Καλλικράτης: Πόσο έτοιμοι είμαστε;

του Δημήτρη Μαυροματίδη

Στις 7 Νοεμβρίου αναμένεται ο πρώτος γύρος των εκλογών για την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Σίγουρα πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που πρόκειται να εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια. Και σίγουρα για την πιο επίφοβη ως προς την αποδοχή της από τους πολίτες.
Σε προηγούμενο άρθρο μου [20-1-2010], πριν την ψήφιση του Καλλικράτη είχα θέσει ορισμένα ερωτήματα σε σχέση με το ανθρώπινο δυναμικό:
Ποια είναι σήμερα τα χαρακτηριστικά του στελεχιακού δυναμικού των νέων ΟΤΑ που θα κληθεί να δώσει την αναπτυξιακή ώθηση που πρέπει στους νέους διευρυμένους ΟΤΑ;

Ποιες είναι (ή θα πρέπει να είναι) οι βασικές αρμοδιότητες που θα κληθούν τα στελέχη αυτά να επιτελέσουν, ιδιαίτερα όταν αυτές έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα; Πώς θα γίνει η προσαρμογή αυτών των αρμοδιοτήτων στο νέο διευρυμένο χώρο;
Ενόψει συγχωνεύσεων Δημοτικών - Νομαρχιακών Επιχειρήσεων, πως θα διασφαλισθεί ότι ο προσδιορισμός του στελεχιακού δυναμικού θα γίνει με βάση τις ανάγκες των διοικητικών δομών και όχι αντιστρόφως;



Τα λειτουργικά οργανογράμματα των Περιφερειών θα επανεξετασθούν εφ’ όλης της ύλης, καθότι θα κληθούν να εξυπηρετήσουν αυτοτελείς ανάγκες και στόχους διαφοροποιημένους από αυτούς ενός εξαρτημένου από την κεντρική κυβέρνηση διοικητικού μηχανισμού όπως είναι μέχρι σήμερα;
Εκτίμηση μου είναι ότι το Υπουργείο προσπαθεί με οριζόντιο τρόπο να τα επιλύσει χωρίς οι τοπικοί παράγοντες να αντιδρούν. Είναι σαν να παίζουμε τελικό και σε πέναλτι που σφυρήχθηκε ο τερματοφύλακας που οφείλει να αποκρούσει να κοιτάει αμέριμνος την κερκίδα.

Τις πετυχημένες πολιτικές δεν τι διαμορφώνουν μόνο οι νόμοι αλλά και τα πρόσωπα που θα κληθούν να τις εφαρμόσουν. Διότι εδώ πια δεν μιλάμε για διαχείριση, που από μόνη της είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Το star system που υπάρχει και που τα προηγούμενα χρόνια αναδείκνυε τους υποψηφίους ίσως πια δεν είναι αρκετό. Εδώ πια μιλάμε για σύνθετες δράσεις, πρωτοβουλίες, εξωστρέφεια, αποτελεσματικότητα, συγκρούσεις, σύνθεση, αναζήτηση, διοίκηση. Θα συμφωνούσα με όποιον θα τόνιζε ότι πέραν του υποψήφιου αυτοδιοικητικού ηγέτη υπάρχουν και οι υποψήφιοι σύμβουλοι αν δεν υπήρχαν αναχρονιστικά κωλύματα (ποσόστωση φυλετική, χωρική κατανομή συμβούλων, μειωμένη δυνατότητα εκλογικής κινητικότητας υποψηφίων) τα οποία δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια ελιγμών. Αποτέλεσμα θα κληθούμε ξανά να ψηφίσουμε με «δοκιμασμένες συνταγές». Και σε όλα αυτά προστίθενται τα «στεγανά» των αυτοπροσδιοριζόμενων (;) πολιτικών χώρων που θα τοποθετούν «ταμπέλες» σε όποιον δεν ανήκει στη δική τους κομματική προτίμηση. Μύλος.

Ο Καλλικράτης κινδυνεύει από μια μεγάλη ευκαιρία για την ανασυγκρότηση του αιρετού στελεχιακού δυναμικού που να προπορεύεται των κεντρικών πολιτικών να καταλήξει σε μια αναμόχλευση προσωπικών φιλοδοξιών, θεμιτών μεν αλλά όχι πάντα ενδεδειγμένων. Ίσως κάποιοι που επέλεξαν σκόπιμα να αυτοπεριθωριοποιηθούν ως κοινωνίες για να μην συμμετέχουν σε αυτό το τόλμημα και με τις εμμονές τους να εμφανιστούν και δικαιωμένοι…