Στο Συναξάρι της ημέρας
(Κυριακή, 10 Αυγούστου 2014)
διαβάζουμε:
‘’Τη Ι’ του αυτού μηνός
(Αυγούστου) μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Λαυρεντίου Αρχιδιακόνου, Ξύστου
Πάπα Ρώμης, και Ιππολύτου’’.
Και παρακάτω: ‘’Ούτοι κατά τους χρόνους Δεκίου (249-251
μ.Χ.) γεγόνασι. Και ο μεν άγιος Ξύστος εξ Αθηνών υπήρχεν, εν αις
και τον της φιλοσοφίας λόγον εξήσκησε, παραγενόμενος δε εν Ρώμη,
χειροτονείται Επίσκοπος, μετά το μαρτυρήσαι τον άγιον Στέφανον.
Ωδίνοντος δε ήδη του κατά των χριστιανών
διωγμού, κελεύει ο άγιος Ξύστος Λαυρεντίω τω Αρχιδιακόνω αυτού διοικήσαι τα σκεύη της Εκκλησίας. Ο δε, ταύτα πωλήσας,
διένειμε πτωχοίς.
Του δε Δεκίου υποστρέψαντος εκ Περσίδος,
προσήχθη αυτώ ο άγιος Ξύστος, ο Επίσκοπος, και τον Χριστόν αρνήσασθαι μη
πεισθείς, αλλά παρρησία αυτόν Θεόν και Δημιουργόν του παντός καθομολογήσας,
ξίφει την κεφαλήν ετμήθη.
Εισαχθείς δε Λαυρέντιος ο Αρχιδιάκονος και τα
ιερά χρήματα απαιτούμενος, αιτήσας αμάξας και λαβών τους χωλούς και αναπήρους,
οις διένειμε τα χρήματα και ταις αμάξαις επιστοιβάσας, ήγαγε προς τον βασιλέα,
ους ιδών και οργισθείς, κελεύει τον άγιον Λαυρέντιον τυφθήναι σφοδρώς, είτα
βληθήναι εν τη φυλακή….
Μετά τούτο δε παρίσταται ο άγιος
Λαυρέντιος τω βασιλεί και μη πεισθείς θύσαι ειδώλοις, επί εσχάρας απλούται,
κάτωθεν υφαπτομένου πυρός, και εν αυτή, τω Θεώ ευχαριστήσας, αφήκε το
πνεύμα….’’. (Μηναίον
Αυγούστου, έκδοσις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος)
Στο παραπάνω Συναξάρι αναπτύσσει το δικό του συναξαριακό
λόγο ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός:
‘’Δίπλα στον πρωτομάρτυρα και πρωτοδιάκονο Στέφανο των Ιεροσολύμων, ένδοξο θύμα
των χρόνων των διωγμών, είναι ο πρωτοδιάκονος της Ρώμης Λαυρέντιος…
Είναι πολύ χαρακτηριστική η πράξη
του αγίου Λαυρεντίου, όταν συνελήφθη και διετάχθη να παραδώση τους θησαυρούς
της Εκκλησίας.
Εμάζεψε όλες τις χήρες και τα ορφανά,
τους φτωχούς, τους αναπήρους και τους αρρώστους, τους εφόρτωσε πάνω σε αμάξια
και τους έφερε στον Αυτοκράτορα.
‘’Αυτοί, Βασιλιά, είναι οι
θησαυροί της Εκκλησίας’’, είπε’’.
Προσθέτει δε στο όλο παραπάνω
σκηνικό, ο Μητροπολίτης Διονύσιος, τον επόμενο σχολιασμό-λόγο, πολύτιμη
πατερική διδαχή με διαχρονική αξιολογική σημασία:
‘’Τούτο είναι ένα μεγάλο
δίδαγμα. Ούτε για τις λαμπρές οικοδομές ούτε για τα πολύτιμα ιερά σκεύη ούτε
για τις χρυσοΰφαντες στολές μπορούν να καυχώνται οι κληρικοί. Έχουν βέβαια
κάποιο λόγο να υπάρχουν κι αυτά μα ποτέ δεν αξίζουν πιότερο από τους φτωχούς
και τους αρρώστους, που μπορεί και πρέπει να περιθάλπη η Εκκλησία’’.
Και καταλήγει το σχόλιό του ο Μητροπολίτης Διονύσιος με τη
φράση-αξίωμα: ‘’Τίποτα δεν αξίζει όσο ένας άνθρωπος’’. (Μικρός
Συναξαριστής, Επισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανού, Μητροπολίτου Σερβίων και
Κοζάνης, Κοζάνη 1965).
π.
Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
10-8-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου