Υψηλό το αίσθημα συμπόνιας στο λαό για τον αναγκεμένο πλησίον- Συγκινητική η ανταπόκρισή του στην πρόσκληση του Επισκόπου-Μητροπολίτου

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Υψηλό το αίσθημα συμπόνιας στο λαό μας (το διαπιστώνουμε σε επίπεδο της εκκλησιαστικής μας διακονίας) για τον αναγκεμένο πλησίον, καθώς, φτωχός ο ίδιος και με πενιχρότατα τα εισοδήματα του, ανταποκρίθηκε ολοπρόθυμα και συγκινητικά στην πρόσκληση που του απηύθυνε ο Επίσκοπος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος με την υπ’ αριθμ. 1066/5-11-2014 ‘’Ποιμαντορική Εγκύκλιο περί φιλανθρωπίας’’.

Συγκεκριμένα ο Σεβ. κ. Παύλος προσκάλεσε το λαό ‘’να ανταποκριθεί και να συμπαρασταθεί στους πάσχοντες αδελφούς μας με όσες δυνάμεις διαθέτει από πλευράς υλικών αγαθών’’ και αναφέρει στην Εγκύκλιο τη λειτουργία του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου ‘’όπου περιθάλπονται πλέον των πενήντα (50) τροφίμων’’, και τη λειτουργία των ‘’δύο Κοινωνικών Παντοπωλείων, ένα στην Κοζάνη και ένα στα Σέρβια’’ από τα οποία ‘’ικανοποιούνται πλέον των πεντακοσίων (500) οικογενειών’’, καθώς επίσης και ‘’σε άλλες παροχές φιλανθρωπίας ωφέλιμες και χρήσιμες διά τους έχοντες ανάγκη αδελφούς μας’’.

Με την Εγκύκλιο προσκαλούμαστε να προσφέρουμε ‘’κατά το μέτρο του δυνατού, όχι χρήματα αλλά απαραίτητα αγαθά, όπως: Τρόφιμα μακράς διαρκείας, π.χ. λάδι, αλεύρι, ζάχαρη, ζυμαρικά, όσπρια, δημητριακά κ.ά. Απορρυπαντικά. Χαρτικά είδη καθαριότητας’’.

Διάβασα την Εγκύκλιο στο λαό, εξήγησα και τόνισα τη σημασία της προσωπικής συμμετοχής, της ελαχιστότατης έστω προσφοράς.

Λέει κάποιος: ‘’Δεν δύναμαι, πάτερ, να δώσω μια σακούλα τρόφιμα’’.

Και εγώ λέω: ‘’Μη δίνεις μια σακούλα. Δώσε ένα πακέτο. Ένα και μόνο πακέτο: μακαρόνια, φασόλια ή ό,τι άλλο’’.

Και υπενθύμισα από το Ευαγγέλιο την προσφορά της χήρας: ‘’Ο Ιησούς έριξε μια ματιά και είδε τους πλουσίους που έριχναν τις εισφορές τους στο θησαυροφυλάκιο του ναού. Είδε και κάποια φτωχή χήρα να ρίχνει σ’ αυτό δύο λεπτά, και είπε: Σας βεβαιώνω πως αυτή η φτωχή χήρα έριξε περισσότερα απ’ όλους, γιατί όλοι οι άλλοι έριξαν απ’ το περίσσευμά τους στις εισφορές, ενώ αυτή απ’ το υστέρημά της, έριξε όλη της την περιουσία’’. (Λουκ. 21, 1-4).  

Είσαι έτσι (με τη συμμετοχή) μέσα στη λειτουργία του εκκλησιαστικού σώματος ως ενεργό μέλος του, βάζεις και εσύ το λιθαράκι στη συλλογική μαρτυρία αυτού του σώματος για τη δόξα και τη μαρτυρία Ιησού Χριστού, συμμετέχεις ενεργά, δεν είσαι ανενεργός θεατής, έχεις ύπαρξη, συντελείς στο άνοιγμα των υπάρξεων και στην ανοιχτή κοινωνία των αγαπώντων και αγαπώμενων προσώπων και στη σημασία των συν-κοινωνούντων κοινωνιών με τοπικό, διεθνικό και οικουμενικό χαρακτήρα.

Συμβάλλεις ακόμα στη διατήρηση ανοιχτών κοινωνικών πυρήνων ικανών να προ(σ)καλέσουν στην αναζήτηση νοήματος και οραμάτων για το λαό τη σημερινή (καχεκτική) πολιτική λειτουργία.     

Είδαμε τις μέρες αυτές παππούδες και γιαγιάδες και αρρώστους, νέους επαγγελματίες με λιγοστό μεροκάματο, άνεργους νέους γονείς με παιδιά στα σχολεία και μαθητές να έρχονται στο Αρχονταρίκι του Ναού και να παραδίδουν στην εκκλησία (απλώνοντας το χέρι με αγάπη) ό,τι Εκείνη τους ζήτησε για την ανακούφιση του αναγκεμένου αδελφού.

Δεν δικαιούται κανείς, όπου κι αν στέκεται, ό,τι κι αν φορεί, ό,τι κι αν νομίζει πως είναι, ό,τι κι αν κατέχει, να υποτιμά, να ειρωνεύεται και να χλευάζει μέσα στην ξέφρενη παραζάλη του αυτόν το λαό.

Και όχι μόνο δεν το δικαιούται, μα και δεν το μπορεί…

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

Εφημέριος Ιερού Ναού

Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, Βελβεντού

2-12-2014