Απαντήσεις Φ. Σαχινίδη σε 4 ερωτήματα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ»

1)   Πρέπει το έλλειμμα να είναι ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός;"

Ο μεγαλύτερος εχθρός στην Ευρώπη είναι η ανεργία και η χαμηλή ανάπτυξη και όχι τα ελλείμματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελέγχονται.

Μια από τις αδυναμίες στο θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης για την οποία ευθύνονται τα σοσιαλιστικά κόμματα που συνυπέγραψαν την Συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο για Ανάπτυξη και Σταθερότητα είναι ότι προτάσσουν τη σταθερότητα των τιμών και τη δημοσιονομική ισορροπία έναντι του στόχου για πλήρη απασχόληση.  Δεν υπάρχει ουσιαστική δέσμευση για την απασχόληση και αυτό επηρεάζει αρνητικά τη στάση των πολιτών έναντι της Ευρώπης. 

Η αδυναμία χωρών της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν την ύφεση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ομοσπονδιακός προϋπολογισμός για να στηρίξει χώρες με παρατεταμένη ύφεση όπως η Ελλάδα. Για αυτό πρέπει να χαλαρώσει ο στόχος για τα πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να αφεθεί η ελληνική οικονομία να ανασάνει.

2)   Πρέπει και μπορεί η ανάκαμψη να στηριχθεί στον δανεισμό;

Η πραγματοποίηση παραγωγικών δημόσιων επενδύσεων για να ανακάμψουν οι οικονομίες μπορεί να στηριχθεί στο δανεισμό. Η πρόταση των Σοσιαλιστών για την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαχείρισης Χρέους με δυνατότητα να εκδίδει ευρωπαϊκά ομόλογα για τη χρηματοδότηση ευρωπαϊκών επενδυτικών προγραμμάτων απαντά στους προβληματισμούς των χωρών που αγωνιούν για το ύψος του ευρωπαϊκού χρέους αλλά και αυτών που δανείζονται ακριβότερα και είναι εκτεθειμένες σε κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Επί του παρόντος  όμως στην Ευρώπη διαμορφώνεται συναίνεση μόνο για τα project bonds τα οποία θα χρηματοδοτήσουν επενδύσεις.

3)   Γιατί αρνείται κάθε συζήτηση η Γερμανία;

Διότι επηρεασμένη από τις εμπειρίες του παρελθόντος και τη δημοσιονομική χαλαρότητα άλλων χωρών προσλαμβάνει την κρίση της ευρωζώνης ως κρίση χρέους και  θεωρεί ότι ο συνδυασμός λιτότητας με εισαγωγή διαρθρωτικών αλλαγών είναι η μόνη ενδεδειγμένη λύση για την αντιμετώπιση της.  Όσο όμως η Γερμανία επιμένει στη λιτότητα τόσο κινδυνεύει η ανάκαμψη στην Ευρώπη και η συνοχή της.

4)   Πώς θα βγει η κεντροαριστερά από την παγίδα του ελλείμματος;

Η κεντροαριστερά πρέπει να φέρει ξανά στο επίκεντρο των προτάσεων της το ζήτημα της πλήρους απασχόλησης. Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρόβλημα χρέους αφού αυτό εξακολουθεί να είναι μικρότερο από το αντίστοιχο των Η.Π.Α. ή της Ιαπωνίας.

 Το μεγάλο της πρόβλημα είναι ότι χάνει έδαφος στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Η απώλεια αυτή δεν είναι ομοιόμορφη για όλες τις χώρες. Κάποιες χάνουν γρηγορότερα έδαφος κάποιες άλλες πιο αργά. Κάποιες λίγες  κερδίζουν.

Το ερώτημα λοιπόν για την Ευρώπη είναι αν η στρατηγική για την ανάπτυξη και την απασχόληση είναι αποτελεσματική. Θεωρώ πως όχι.  Για αυτό η ανάκαμψη της Ευρώπης είναι η πιο αργή σε όλη της την ιστορία.