Μια κοινή πρόταση

Του Ερρίκου  Μπαρτζινόπουλου

Έχουμε μια παράδοση εμείς οι Έλληνες που δείχνει πως αδυνατούμε ή έστω δυσκολευόμαστε να χειριστούμε ρεαλιστικά τα προβλήματά μας. Λειτουργούμε με τη λογική πως το δίκιο είναι πάντα με το μέρος μας και πως αν οι άλλοι δεν το αναγνωρίζουν είναι επειδή συνωμοτούν σε βάρος μας.
Κλασική περίπτωση είναι το Κυπριακό, γνωστό και ως «υπόθεση των χαμένων ευκαιριών». Κάθε φορά ζητούσαμε αυτό που την προηγούμενη φορά είχαμε απορρίψει. Αλλά και το Σκοπιανό. Ο «προδότης» των αρχών της δεκαετίας του '90 που υποστήριζε τη σύνθετη ονομασία είναι ο ρεαλιστής και προσγειωμένος του σήμερα.

Κι έχουμε και το χρέος. Που σ' έναν μήνα θα αρχίσουν οι συζητήσεις για να βρεθεί με ποιον τρόπο θα μαζευτεί για να γίνει βιώσιμο. Κι εδώ είναι που ξαναπατάμε την μπανανόφλουδα της υπερβολής. Από την ιδέα να το
διαγράψουμε μόνοι μας μέχρι την αξίωση να μας χαρίσουν το μεγαλύτερο μέρος του προτείνεται και υποστηρίζεται από διαφόρους. Και μάλιστα και με αναφορές σε ιστορικά προηγούμενα.
«Πώς έγινε», λέει, «το 1953 και χαρίστηκε στους Γερμανούς μεγάλο μέρος από τις αποζημιώσεις που τους είχαν επιβληθεί; Να γίνει και στην περίπτωσή μας το ίδιο». Μόνο που όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο έχει και η συμφωνία του 1953 με το πρόβλημά μας. Τότε ήταν οι Αμερικανοί που το ζήτησαν, το επέβαλαν αλλά και το πλήρωσαν. Γιατί, να μην το ξεχνάμε, με την αμερικανική βοήθεια ξαναστάθηκε όρθια η Ευρώπη. Αντί να περιμένουν οι Ευρωπαίοι πότε και αν θα τους πληρώσει η Γερμανία, επέλεγαν τα «εν τη παλάμη» δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ.
Τότε ήταν από τη μία η Γερμανία κι από την άλλη όλοι οι άλλοι. Σήμερα άντε να βρεις ποιοι είναι από δω (οφειλέτες), ποιοι είναι από κει (δανειστές) και ποιοι είναι κι από δω κι από κει (και οφειλέτες και δανειστές). Κι άντε να βρεις και τρόπο να υποχρεώσεις τα Κοινοβούλια των δανειστών να αρχίσουν να χαρίζουν. Γιατί αυτά θα αποφάσιζαν σε μια τέτοια περίπτωση.
Γι' αυτό κι αναρωτιέμαι. Αν αντί να προβάλλουμε την κάθε ανέφικτη και απίθανη ιδέα, δεν θα ήμασταν πειστικότεροι και αποτελεσματικότεροι αν όλα μαζί τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου» κατέβαζαν μια κοινή, ρεαλιστική και εφαρμόσιμη πρόταση; Λέω «αν».
Έθνος