Απάντηση στον μητροπολίτη Κοζάνης περί εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους

(και μερικές σκέψεις για την υπόθεση του αναρχικού Ρωμανού).

Ο σεβασμιότατος,ο Παύλος,ο από παλαιάς Ελλάδος και εξ Αμερικής ορμώμενος(ελέω θεού),μητροπολίτης της «θεοφρουρήτου»(ο χαρακτηρισμός δικός του)Μητροπόλεώς μας Σερβίων και Κοζάνης έριξε τη «μπόμπα» του,παραμονή της Αγίας Αικατερίνης: «Αγαπώ τους ανθρώπους(είπε) αλλά δεν τους εμπιστεύομαι»(!!!)...
Τι του λες τώρα του δεσπότου;Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι «εις τύπον και εις τόπον Χριστός» και όχι μόνον αλλά και κάτοχος της  Νομικής Επιστήμης!!!(Άντε τώρα να υποπέσει κανείς σε Ποινικό ή εκκλησιαστικό αδίκημα,ας τα βάλει,αν θέλει, με τον δέσποτα και νομικό!!!)Για μας το Ποίμνιο το αποίμαντο(δηλαδή αβόσκητο)λίγο το κακό.Κρατάμε τουλάχιστον το ότι μας αγαπά,κι ας μη μας εμπιστεύεται,όμως το πρόβλημα ίσως προκύπτει για τους άμεσους συνεργάτες του,μεγαλοσχήμονες παπάδες,θεολόγους ψαλτάδες,παπαδάσκαλους,δημοσιολόγους,συναντιλήπτορες κτλ κτλ.Θα περιμένουμε,για να δούμε:θα αντιδράσουν στη «μπόμπα» του Σεβασμιοτάτου;Διότι κυρίως ΑΥΤΟΥΣ εμπιστεύεται ο δεσπότης,ΑΥΤΟΥΣ που με δική του πρωτοβουλία ΤΟΝ τίμησαν ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΆΧΡΟΝΑ της ποιμαντορίας του και των μεγάλων έργων που έγιναν επί των ημερών του.

ΥΓ.Και ενώ τούτες τις μέρες ταράζεται το πανελλήνιο με το νεαρό «ληστή» του Βελβεντού Ρωμανό,το ληστρικό μας κράτος ,για να δείξει τη μεγαλοθυμία του,του επέτρεψε να δώσει εξετάσεις και, ενώ πέρασε με Άριστα,αποφάσισαν  μεν να του δώσουν 500 ευρώ δώρο,όμως του απαγορεύουν να σπουδάσει,για να μην αποδράσει.Την ηγεσία της Ελλαδικής Εκκλησίας και όλους εμάς τους λεγόμενους  Χριστιανούς δεν μας αφορά το θέμα του νεαρού αυτού;Υπάρχουν πολλοί σήμερα που αποφασίζουν να τελειώσουν και τη ζωή τους ακόμα μ΄αυτόν τον τρόπο(απεργία πείνας) προκειμένου να διαμαρτυρηθούν εναντίον του ανάλγητου κράτους για τα  άδικα που διαπράττει.Εμείς οι λεγόμενοι Χριστιανοί πρέπει να ποιούμε τους Πόντιους Πιλάτους;Δεν μας αφορά το περιστατικό;Το «Χριστός γεννάται,δοξάσατε»δεν απευθύνεται και σ΄αυτόν;Θα αποφανθούν οι αρμόδιες κεφαλές, «τα ορατά κέντρα πνευματικής εξουσίας στις κατά τόπους Εκκλησίες,οι Επίσκοποι, ως φορείς πνευματικής ενότητας»(Ημερολόγιον Ι.Μ.Σερβ. και Κοζάνης 2015);

Κάποιος μοναχός γράφει κάτι πολύ ωραίο για την Εκκλησία: «Όταν εμπλακούν στα πράγματα της Εκκλησίας πρόσωπα που αντί να βάλουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της Εκκλησίας,βάζουν την Εκκλησία στην υπηρεσία του Εγώ τους και προπαντός στην υπηρεσία του συνδρόμου υστεροφημίας τους,τότε μόνο δεινά μπορεί να αναμένονται».Δυστυχώς δεν έχει και τόσο άδικο μ΄αυτά που γράφει ο μοναχός…Σε σχέση μ΄αυτά που γίνονται στην Ορθόδοξη κατά τ ΄αλλα πατρίδα μας.

Μ.Δ.

 Ένα απολωλός πρόβατον