Επίκαιρα Θέματα:

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

¨Το σχέδιο Καλλικράτης¨ ως μία νέα πρόκληση για την Νεοελληνική Κοινωνία

του Γιώργου Καραγιώργου, 
Γεωπόνου- Γεωργοοικονομολόγου  ΑΤΕΒΑΝΚ 
Υποψήφιος Ενωτικής Κίνησης Δήμου Σερβίων –Βελβεντού
Με επικεφαλής τον Κωνσταντόπουλο Βασίλη

Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων χρόνων αποτέλεσε μία συστημική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, οι συνέπειες της οποίας θα έχουν πολλαπλές επιδράσεις στην οικονομική  συμπεριφορά των κοινωνιών μας.

Τα τελευταία χρόνια βιώσαμε στην Ελλάδα μία πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση (τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και συγχρόνως υψηλό ποσοστό δημοσίου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ) η οποία δεν άργησε να μετατραπεί σε κρίση εμπιστοσύνης των αγορών και δανειστών μας με συνέπεια να οδηγηθούμε σε κρίση δανεισμού και στην συνέχεια στην αναγκαστική βοήθεια του ΔΝΤ με  ταπεινωτικές για πολλούς συνέπειες.


Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι τόσο να διαγνώσει τα αίτια και τα λάθη τα οποία  μας οδήγησαν στην κρίση όσο το να «ανοίξει» μία νέα συζήτηση «κριτικού προσανατολισμού» για το τι μέλει γενέσθαι στην νεοελληνική μας οικονομία και  κοινωνία.

Πιστεύω ότι ένα από τα πιο σταθερά χαρακτηριστικά του Νεοέλληνα αλλά και του   Έλληνα σε όλη την ιστορική του πορεία ήταν η   «μακρόθεν θεώρηση» η ικανότητα του να βλέπει μακριά είτε μέσα στο χρόνο (δημιουργώντας πανίσχυρες πολιτισμικές δομές) είτε μέσα στο χώρο (δημιουργώντας ακμαίες οικονομίες και εμπορικές συναλλαγές).
Οι προκλήσεις του μέλλοντος  μέσα στις συνθήκες που δημιουργεί το  πλανητικό  μας χωριό αργά ή γρήγορα θα μας  θέσουν ενώπιον του πιο δύσκολου ίσως «αντιπάλου» του εαυτού μας και σε αυτή την περίπτωση δεν θα αρκούσε να φορτώνουμε τις ευθύνες, είτε στους πολιτικούς και το πολιτικό μας σύστημα, είτε στις κοινωνικές και ταξικές μας δομές , είτε στην κρατική μας ανεπάρκεια και στην κακή νοοτροπία.
Δεν θα αρκούσε για τον απλούστατο λόγο ότι όλα αυτά είναι «θεωρήσεις» του παρελθόντος, ανώφελες συζητήσεις μέσα σε ένα επιταχυνόμενο παρόν.

Η εποχή μας περιμένει  από εμάς νέες στοχεύσεις οι οποίες θα δημιουργούν το  «χρόνο» και  το  «χώρο» του μέλλοντος.

Για πολλά χρόνια υπήρξαμε τα χαϊδεμένα παιδιά μιας ανέλεγχτης ιστορικότητας , με όλα τα χαρακτηριστικά μιας κοινοτικής, μη εξατομικευμένης κοινωνίας στην  οποία κανένας δεν αναλάμβανε  την Ευθύνη. (Δες γραφειοκρατία, κομματοκρατία, ωχαδερφισμός, κα)
Πάντα  υπήρχε -και θα συνέχιζε να υπάρχει μια και ο χρόνος ήταν «κυκλικός», πίσω από την ατομική ευθύνη  ένα  κοινοτικό- συλλογικό άλλοθι (Εκκλησία, κόμμα, κράτος βαλκανικής  «μοναστηριακής» έμπνευσης και κοπής κλπ).
Ποιο είναι το κρίσιμο όμως χαρακτηριστικό μιας τέτοιας κοινωνίας ;
Πιστεύω με βεβαιότητα  ότι είναι η στάση της απέναντι στις Αλλαγές και όχι τόσο στην «Αλλαγή» για να μην υπάρξει παρεξήγηση με ιστορικά προεκλογικά συνθήματα τα οποία μπορεί να  είχαν την σωστή  κατεύθυνση  αναπτύχθηκαν όμως μέσα σε μια κοινωνία της οποίας το παρελθόν την εμπόδιζε να στοχεύσει…

Τις αλλαγές (με εξαίρεση αυτών της καταναλωτικής ευμάρειας  και κοινωνικής προβολής ) τις περισσότερες φορές τις αρνηθήκαμε κυρίως γιατί δεν μπορούσαμε να τις διαχειριστούμε.
  Η διαχείριση των αλλαγών μέσα σε έναν κόσμο που μεταβάλετε συνεχώς, μέσα σε έναν χρόνο που επιταχύνει είναι η νέα πρόκληση την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού ως νεοελληνική κοινωνία απαλλασσόμενοι προσεχτικά και με σχέδιο από όλα τα βαρίδια τα οποία μας εμπόδιζαν να έχουμε μια κυρίαρχη παρουσία και συμμετοχή στο ιστορικό παρόν και τα οποία μας οδήγησαν στον νεοελληνικό τραγέλαφο του Μνημονίου και του ΔΝΤ.
΄Ισως  από  μία άποψη (εκτός της οικονομικής και του κινδύνου της χρεοκοπίας) να  ήταν απαραίτητες  οι  επεμβάσεις γιατί λειτούργησαν ως εξωτερικοί καθρέφτες μια παρακμιακής κοινωνίας η οποία βυθιζόταν σταδιακά στην αδράνεια αρνούμενη την ιστορικότητα και την γραμμικότητα της Ευθύνης.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν μπορώ να δω την περίπτωση του «Καλλικράτη» διαφορετικά από μία νέα πρόκληση να δομήσουμε μία νέα σχέση με τις επερχόμενες αλλαγές των κοινωνιών μας.
Χωρίς να θέλω να μπω σε  αναλυτικές λεπτομέρειες και μόνο το γεγονός ότι ο Καλλικράτης  έρχεται να διορθώσει κάποια λάθη του Καποδίστρια είναι μια θετική εξέλιξη. Θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα λάθη και τα σωστά κατά  την περίοδο της εφαρμογής.
Αυτό που πρέπει να μείνει είναι κυρίως ότι οφείλουμε να δούμε τον  «Καλλικράτη» ως μία πρόκληση αλλαγών  για την νεοελληνική κοινωνία, στοχευόμενων αλλαγών, μετρήσιμου αποτελέσματος, οι οποίες θα μας εντάξουν γρηγορότερα (κόβοντας δρόμο μέσα από δημιουργικά μονοπάτια ) στην ιστορικότητα της πλανητικής εποχής και όχι  αλλαγών οι οποίες θα χαΐδέψουν τα αυτιά της συλλογικής μας αδράνειας.

Καταθέτοντας  και ενεργοποιώντας όλα τα θετικά μας χαρακτηριστικά ως κοινωνία σε ένα σχέδιο, όπως αυτό του Καλλικράτη, πολλές φορές ακόμα και αν το σχέδιο βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, δημιουργεί αποτέλεσμα, περισσότερο γιατί η διαχείριση των αλλαγών μέσω αυτού του σχεδίου  είναι αυτή που  στο τέλος  θα  επιφέρει την απαραίτητη  κοινωνική και οικονομική δυναμική.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το "επικεφαλής" δεν κλίνεται, πχ: ο επικεφαλής, του επικεφαλής, τον επικεφαλής, οι επικεφαλής, τους επικεφαλής, των επικεφαλής κτλ. Κατακεφαλής μας έπεσε...

ai-vreS είπε...

Πολύ σωστά και το διορθώνουμε, αλλά έτσι μας ήρθε.

Ανώνυμος είπε...

βρε τον τραπεζιτη, αν ο κωνσταντοπουλος ειναι ο αυριανοσ δημαρχος ο καραγιωργος θα ειναι ο μεθαυριανος. Τελικα το υποκαταστημα της ατε στα Σερβια βγαζει αστερια

Delino είπε...

Φίλε Γιώργο έχω κάποιες απορίες και κάποια ερωτήματα για το άρθρο σου.
1. Πώς θα φτάσουμε στο "τι μέλει γενέσθαι" αν δεν "διαγνώσουμε τα αίτια και τα λάθη";
2. Λες "ο Καλλικράτης έρχεται να διορθώσει κάποια λάθη του Καποδίστρια ...".
Υπάρχει καμιά έρευνα, είδες κανέναν απολογισμό, ανοίχτηκε κάποιος διάλογος για το ποια είναι αυτά τα λάθη;
Εγώ δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο.
3. Λες "πολλές φορές ακόμα και αν το σχέδιο βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση, δημιουργεί αποτέλεσμα".
Το σωστό είναι "μερικές φορές ...", αλλά γιατί να ρισκάρουμε μέσα από το "λάθος" να οδηγηθούμε στο σωστό αποτέλεσμα;
4. Λες "απαλλασσόμενοι προσεχτικά και με σχέδιο από όλα τα βαρίδια".
Ποιά είναι τα βαρίδια; τα κόμματα, οι πολιτικοί, τα συνδικάτα, οι ψηφοφόροι; Όλοι έχουν την ίδια ευθύνη;
5. Το ολόκληρη η κοινωνία "της οποίας το παρελθόν την εμπόδιζε να στοχεύσει" δεν το θεωρείς λίγο επικίνδυνο σαν άποψη;
6. Ποιά είναι και πώς εννοείς την "την ιστορικότητα της πλανητικής εποχής";
Γιατί να οδηγηθούμε βιαστικά μέσα από σύντομα μονοπάτια και όχι οργανωμένα μέσα από λεωφόρους;
7. Πιστεύεις ότι οι κοινωνίες πρέπει να οδηγηθούν με βίαιο τρόπο, εκεί που κάποιοι ηγέτες τους, ως νέοι "Μωυσής", βλέπουν τον "παράδεισο";
Τα περί δημοκρατίας και συμμετοχής του πολίτη δεν ισχύουν;

Ανώνυμος είπε...

ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΑΜΠΕΛΟΣΟΦΙΕΣ? ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣΑΝ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ. ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ? ΑΣ ΜΑΣ ΠΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΡΕ ΑΔΕΛΦΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ, ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΤΑΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ, ΠΟΥ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΑ ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΗΓΑΔΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

1:15
Δεν πάει ακριβώς έτσι.
Σε πρώτη φάση θα γίνει διευθυντής της Αγροτικής και μετά βλέπουμε. Αν περισσεύουν κάποιοι υποψήφιοι από την Ν.Δ. θα φτιάξει έναν συνδυασμό.

Ανώνυμος είπε...

9:01 θα σου πω εγώ για τα δικά σου ερωτήματα:
Ψηφίζουμε
1.σους μας κόβουν΄τις συντάξεις, τους μισθούς και τα μεροκάματα.
2.όσους μας στέλνουν στην ανεργία.
3.όσους αυξάνουν τις τιμές στα τρόφιμα.
4.όσους αφήνουν τις τρύπες στους δρόμους να μεγαλώσουν τόσο ώστε να χωράμε μέσα, μην ξοδευτούμε κιόλας για τον τάφο μας.

Ανώνυμος είπε...

Tί να πρωτοσχολιάσω στην αντιγραφή αυτή;;;; Ας περιοριστώ μόνο να πώ οτι οι πανίσχυρες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!πολιτισμικές δομές στις οποίες αναφέρεται ο copy-paste υποψήφιος είναι ο γελοίος πιθηκισμός της απανταχού αμερικανιάς και οι ακμαίες οικονομίες ( χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα) ήταν και είναι στην πραγματικότητα ένας ΑΠΛΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌΣ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΤΗΚΕ.. σταματήστε λοιπόν να αντιγράφετε απο δοκίμια και άρθρα των γνωστών σιγανοπαπαδιών του Μπόμπολα και του Λαμπράκη και αρχίστε να σκέφτεστε και να καταθέτετε δικές σας απόψεις....χαιρετίσματα

Ανώνυμος είπε...

ORAIO BALKONI EXIS BRAVO!

ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ είπε...

Απάντηση στο Delino
1. Η συζήτηση για το ¨τι μέλει γενέσθαι¨ δεν αναιρεί την διάγνωση των αιτιών και των λαθών απλώς μπαίνει ως στρατηγική προτεραιότητα.
2. Ακόμη και ένας δημοτικός σύμβουλος αντιπολίτευσης μπορεί να αντιληφθεί ότι ο Καποδίστριας έτσι όπως εφαρμόστηκε αποδυνάμωσε τα τοπικά συμβούλια ή δεν ξεκαθάρισε νομοθετικά το θέμα των πόρων κλπ.
3. Τη λάθος κατεύθυνση του σχεδίου όταν υπάρχουν πολλές απόψεις, την ελέγχει ο χρόνος όπως κατά βάθος και τους πολιτικούς. Το ότι είναι λάθος για μένα δεν σημαίνει ότι είναι λάθος και για σένα, μία υπόθεση εργασίας είναι ή αν θες ένα δημοσιογραφικό τρικ.
4. Βαρίδια είναι αυτά που εμποδίζουν την εξέλιξη και την κίνηση προς τα εμπρός, θα μπορούσαν να είναι όλα αυτά που αναφέρεις αλλά και κανένα από αυτά. Απλά και μόνο ότι ζούμε σε μια ανασφαλή κοινωνία που δεν τολμά.
5. Η δεκαετία του ογδόντα ήταν μία ιστορική revenge με όλα τα θετικά και τα αρνητικά.
6. Την ιστορικότητα της πλανητικής εποχής την αντιλαμβάνομαι σαν την είσοδό μας σε μια νέα προοπτική. Παρόμοια με την κοινωνία η οποία ξαφνικά ανακαλύπτει ότι εκτός από τη λατρεία της βυζαντινής ζωγραφικής υπάρχει και η απόλαυση της Αναγεννησιακής Προοπτικής , του κινηματογράφου, της video art κοκ (των windows…)
Όσον αφορά τα δημιουργικά μονοπάτια αυτά πιστεύω ότι είναι στοιχεία τόσο της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής μας γεωγραφίας.
7. Δεν πιστεύω στους χαρισματικούς ηγέτες και ούτε πίστεψα ποτέ (έχει σημασία)
Μετά τον Στάλιν και τον Χίτλερ θα ήταν αδυναμία να μιλάμε στον 21ο για χαρισματικές ηγεσίες. Πιστεύω αντίθετα στις κοινωνίες…

Ανώνυμος είπε...

Κε ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ. ΔΙΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ.
ΜΗΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ?

Το Προφίλ μας