Φελνίκος
Το να επιχειρήσει κάποιος να δώσει μαθήματα δημοσιογραφίας στον
Σταύρο Ψυχάρη μπορεί να παρομοιαστεί με την προσπάθεια νυμφιδίου να
εξέλθει παρθένα από θάλαμο βαρυποινιτών. Όμως με αφορμή την προσπάθεια
να εμπλακεί το όνομα της Μαργαρίτας Παπανδρέου στην λίστα Λαγκάρντ
αξίζει να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις.
Για παράδειγμα, τι θα έκανε ο ΔΟΛ σε άλλες εποχές, ας πούμε επί Χρήστου Λαμπράκη και Λέοντα Καραπαναγιώτη, με το θέμα της Μαργαρίτας Παπανδρέου; Τουλάχιστον θα προσέθετε στον πρωτοσέλιδο τίτλο του μία λέξη και θα άλλαζε χρόνο στο ρήμα. Η λέξη θα ήταν το «προσπαθεί» και το ρήμα «μπλέκει» θα γίνονταν «να μπλέξει».
Έτσι ο τίτλος «το ΣΔΟΕ μπλέκει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ» θα ήταν -κάτι που στην περίπτωσή μας είναι και το αληθές- «το ΣΔΟΕ προσπαθεί να μπλέξει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ».
Η διαφορά είναι τεράστια και ο Σταύρος Ψυχάρης το γνωρίζει. Και αυτή η εκδοχή είναι η λάιτ. Είναι ένας τίτλος που ανταποκρίνεται σε μία ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος και όχι σε μία μαχητική δημοσιογραφία, στο πλευρό μάλιστα της Δημοκρατικής Παράταξης, που ασκεί ο ΔΟΛ από ιδρύσεώς του, όπως ο ίδιος ο εκδότης του διακηρύσσει.
Σε άλλες εποχές, μια κατάθεση ενός κυβερνητικού αξιωματούχου που ανήκει στη δεξιά παράταξη του τύπου: «δύο διευθυντές μου είπαν ότι άκουσαν πως πίσω από τον κωδικό Π.Μ είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου», θα ενεργοποιούσε, και ορθώς, αντανακλαστικά επιθετικής δημοσιογραφίας των εφημερίδων του ΔΟΛ κατά της «δεξιάς σκευωρίας» και όχι, όπως έγινε τώρα, ενοχοποίησης της μητέρας, συζύγου και νύφης τριών πρωθυπουργών της Δημοκρατικής Παράταξης.
Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι τα αρχικά Π.Μ. δεν αφορούν τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά κάποια Μαρία Παντελή, υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρείας, τότε το ελάχιστο που θα απαιτούσαν τα δημοσιογραφικά μέσα του ΔΟΛ, και μάλλον θα το επετύγχαναν, θα ήταν να εκδιωχθεί ο κρατικός αξιωματούχος, εν προκειμένω ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ Στυλιανός Στασινόπουλος.
Άλλες όμως οι εποχές, άλλα τα ήθη, και προφανώς δεν είναι μόνον η αντιπάθεια του Σταύρου Ψυχάρη στο όνομα Παπανδρέου που οδήγησε το «ΒΗΜΑ» να μην μείνει έστω στην ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος που προαναφέραμε και να προσπαθεί τώρα να οχυρώνεται πίσω από το τετριμμένο «εμείς μεταφέρουμε τις καταθέσεις που υπάρχουν στη δικογραφία».
Ουδείς μπορεί να ψέξει το «ΒΗΜΑ» για το θέμα που ανέδειξε, αλλά για τον χρωματισμό που του έδωσε και τον τρόπο που το παρουσίασε μπορεί να υπάρξουν πολλές ενστάσεις. Οπωσδήποτε από τους θιγόμενους, όπερ και εγένετο, αλλά και σίγουρα από τον χώρο στον οποίον υποστηρίζει ότι απευθύνεται και θέλει να εκφράζει.
Όπως είναι καλύτερα τα διαζύγια να λύνονται με θάρρος και παρρησία και όχι με μπαγαποντιές και αναζήτηση «επεισοδίων», έτσι και οι δημοσιογραφικές στοχεύσεις ή μετατοπίσεις, όταν και εάν σχεδιάζονται ή συντελούνται, είναι καλύτερα να γίνονται με καθαρή και επεξηγηματική αρθρογραφία.
Οι καθαρές κουβέντες, οι καθαρές σχέσεις και οι καθαρές λύσεις είναι, και δημοσιογραφικά, η καλύτερη συνταγή. Οι καταστάσεις «φλου αρτιστίκ» εκτός από τη γκρίνια και τις εντάσεις που προκαλούν, μπορεί να οδηγήσουν και σε …πανωλεθρίαμβο.
Για παράδειγμα, τι θα έκανε ο ΔΟΛ σε άλλες εποχές, ας πούμε επί Χρήστου Λαμπράκη και Λέοντα Καραπαναγιώτη, με το θέμα της Μαργαρίτας Παπανδρέου; Τουλάχιστον θα προσέθετε στον πρωτοσέλιδο τίτλο του μία λέξη και θα άλλαζε χρόνο στο ρήμα. Η λέξη θα ήταν το «προσπαθεί» και το ρήμα «μπλέκει» θα γίνονταν «να μπλέξει».
Έτσι ο τίτλος «το ΣΔΟΕ μπλέκει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ» θα ήταν -κάτι που στην περίπτωσή μας είναι και το αληθές- «το ΣΔΟΕ προσπαθεί να μπλέξει τη Μαργαρίτα Παπανδρέου στη λίστα Λαγκάρντ».
Η διαφορά είναι τεράστια και ο Σταύρος Ψυχάρης το γνωρίζει. Και αυτή η εκδοχή είναι η λάιτ. Είναι ένας τίτλος που ανταποκρίνεται σε μία ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος και όχι σε μία μαχητική δημοσιογραφία, στο πλευρό μάλιστα της Δημοκρατικής Παράταξης, που ασκεί ο ΔΟΛ από ιδρύσεώς του, όπως ο ίδιος ο εκδότης του διακηρύσσει.
Σε άλλες εποχές, μια κατάθεση ενός κυβερνητικού αξιωματούχου που ανήκει στη δεξιά παράταξη του τύπου: «δύο διευθυντές μου είπαν ότι άκουσαν πως πίσω από τον κωδικό Π.Μ είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου», θα ενεργοποιούσε, και ορθώς, αντανακλαστικά επιθετικής δημοσιογραφίας των εφημερίδων του ΔΟΛ κατά της «δεξιάς σκευωρίας» και όχι, όπως έγινε τώρα, ενοχοποίησης της μητέρας, συζύγου και νύφης τριών πρωθυπουργών της Δημοκρατικής Παράταξης.
Όταν μάλιστα γνωρίζουν ότι τα αρχικά Π.Μ. δεν αφορούν τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, αλλά κάποια Μαρία Παντελή, υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρείας, τότε το ελάχιστο που θα απαιτούσαν τα δημοσιογραφικά μέσα του ΔΟΛ, και μάλλον θα το επετύγχαναν, θα ήταν να εκδιωχθεί ο κρατικός αξιωματούχος, εν προκειμένω ο επικεφαλής του ΣΔΟΕ Στυλιανός Στασινόπουλος.
Άλλες όμως οι εποχές, άλλα τα ήθη, και προφανώς δεν είναι μόνον η αντιπάθεια του Σταύρου Ψυχάρη στο όνομα Παπανδρέου που οδήγησε το «ΒΗΜΑ» να μην μείνει έστω στην ουδέτερη και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος που προαναφέραμε και να προσπαθεί τώρα να οχυρώνεται πίσω από το τετριμμένο «εμείς μεταφέρουμε τις καταθέσεις που υπάρχουν στη δικογραφία».
Ουδείς μπορεί να ψέξει το «ΒΗΜΑ» για το θέμα που ανέδειξε, αλλά για τον χρωματισμό που του έδωσε και τον τρόπο που το παρουσίασε μπορεί να υπάρξουν πολλές ενστάσεις. Οπωσδήποτε από τους θιγόμενους, όπερ και εγένετο, αλλά και σίγουρα από τον χώρο στον οποίον υποστηρίζει ότι απευθύνεται και θέλει να εκφράζει.
Όπως είναι καλύτερα τα διαζύγια να λύνονται με θάρρος και παρρησία και όχι με μπαγαποντιές και αναζήτηση «επεισοδίων», έτσι και οι δημοσιογραφικές στοχεύσεις ή μετατοπίσεις, όταν και εάν σχεδιάζονται ή συντελούνται, είναι καλύτερα να γίνονται με καθαρή και επεξηγηματική αρθρογραφία.
Οι καθαρές κουβέντες, οι καθαρές σχέσεις και οι καθαρές λύσεις είναι, και δημοσιογραφικά, η καλύτερη συνταγή. Οι καταστάσεις «φλου αρτιστίκ» εκτός από τη γκρίνια και τις εντάσεις που προκαλούν, μπορεί να οδηγήσουν και σε …πανωλεθρίαμβο.
2 σχόλια:
Από τη μέρα που ο Σταύρος Ψυχάρης πήρε τον κοντυλοφόρο του και ανέβηκε στο βουνό να πολεμήσει τις δυνάμεις κατοχής, οι παλιοί του συμπολεμιστές ετοιμάζουν μολότοφ να πολεμήσουν τους κουκουλοφόρους που λυμαίνονται τη χώρα. Το λόμπι της δραχμής παλεύει με νύχια και με δόντια να προσεταιριστεί τον κομαντάντε της Μιχαλακοπούλου και να ενώσουν τις δυνάμεις τους…
Πέρα από τη θυμηδία που προκαλεί η αναδίπλωση των εντύπων του ΔΟΛ(Ψ) που από μνημονιακά σήκωσαν ψηλά το λάβαρο της επανάστασης και μεταβλήθηκαν σε Τράγκες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Αν δεν φανερώνει πανικό, τότε είναι τουλάχιστον άκομψες οι ξαφνικές δημόσιες κραυγές των ηγετικών στελεχών του ΔΟΛ.
Ο Ψυχάρης… απειλεί από το κύριο άρθρο του κυριακάτικου Βήματος ότι «όσοι ερευνούν για δάνεια των εφημερίδων ας γνωρίζουν ότι ο «θησαυρός» θα είναι άνθρακες. Και ότι οι εφημερίδες μπορούν να εκδοθούν ακόμη και τετρασέλιδες, αλλά θα εκδοθούν και θα κυκλοφορήσουν, έστω χέρι με χέρι», ενώ ο διευθυντής της εφημερίδας Α. Καρακούσης απορεί ξαφνικά αν «μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι;»
Τι κρύβεται τελικά πίσω απ’ τον άλλοτε κραταιό δημοσιογραφικό οργανισμό που μοιάζει να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος κάτω απ’ το δυσβάσταχτο βάρος των δανείων;
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τον κομαντάντε του ΔΟΛ, αυτό είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Χάρη σε αυτό ανελίχθηκε ο Ψυχάρης ταχύτατα στην ιεραρχία των πολιτικών συντακτών, χάρη σ’ αυτό μετακόμισε από το προδικτατορικό «Έθνος» στον δημοσιογραφικό οργανισμό Λαμπράκη, χάρη σ’ αυτό σε διάστημα μιας δεκαετίας βρέθηκε στην κορυφή της πυραμίδας του ΔΟΛ και χάρη σ’ αυτό διέβλεψε και επένδυσε στην άνοδο των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης και δη την τηλεόραση με τη συνεργασία του ΔΟΛ στο Mega Channel.
Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που βιώνει ο τόπος τον τελευταίο μισό αιώνα, έχει ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο θα παίξει το χαρτί του ο Ψυχάρης.
Στη Μιχαλακοπούλου τα σενάρια της συγχώνευσης, ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε σχέδια επί χάρτου. Το καινούργιο, ανανεωμένο σάιτ προβλέπει την απορρόφηση των συντακτών του Βήματος και των Νέων ως πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. «Να δούμε πόσοι θα χωρέσουμε» λένε τα στελέχη, στέλνοντας το πρώτο μήνυμα πανικού. Σε ποια εταιρεία ανήκει το νέο σάιτ; Τι εργασιακό καθεστώς θα ισχύει για τους υπαλλήλους του οργανισμού; Αυτά είναι επουσιώδη ερωτήματα μπροστά στη μεγάλη εικόνα!
Ποια είναι αυτή; Μια ακόμη μεγαλύτερη συγχώνευση. Αυτή ανάμεσα σε δύο εκδοτικούς κολοσσούς των τελευταίων δεκαετιών, του ΔΟΛ και του ομίλου Μπόμπολα. Ούτως ή άλλως, και οι δύο είναι βυθισμένοι στα δάνεια και στα χρέη, όπως φυσικά και το Mega Channel στο οποίο είναι συμμέτοχοι.
Το σενάριο θέλει τους δύο οργανισμούς να ενώνουν τις υγιείς και πρωτοκλασάτες δυνάμεις τους κάτω από μια νέα εταιρική ομπρέλα. Ο Ψυχάρης εκτός από τα brandnames που διαθέτει στο χαρτοφυλάκιό του, θα προσθέσει στην εξίσωση και ένα… σετ επιχειρηματιών που ουδέποτε ενεργοποιήθηκαν για να βγάλουν τον ΔΟΛ από το βούρκο.
Από πέρυσι έχουν ακουστεί τα ονόματα των Σωκράτη Κόκκαλη, Ευάγγελου Μυτιληναίου, Πολυχρόνη Συγγελίδη, Γιώργου Περιστέρη και Πάνου Γερμανού, επιχειρηματιών που έχουν επισκεφθεί αρκετές φορές το κτίριο της Μιχαλακοπούλου. Με πρόσωπο όλους αυτούς ο Ψυχάρης θα επεδίωκε να λάβει 20 εκατομμύρια ευρώ ομολογιακό δάνειο για το σχέδιο που αναλύεται παρακάτω.
Το σχέδιο υφίσταται απ’ τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, όταν οι δύο δημοσιογραφικοί οργανισμοί άρχισαν να βαδίζουν στα χνάρια των τραπεζών. Αφού εκείνες συγχωνεύονται, μπορούν και οι δύο όμιλοι. Το σενάριο θέλει φυσικά και τις τράπεζες να εμπλέκονται, καθώς τα δάνεια που έχει ο Μπόμπολας στον Πήγασο και ο Ψυχάρης στον ΔΟΛ -μαζί με αυτά των υπόλοιπων μιντιακών εταιρειών τους- πλησιάζουν τα 300 εκατομμύρια ευρώ.
Στο ενδεχόμενο συγχώνευσης, το ζητούμενο θα ήταν να προκύψει ένα κούρεμα του χρέους της τάξης του 40% για τη νέα εταιρεία, η οποία θα έχει τα μέσα που θεωρούνται υγιή ή αυτά που έχουν μέλλον και στα οποία αξίζει η επένδυση. Τα υπόλοιπα μένουν στη μαμά εταιρεία, στον Πήγασο και στον ΔΟΛ αντίστοιχα. Παράλληλα, οι ανενεργοί τίτλοι εφημερίδων και περιοδικών που αποτελούν σημαντική περιουσία, θα «μετακομίσουν» σε κάποια άλλη εταιρεία, όπως είναι για παράδειγμα η «Psycharis media group».
Και οι εργαζόμενοι; Τι θα απογίνουν σ’ αυτό το σενάριο; Αυτοί θα κληθούν να συζητήσουν από μηδενική βάση την υπαγωγή τους στη νέα εταιρεία. Στη βάση του εργασιακού μεσαίωνα που έχουν επιβάλει τα μνημόνια στη χώρα. Άλλωστε, μόνο υπ’ αυτές τις συνθήκες θα εγκρίνει η (όποια) τράπεζα τις νέες δανειακές συμβάσεις και το «κούρεμα»…
Όλο αυτό το πλάνο, όμως, φαίνεται να κολλάει στη συνθηκολόγηση της χώρας στους νέους οικονομικούς κατακτητές! Αυτούς που θα αναχρηματοδοτήσουν τις τράπεζες, η κεφαλαιακή επάρκεια των οποίων έχει βυθιστεί στα τάρταρα. Αυτούς που σκοπεύουν να ελέγξουν την πορεία των χρημάτων τους. Αυτούς που θα γίνουν δερβέναγες των ελληνικών τραπεζών, μετατρέποντάς τις σε επαρχιακά «μαγαζάκια».
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα του σχεδίου της συγχώνευσης, κυρίως από την πλευρά του Ψυχάρη, καθώς ο Μπόμπολας μπορεί να βάλει λουκέτο στις ζημιογόνες επιχειρήσεις του διατηρώντας καθαρό «πρόσωπο» προς τις τράπεζες.
Ο ισχυρός άντρας του ΔΟΛ στήριζε μέχρι τώρα τη μνημονιακή πολιτική, προφανώς πιστεύοντας ότι οι τράπεζες θα αναχρηματοδοτηθούν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πριν. Η επερχόμενη «εποπτεία», όμως, αλλάζει τα δεδομένα και προκαλεί κρίσεις. Ενίοτε και πανικού…
Δημοσίευση σχολίου