη Βγόντζα
Στις 30 Ιανουαρίου 2015 επισκέφθηκε τη χώρα μας ο Γερούν Ντάισελμπλουμ για να ακούσει την ελληνική κυβέρνηση.
Στην
κοινή συνέντευξη Τύπου μαζί με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάνη
Βαρουφάκη δήλωσε: «Η Ευρώπη προτίθεται να στηρίξει την Ελλάδα έως ότου
βγει στις αγορές. Αρκεί προηγουμένως να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις
της». Και προσέθεσε: «Τα μονομερή βήματα δεν βοηθούν τις δύο πλευρές και
δεν αποτελούν εγγύηση επίτευξης συμφωνίας». Ο Ελληνας υπουργός
Οικονομικών έσπευσε να δηλώσει ότι είναι απόφαση της ελληνικής
κυβέρνησης να μη ζητήσει παράταση στο υφιστάμενο πρόγραμμα και παύει να
διαπραγματεύεται με την τρόικα. Εκλεισαν τα μικρόφωνα. Επικράτησε
εκνευρισμός. Ο Ντάισελμπλουμ πλησίασε τον δικό μας Βαρουφάκη για να του
πει ψιθυριστά:
«Μόλις σκότωσες την τρόικα». Από τον δικό μας υπουργό
ξέφυγε η κραυγή ή ο αναστεναγμός: «Ουάου!». Ενα σκωτσέζικο επιφώνημα του
τέλους της δεκαετίας του 19ου αιώνα, που εκφράζει έκπληξη, απορία ή και
ευχαρίστηση!
Από τότε ακολούθησαν πολλά. Αφαιρούμε τις λεπτομέρειες και αναφερόμαστε στα κορυφαία. Προεκλογικά είχαμε ξοδέψει όλη μας την αξιοπιστία στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και στα 11 δισ. ευρώ που θα κόστιζε, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Και οπωσδήποτε τη διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ή, τουλάχιστον, του μεγαλύτερου μέρους του.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2015 εκφωνήθηκαν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε: «Ξεκίνησε επιτέλους η διαπραγμάτευση και η Ελλάδα καταθέτει προτάσεις. Δεν δέχεται εντολές... Τι είναι αυτό που δεν διαπραγματευόμαστε; Τη λαϊκή κυριαρχία. Τη λαϊκή εντολή… Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του μνημονίου». Με τις ίδιες δηλώσεις προανήγγειλε την αποκατάσταση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, των σχολικών φυλάκων και των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.
Στις 20 Φεβρουαρίου 2015 συνήλθε σε δραματική συνεδρίαση το Eurogroup. Με την πομπώδη συμμετοχή του Ελληνα υπουργού Οικονομικών. Και αποφάσισε ομόφωνα να δηλώσει την εκτίμηση του Eurogroup «για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής οι οποίες ανελήφθησαν από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια». Οι υπουργοί Οικονομικών ξεκαθάρισαν ότι μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης του προγράμματος, που παρατάθηκε εν τέλει, θα επιτρέψει την όποια εκταμίευση. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν στην εκπλήρωση όλων των οικονομικών τους υποχρεώσεων. Στους εταίρους και στο ΔΝΤ. Και στην αποφυγή μονομερών ενεργειών.
Σπαταλήσαμε σχεδόν πέντε μήνες. Με διαλέξεις για τη θεωρία των παιγνίων. Ακατάλληλη για τη διαχείριση κρατικών και διακρατικών υποθέσεων. Δεν κάναμε καμία πρόταση προς τους εταίρους μας. Μόνο μονομερείς ενέργειες. Ασχοληθήκαμε καθ’ υπερβολή με τη δημόσια εικόνα μας. Απευθυνθήκαμε με προτεταμένο το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού χεριού στους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών. Και όταν αυτοί άρχισαν να χασμουριόνται ή και να αγανακτούν, τους μαγνητοφωνήσαμε κρυφά. Φυσικά απαξιώσαμε να συμμετάσχουμε μαζί τους σε παραγωγικά γεύματα εργασίας. Επιδοθήκαμε σε βόλτες με περίεργους συνεργάτες μας, για να καταφύγουμε μετά στην αποκάλυψη ότι τους μαγνητοφωνούσαμε. Κάτι σαν θρασύδειλη απειλή.
Προαναγγείλαμε δημοψήφισμα με ακατάληπτο ερώτημα. Δεν παραχωρήσαμε ικανό χρόνο για τη διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου. Προτάξαμε το «ΟΧΙ». Και επιχειρήσαμε να εντάξουμε σε αυτό το στρατόπεδο όλες τις γενιές των δυσαρεστημένων ή απογοητευμένων Ελλήνων. Καμιά σχέση με το λογικό περιεχόμενο του ερωτήματος. Οι Ευρωπαίοι διάβασαν το δημοψήφισμα εντελώς διαφορετικά. Και μας προειδοποίησαν έγκαιρα γι’ αυτό. Τη σαρωτική νίκη του «ΟΧΙ» τη μετατρέψαμε μέσα σε μία βραδιά σε ένα κακόγουστο ομόφωνο «ΝΑΙ». Και αντί να ενισχύουμε τις διαπραγματευτικές μας θέσεις, τις αποδυναμώσαμε. Μέσα σε μία νύχτα ο εξουθενωτικός και διαβρωτικός διχασμός των Ελλήνων σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» κατέρρευσε. Κονιορτοποιήθηκε. Είμαστε πια «μνημονιακοί». Ολοι! Και αντί να χαμηλώσουμε τα μάτια μας μπροστά στον ελληνικό λαό, διακηρύξαμε ότι ενδώσαμε στον εκβιασμό των σκληρών Ευρωπαίων. Χαλάλι τα λόγια για εθνική αξιοπρέπεια και κυριαρχία.
Αλαλούμ, λοιπόν! Στη θεατρική γλώσσα αλαλούμ είναι η παράσταση όπου οι ηθοποιοί παίζουν και λένε ό,τι θέλουν σκόπιμα. Επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικόνα απόλυτης σύγχυσης και ακαταστασίας. Με έναν στόχο. Να πανηγυρίσουν έτσι μια πετυχημένη σειρά παραστάσεων! Ή να δοκιμάσουν πρωτοεμφανιζόμενο συνάδελφό τους.
Αλαλούμ η Ελλάδα! Μόνο που οι επικοινωνιακές παραστάσεις απέτυχαν. Ολες! Και ο πρωτοεμφανιζόμενος πρωθυπουργός μας δοκιμάστηκε κάτω απ’ το μέτριο.
Από τότε ακολούθησαν πολλά. Αφαιρούμε τις λεπτομέρειες και αναφερόμαστε στα κορυφαία. Προεκλογικά είχαμε ξοδέψει όλη μας την αξιοπιστία στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και στα 11 δισ. ευρώ που θα κόστιζε, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Και οπωσδήποτε τη διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ή, τουλάχιστον, του μεγαλύτερου μέρους του.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2015 εκφωνήθηκαν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε: «Ξεκίνησε επιτέλους η διαπραγμάτευση και η Ελλάδα καταθέτει προτάσεις. Δεν δέχεται εντολές... Τι είναι αυτό που δεν διαπραγματευόμαστε; Τη λαϊκή κυριαρχία. Τη λαϊκή εντολή… Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να ζητήσει παράταση του μνημονίου». Με τις ίδιες δηλώσεις προανήγγειλε την αποκατάσταση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, των σχολικών φυλάκων και των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.
Στις 20 Φεβρουαρίου 2015 συνήλθε σε δραματική συνεδρίαση το Eurogroup. Με την πομπώδη συμμετοχή του Ελληνα υπουργού Οικονομικών. Και αποφάσισε ομόφωνα να δηλώσει την εκτίμηση του Eurogroup «για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής οι οποίες ανελήφθησαν από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό τα τελευταία χρόνια». Οι υπουργοί Οικονομικών ξεκαθάρισαν ότι μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης του προγράμματος, που παρατάθηκε εν τέλει, θα επιτρέψει την όποια εκταμίευση. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν στην εκπλήρωση όλων των οικονομικών τους υποχρεώσεων. Στους εταίρους και στο ΔΝΤ. Και στην αποφυγή μονομερών ενεργειών.
Σπαταλήσαμε σχεδόν πέντε μήνες. Με διαλέξεις για τη θεωρία των παιγνίων. Ακατάλληλη για τη διαχείριση κρατικών και διακρατικών υποθέσεων. Δεν κάναμε καμία πρόταση προς τους εταίρους μας. Μόνο μονομερείς ενέργειες. Ασχοληθήκαμε καθ’ υπερβολή με τη δημόσια εικόνα μας. Απευθυνθήκαμε με προτεταμένο το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού χεριού στους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών. Και όταν αυτοί άρχισαν να χασμουριόνται ή και να αγανακτούν, τους μαγνητοφωνήσαμε κρυφά. Φυσικά απαξιώσαμε να συμμετάσχουμε μαζί τους σε παραγωγικά γεύματα εργασίας. Επιδοθήκαμε σε βόλτες με περίεργους συνεργάτες μας, για να καταφύγουμε μετά στην αποκάλυψη ότι τους μαγνητοφωνούσαμε. Κάτι σαν θρασύδειλη απειλή.
Προαναγγείλαμε δημοψήφισμα με ακατάληπτο ερώτημα. Δεν παραχωρήσαμε ικανό χρόνο για τη διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου. Προτάξαμε το «ΟΧΙ». Και επιχειρήσαμε να εντάξουμε σε αυτό το στρατόπεδο όλες τις γενιές των δυσαρεστημένων ή απογοητευμένων Ελλήνων. Καμιά σχέση με το λογικό περιεχόμενο του ερωτήματος. Οι Ευρωπαίοι διάβασαν το δημοψήφισμα εντελώς διαφορετικά. Και μας προειδοποίησαν έγκαιρα γι’ αυτό. Τη σαρωτική νίκη του «ΟΧΙ» τη μετατρέψαμε μέσα σε μία βραδιά σε ένα κακόγουστο ομόφωνο «ΝΑΙ». Και αντί να ενισχύουμε τις διαπραγματευτικές μας θέσεις, τις αποδυναμώσαμε. Μέσα σε μία νύχτα ο εξουθενωτικός και διαβρωτικός διχασμός των Ελλήνων σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» κατέρρευσε. Κονιορτοποιήθηκε. Είμαστε πια «μνημονιακοί». Ολοι! Και αντί να χαμηλώσουμε τα μάτια μας μπροστά στον ελληνικό λαό, διακηρύξαμε ότι ενδώσαμε στον εκβιασμό των σκληρών Ευρωπαίων. Χαλάλι τα λόγια για εθνική αξιοπρέπεια και κυριαρχία.
Αλαλούμ, λοιπόν! Στη θεατρική γλώσσα αλαλούμ είναι η παράσταση όπου οι ηθοποιοί παίζουν και λένε ό,τι θέλουν σκόπιμα. Επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικόνα απόλυτης σύγχυσης και ακαταστασίας. Με έναν στόχο. Να πανηγυρίσουν έτσι μια πετυχημένη σειρά παραστάσεων! Ή να δοκιμάσουν πρωτοεμφανιζόμενο συνάδελφό τους.
Αλαλούμ η Ελλάδα! Μόνο που οι επικοινωνιακές παραστάσεις απέτυχαν. Ολες! Και ο πρωτοεμφανιζόμενος πρωθυπουργός μας δοκιμάστηκε κάτω απ’ το μέτριο.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου