Ή κορδέλα σαν αυτή που ονειρεύτηκε να κόψει ο Σαμαράς στα εγκαίνια του – μούφα – τάφου του Μ. Αλεξάνδρου. Ο ΤΑΖ του παραδίδει το ψαλίδι.
Πρώτη φορά ένα αρχαίο μνημείο χαρακτηρίζεται παγκοσμίου σημασίας χωρίς να ξέρει κανείς περί τίνος πρόκειται. Κάποιοι το είδαν ως θέμα μεγέθους λόγω προσωπικών σεξουαλικών τους προβλημάτων. Σου λέει, «αφού είναι μεγάλο σε όγκο είναι σημαντικό». Άλλοι πάλι, εξ' ίσου επηρεασμένοι από τα σεξουαλικά τους πάθη, το χαρακτήρισαν σημαντικό επειδή δεν ανοίγει εύκολα το έρμο. Σαν την γκόμενα που γουστάρεις να μπεις μέσα της κι εκεί αυτή, τα πόδια της κλειστά. Εσύ να θες ιδρωμένος να μπεις μέσα και να σου επιτρέπει μόνο μικροκάμερα.
Ο Σαμαράς, ενθουσιάστηκε γιατί σκέφτηκε «τα 'χω κάνει σκατά στη σύγχρονη Ελλάδα, ας τους θυμίσω λίγο την αρχαία να ξεχαστούνε, να πάω κι εγώ σε μία εκδήλωση εγκαινίων να κόψω την κορδέλα χωρίς να με μουντζώνουν». Οι κάτοικοι των γειτονικών περιοχών ταυτόχρονα, είπαν «που να καθόμαστε σπίτι μεσημεριάτικα να βλέπουμε το 'Ρετιρέ', δεν πάμε κατά κει μπας και μας τραβήξει και καμιά κάμερα, να φάμε μετά και παϊδάκι σε μια ταβέρνα στην εξοχή;»
Πήγαν αλλά φυσικά τίποτα δεν είδαν. Αλλά αυτό πάει σαν το παραμύθι «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Που ήταν γυμνός κι όλοι του έλεγαν τι ωραίο το φουστάνι σας. Με το που έσκαγε η τηλεοπτική κάμερα παραδίπλα, να οι δηλώσεις: «Είνι πουλί σημαντικού για την πεδιάδα δω κείθε και τουν πουλιτισμό και τουν τουρισμού που είμαστε Έλληνες κι έχουμ τούτα τα μεγάλα μνημεία». Ως μεγάλο μνημείο μετά τις 12 το βράδυ θεωρούν επίσης το κοσμικό κέντρο οριεντάλ στριπτιζάδικο «Μπεγλέρι» που λειτουργεί στην περιοχή αλλά ο ρεπόρτερ τους σταμάτησε πριν το αναφέρουν.
Οι τουρίστες έτρεξαν κι αυτοί για δύο λόγους φαντάζομαι. Α) Επειδή έχουν μάθει ότι στην Ελλάδα τα πάντα λειτουργούν ως «ανοιχτά είμαστε μπείτε». Β) Γιατί τους έταξε μπερντέ ο ΕΟΤ να πρωταγωνιστήσουν στα διαφημιστικά σποτάκια του επόμενου καλοκαιριού. Από αυτά που προβάλλονται στις τηλεοράσεις του μετρό και διάφοροι τουρίστες με το βλέμμα του λοβοτομημένου που αισθάνεται ότι παίζει στο «Μπρούσκο» λένε μηχανικά τα λόγια τους: «Μαγική εμπειρία το ταξίδι στην Ελλάδα. «Ιστορία, πολιτισμός, φιλόξενία, υπέροχο φαγητό». Συνήθως οι περισσότεροι τονίζουν περίεργα το «υπέροχο φαγητό». Γιατί έχουν ακούσει για τον περιβόητο μουσακά αλλά όταν τον έφαγαν σε τουριστική ταβέρνα στην Πλάκα η προκάτ μπεσαμέλ – μπόμπα τους έσκασε στο στομάχι σαν σοβατεπί.
Θέλω κι άλλα να γράψω αλλά με πρόλαβε ο ρουφιάνος ο Χρήστος Ξανθάκης με ένα απολαυστικό άρθρο του στο provocateur.gr που αποκάλυψε ότι τελικά μέσα τον τύμβο το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται θαμμένη η Ζίνα. Η "Princess Warrior" της αρχαιότητας από την τηλεοπτική σειρά που πιτσικουλιάστηκε με τον Ηρακλή αλλά ήταν και κρυφολεσβία με τη σύντροφό της Γκαμπριέλα. Η λογική του Ξανθάκη έχει βάση και σημειολογική ανάλυση.
Το γράφω γιατί όταν άρχισαν να ξεφτίζουν και να ξεφτιλίζονται οι ανιστόρητοι εθνικοί πατέρες που έτρεξαν να πουν ότι ίσως πρόκειται για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μετά άρχισαν να λένε ότι μπορεί να πρόκειται για τον τάφο της Ρωξάνης ή του γιου τους. Ή την Γκαμπριέλα, τη λεσβία της Ζίνα. Γενικά οι δηλώσεις άρχισαν να παίρνουν την κατιούσα στην κλίμακα glamour. Από τον Μέγα στη γυναίκα του, μετά στο παιδί τους και πλέον η πιο πρόσφατη από ότι κατάλαβα, στρατηγών του στρατού του. Μόνο τον Βουκεφάλα το άλογο άφησαν σαν πιθανότητα απ' έξω να έχει ταφεί εκεί γιατί θα χλιμιντρίζαμε όλοι μαζί μετά. Κι άντε να πείσεις τουρίστα να πάει να δει τάφο αλόγου.
Η νεοελληνική εκμεταλλευτική πολιτική γυφτιά απέναντι σε θέματα πολιτισμού, σε όλο της μεγαλείο. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ έγινε εθνικός ήρωας επειδή ζήτησε την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Με ευχαριστήρια επιστολή από τον Υπουργό Πολιτισμού. Αυτόν που δεν πληρώνει τους φύλακες των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων της Ελλάδας με αποτέλεσμα να κλείνουν 5 το απόγευμα και να μοιάζουν με γιάφκα τρομοκρατών οικολόγων από τη χλωρίδα και την πανίδα που ζώνει τα μνημεία.
Το έργο επαναλαμβάνεται ακολουθώντας τη χολιγουντιανή συνταγή. Αφού ήταν επιτυχημένο το πρώτο μέρος της ταινίας γιατί να μην γυρίσουμε μια δεύτερη με την ίδια υπόθεση αλλά μικρές αλλαγές; Αυτό κάνει ένα στούντιο όταν δεν έχει έμπνευση. Αυτό κάνει μια χώρα όταν δεν έχει πλέον κανένα κύρος. Και ξεπουλάει ακόμα και προκαταβολικά, το μοναδικό πράγμα για το οποίο μπορεί να υπερηφανεύεται. Το παρελθόν της. Ακόμα κι αν αυτό είναι απολιθωμένα κόπρανα του Βουκεφάλα, τοποθετημένα με χρυσό στεφάνι για διακόσμηση, σε ειδική προθήκη λουσάτου μουσείου με θερμοστάτη για να διατηρηθεί η συνοχή τους. χρηματοδοτημένο από το ΕΣΠΑ.
Την ίδια ώρα, όποιος περπατήσει με σαγιονάρα έξω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελλάδας, κινδυνεύει να καρφωθεί στην πατούσα από πεταμένη σύριγγα στον περίβολο. Κι όταν μπει μέσα, θα βρει τις μισές αίθουσες κλειστές και τις άλλες μισές να του θυμίζουν το σαλονάκι της θείας του της Ευτέρπης στο Ζούμπερι, που ακόμα οι κάτοικοι έχουν να λένε για το πόσο αρχοντικά φτιαγμένο ήταν. Στολισμένο με σεμεδάκια.
Κι εγώ ήθελα να πάω στην Αμφίπολη. Γιατί άκουσα το «αμφί» και ονειρεύτηκα ότι πρόκειται για την πρώτη αρχαία πόλη που έμεναν μόνο bisexual και σκεφτόμουν να ανοίξω και μπαράκι στο Γκάζι με αυτό το όνομα. Μωρέ λες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου