ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΣΚΟΥΛΙΑΡΗ)

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Με τη συμμετοχή πολλού λαού τελέστηκαν με πνευματική ευφροσύνη και λατρευτική λαμπρότητα οι Ακολουθίες για την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ενοριακό Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου (14 και 15-8-2014) στην ορεινή (υψόμετρο 1.000 μ.) Αγία Κυριακή (Σκούλιαρη).

‘’Δήμος των Μαθητών, ήθροισται εκ περάτων, Γεθσημανή χωρίω, Μήτερ Θεού κηδεύσαι, το θεοδόχον σώμα σου’’. (Στιχηρό Προσόμοιο 16^ης Αυγ.)

Την παραμονή ψάλθηκε ο Μέγας Εσπερινός με την Αρτοκλασία και ανήμερα της γιορτής ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία με την προσέλευση πολλών χριστιανών στη Θεία Κοινωνία.

Παρόν στη γιορτή και το ιερό λείψανο του Aγίου Διονυσίου εν Ολύμπω. Δίπλα στη λειψανοθήκη ο φρέσκος και ευωδιάζων βασιλικός που

έφεραν πρωί - πρωί, για να υποδεχτούν τον Άγιο με δακρυσμένα μάτια, οι γυναίκες της Σκούλιαρης.

Στο αναλόγιο έψαλαν, ο Γιάννης Τζινίκος, ψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Βελβεντού και ο Αναστάσιος Τέτος από τη Βέροια.

Άχραντες και θεσπέσιες οι στιγμές και οι ώρες που, κάθε χρόνο, σα φυλαχτό, μας δωρίζει

τούτες τις ημέρες η Παναγία: Χαροποιεί και κρατύνει τη διάθεση, καταστέλλει τον όποιο οίστρο βιοτικών μελημάτων και καλλιεργεί με το άροτρο του λόγου αλλά και του Λόγου τις υπάρξεις. 

Τις χρειαζόμαστε (τις χρειάζεται η ψυχή μας) αυτές τις εόρτιες Ώρες του θερινού Πάσχα, του πάντερπνου και στοργικού Δεκαπενταύγουστου. Μέσα στην παγερή, απρόσωπη και απάνθρωπη αδιαφορία, τη δολοφονική δράση καταστημένων ανά τον κόσμο εξουσιών, ζούμε την επικοινωνία ως  γεγονός: ‘’…εν τη Κοιμήσει, τον κόσμον ου

κατέλιπες Θεοτόκε..’’

Μια επι-κοινωνία που στις δεκαπέντε ημέρες γευόμαστε, μέσα από τους ύμνους που κάθε βράδυ με αγαλλίαση και με παρακλητικό τρόπο Της λέγαμε, γιατί ξέρουμε πως μας αφουγκράζεται, όπως η μάνα μας: ‘’προς τίνα καταφύγω άλλην, Αγνή; Πού προσδράμω, λοιπόν, και σωθήσομαι; Πού πορευθώ, ποίαν δε εφεύρω

καταφυγήν; …(γι’ αυτό και) προστρέχω τη σκέπη Σου, σώσον με’’. (Παρακλητικός Κανόνας).     

Τετρακόσιοι (400) περίπου πανηγυριστές ανέβηκαν στη Σκούλιαρη τις δύο αυτές ημέρες για το πανηγύρι της Παναγίας.

Πανηγυριστές από το Βελβεντό, το Καταφύγι, την Ίμερα, το Πολύφυτο, τη

Βεργίνα Ημαθίας, Σκουλιαριώτες από τη Γερμανία, νύφες και γαμπροί με τις οικογένειές τους, μαθητές και φοιτητές, μια μεγάλη και συνεχής αλυσίδα γενεών και αντιλήψεων που παραλαμβάνουν και μεταδίδουν η μία στην άλλη μυστικά αδιάκοπα και ασυναίσθητα την κοινή πίστη που χαριτώνει τις υπάρξεις, υψώνει τις συνειδήσεις πάνω

από τα ευτελή του κόσμου τούτου (με τις εξω-εθνικές και εσω-εθνικές φυλετικές κατηγοριοποιήσεις των ανθρώπων) και που  ζωγραφίζει μέσα μας τοπία του αιώνιου, που διακρατούν το συλλογικό είναι θεμελιωμένο στην πίστη των πατέρων μας, στη σοφία και απλότητά τους: στοιχεία πολιτισμού αρυτίδωτα αλλά και μαθήματα θεολογίας και κοινωνίας με το Θεό μοναδικά.    

Έσφυζε από ζωντάνια το όμορφο χωριό. Οι φωνές των μικρών παιδιών στην ανοιχτή καταπράσινη και πεντακάθαρη πλατεία γύρω από το Ναό θύμιζαν στους μεγαλύτερους άλλες (δύσκολες μα τόσο γλυκές και ανθρώπινες) εποχές. Τότε που η παιδικότητα και η αθωότητα διαπότιζε το δέντρο του βίου και της ζωής με όλες τις ηλικίες και όλες τις κοινωνίες (χωρίς κενά και ακοινώνητα στεγανά) και διαμόρφωναν σχέση κοινωνίας, αλληλεγγύης και συμπόνιας.

Οι γενιές των ανθρώπων μακαρίζουν την Παναγία: ‘’Αι γενεαί πάσαι μακαρίζομέν σε, την μόνην Θεοτόκον’’ (Μεγαλυνάριον). Η Εκκλησία φύλαξε τους ωραιότερους ύμνους για την Παναγία και ο καθένας άνθρωπος στρέφεται πάντα με εμπιστοσύνη προς το πανάγιο πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου: ‘’Δεύτε άπαντα τα πέρατα της γης, την σεπτήν Μετάστασιν, της Θεομήτορος μακαρίσωμεν. Εν χερσί γαρ του Υιού, την ψυχήν την άμωμον εναπέθετο. Όθεν τη αγία Κοιμήσει αυτής, ο κόσμος ανεζωοποιήθη…’’. (Στιχηρό ιδιόμελο της Λιτής 15^ης Αυγ.)

Απολυτίκον. Ήχος α’.

Εν τη Γεννήσει, την παρθενίαν εφύλαξας. Εν τη Κοιμήσει, τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας

παπαδάσκαλος

16-8-2014