Σερβίων και Κοζάνης: Ποιμαντορική Εγκύκλιος επί το νέω έτει 2015

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

μέ τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Μητέρας Του και δικῆς μας Μητέρας ἔτι δε καί τῆς μεσιτείας πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἁγιοτάτης μας Εκκλησίας εἰσερχόμεθα σήμερα ἡμερολογιακά εἰς νέον ἐνιαυτόν, τό σωτήριον ἔτος 2015. Ὁ χρόνος, ἀδελφοί μου, ὁ ὁποῖος μετρᾶ τούς χρόνους καί τούς καιρούς τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, πληρεξούσιος τῆς ὁποίας ἐτάχθη ὁ ἄνθρωπος ἐργαζόμενος καί φυλάττων αὐτήν την θεόσδοτον δημιουργίαν κατά τήν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.

Ὁ χρόνος, λοιπόν, καί οἱ αἰῶνες δέν ἔχουν σχέσιν μέ τόν Θεό, διότι ὁ Θεός εἶναι ἄχρονος καί αἰώνιος κατά τήν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι ἀτελεύτητος και ἐπέκεινα τοῦ χρόνου. Σημειώνει χαρακτηριστικά ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «Ἕνα πράγμα νά μήν σᾶς διαφεύγει, ἀγαπητοί μου: ὅτι μία ἡμέρα γιά τόν Κύριο εἶναι σάν χίλια ἔτη καί χίλια ἔτη σάν μία ἡμέρα (Β΄ Πετρ. 3, 8).

Ποῖα ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεόν; Τό προαναφέραμε, εἶναι δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί εἰκόνα του: «καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν…» (Γεν. 1, 27), σημειώνει ἡ Ἁγία Γραφή.

Ἄρα, ὁ ἄνθρωπος δεν ἐξουσιάζεται ὑπό τοῦ χρόνου, ἀντιθέτως ἐξουσιάζει τον χρόνον. Τοῦτο ἀναφέρει καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀναγραφόμενος ὑπό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου: «Το Σάββατον ἔγινε διά τόν ἄνθρωπον καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος διά τό Σάββατον…» (Μαρκ. 2, 27). Ὁ χρόνος εἶναι διά τόν ἄνθρωπον πορεία δημιουργίας, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως εὐκαιρία νά αὐξάνῃ εἰς τήν ἀρετήν, νά μιμῆται τόν Δημιουργόν Του, ὁ ὁποῖος ὄντας ὡς ἄνθρωπος ἔδιδεν καθημερινῶς ἐπί τῆς γῆς παράδειγμα ἀγαθοσύνης, θυσιαστικῆς ἀγάπης, συμπαραστάσεως καί εἰς τήν λύπην καί εἰς τήν χαράν. Ἐδίδασκε, λόγῳ καί ἔργῳ, ἔργα δικαιοσύνης καί φιλανθρωπίας, ἀλλά καί ἀποκάλυπτε τόν οὐράνιον Πατέρα Του λέγοντας ὅτι ὅποιος γνωρίζει ἐμένα γνωρίζει καί τόν Πατέρα μου (Ἰω. 14, 7) καί «ὁ μισῶν ἐμέ καί τόν Πατέρα μου μισεῖ καί τά ἔργα ἅ ἐγώ ποιῶ…» (Ἰω. 15, 23).

Καί ὁ Χριστός, λοιπόν, ὡς ἄνθρωπος μπαίνει εἰς τήν ἱστορίαν, πολιτογραφεῖται ἐν χρόνῳ καί τόπῳ καί ἁγιάζει τόν χρόνον καί τόν ἀξιοποιεῖ καί τόν σέβεται. Καί ὅλα αὐτά χάριν τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι καί ἀποτελεῖ τήν κορωνίδα τῆς δημιουργίας Του. Σημειώνει ἐμφατικά ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν Πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν του: «προσέχετε, λοιπόν πώς ἀκριβῶς φέρεσθε, ὄχι ὡς ἄσοφοι ἀλλά ὡς συνετοί ἐπωφελούμενοι τοῦ χρόνου διότι αἱ ἡμέραι εἶναι πονηραί» (Ἐφ. 5, 16), γιά νά συνεχίσει εἰς τήν Πρός Κολοσσαείς: «Συμπεριφέρεσθαι σ’ ἐκείνους πού δέν εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας μέ σοφίαν, ἐπωφελούμενοι τοῦ χρόνου πού ἔχετε. Ὁ λόγος σας νά εἶναι πάντοτε μέ χάριν καί ὄχι ἀνούσιος καί νά ξέρετε πώς πρέπει νά ἀπαντᾶτε εἰς τόν καθένα» (Κολ. 4, 5-6).

Μέγα δῶρον, θεϊκή χάρις καί εὐλογία διά τόν ἄνθρωπον ὁ χρόνος, ἀδελφοί μου! Δυστυχῶς, ὅμως, εἰς τήν πορείαν καί εἰς τήν ἀνακύκλησιν τοῦ χρόνου ἐνεφανίσθη καί ἐμφανίζεται ὁ ἄνθρωπος κατώτερος τῆς θεοϋφάντου ἀξίας του καί τῆς οὐρανίου καταγωγῆς του. Καί ἀντί ὁ χρόνος, οἱ ἡμέρες, οἱ μῆνες καί οἱ ὥρες νά εἶναι χαρά καί εὐλογία, πλοῦτος ἄνωθεν θείων δωρημάτων, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος τόν μετατρέπει μέ τά ἔργα του σέ κατάρα καί αὐτοκαταστροφή. Τό χειρότερον; Ἀντί νά ἔρχεται εἰς ἑαυτόν καί νά ψέγει τόν ἑαυτόν του διά τά παρελθόντα, τά ὁποία εἶναι γεμάτα ἐγκληματικῶν πράξεων, ψέγει καί καταρᾶται τόν χρόνον, ὡσάν ὁ χρόνος νά ἔχῃ ὀντότητα!

Ἀδελφοί μου, ἐάν δέν συνειδητοποιήσουμε ποῖοι εἴμαστε, ποίαν καταγωγήν ἔχομεν καί ποῖος ὁ προορισμός μας, ὅσοι χρόνοι καί ἄν κυλοῦν, ὅσες εὐχές και ἄν ἐκφράζουμε, θά εἶναι χωρίς ἀξία, χωρίς ἀποτέλεσμα!

Ἡ πατρική καί ἀρχιερατική μας εὐχή εἶναι ἡ ἐπιστροφή εἰς τόν Δημιουργόν Θεόν καί Πατέρα μας, εἰς τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης καί Κυβερνήτη ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἐπιστροφή εἰς Αὐτόν πού ἔχει κάτω ἀπό τήν ἐξουσίαν Του καί καιρούς καί χρόνους, σ’ Αὐτόν ὁ Ὁποῖος καί κατευθύνει τήν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος! Ἐπιστροφήν στόν χῶρον τῆς οὐρανίου καταγωγῆς μας, γιά νά ἔχωμεν καί μετοχήν εἰς τήν αἰώνιον βασιλείαν Του, ἡ ὁποῖα καί ἄχρονος εἶναι καί ἀτελεύτητος! Τοῦτο δέ ὁμολογοῦμεν διά τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως μας: «…καί τῆς Βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».

Εὐχομαι, ὡς Πνευματικός σας Πατέρας καί Ἐπίσκοπός σας, εἰς ὅλους καί τόν καθένα ξεχωριστά ὁ νέος χρόνος νά εἶναι εἰς ἀναζήτησιν τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι τοῦ χρυσοῦ.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καί εὐχῶν

Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ