Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην Πάδη (Βογγόπετρα) Τρανοβάλτου

Πραγματοποιήθηκε και φέτος την Κυριακή 26 Ιουλίου 2015, ανήμερα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής, παρουσία αρκετών κατοίκων της περιοχής, πανηγυρική Θεία Λειτουργία και αγιασμός, στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στον ακατοίκητο πλέον οικισμό της  Πάδης (Βογγόπετρας) της Τ.Κ. Τρανοβάλτου, εκδήλωση που τα τελευταία χρόνια αποτελεί και το «αντάμωμα» των απανταχού Παδιωτών.

Λίγα στοιχεία για την Πάδη (Βογγόπετρα)…

Εξετάζοντας τα ιστορικά στοιχεία, βρίσκουμε την Πάδη (Βογγόπετρα) σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό κανόνα της Μητρόπολης, το 1907 με 156 κατοίκους "Έλληνες" και το 1940 με 102. Το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1943 και αυτό αποτέλεσε τη βασική αιτία της φυγής των Παδιωτών, που ολοκληρώθηκε κατά την περίοδο του εμφύλιου το 1947. Ενδιάμεσα υπήρξαν και κρούσματα θανάτων από ελονοσία -τη “βαριά αρρώστια”- που επίσπευσαν τη φυγή, αφού τα συνέδεσαν με διάφορες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες. Έτσι οι κάτοικοι μετεγκατεστάθηκαν στο Τρανόβαλτο, τους Λαζαράδες, την Αιανή, το Σπάρτο, την Κοζάνη και αλλού. Κράτησαν όμως τη συνείδηση του Παδιώτη και την αγάπη για τον τόπο αυτό και κάθε χρόνο στην εορτή της Αγίας Παρασκευής 26 Ιουλίου (ή την πλησιέστερη Κυριακή), κάνουν εκεί και το ετήσιο αντάμωμά τους.

Περιδιαβαίνοντας στην ακατοίκητη πλέον Πάδη, συναντάς τα πρώτα ερείπια είναι της -πάλαι ποτέ- πολιούχου εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Μένει όρθιο το μεγαλύτερο μέρος των πλευρικών τοίχων ενώ προκαλούν εντύπωση οι αντιστηρίξεις της βόρειας πλευράς. Γενικά φαίνεται ότι επρόκειτο για ένα ευρύχωρο και μεγαλοπρεπή -για εκείνη την εποχή- ναό. Νοτιότερα ένα ερείπιο τοίχου και η πινακίδα στο πλάι μας δείχνουν τη θέση του Δημοτικού Σχολείου. Πιο πάνω υπάρχει μια βρύση με τρεχούμενο νερό.

Επόμενη στάση διακόσια μέτρα πιο πάνω και αριστερά, στην αναστηλωμένη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Ο χώρος είναι περιφραγμένος  με έντονες κτιριακές και αισθητικές παρεμβάσεις που αποπνέουν έναν οργασμό δημιουργίας και μια νοικοκυροσύνη. Στην πάνω μεριά δεσπόζει το “αρχονταρίκι” ένα βοηθητικό κτίσμα υποδοχής και διαμονής επισκεπτών που σχεδόν ολοκληρώνεται και δίπλα μια βρύση με κτιστή πέτρα. Τα ξύλινα τραπέζια και τα πεζούλια δένουν αρμονικά με το τοπίο όπου κυριαρχούν οι βελανιδιές.

Στο εσωτερικό του μικρού ναού που σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή κτίστηκε το  1726, κυριαρχούν οι καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες, με πλέον χαρακτηριστική αυτή του πρόναου με την αναπαράσταση της κόλασης!

ΓΜ/mikrovalto.gr