Διαβάζοντας την αρθρογραφία των τελευταίων ημερών και παρακολουθώντας συζητήσεις, σχηματίζονται στο μυαλό μου τρεις βασικές εκδοχές ψήφου στις -όπως όλα δείχνουν- επερχόμενες εκλογές.
Η ψήφος ως τιμωρία αυτών που κυβερνούν
Χαρακτηριστική ομάδα ψηφοφόρων, εκείνοι που με σηκωμένο το φρύδι και το δάχτυλο, την ώρα που ρίχνουν το φάκελο μέσα στην κάλπη, αναφωνούν εσωτερικά “τώρα θα σας δείξω εγώ”. Είναι αυτοί που δεν κατάφεραν να βολευτούν ή να βολέψουν το παιδί τους. Είναι αυτοί που μετά τη δεκατηπέμπτη δόση φόρου ακινήτων τα είδαν όλα. Είναι αυτοί που ονειρεύονται κρεμάλες στο Συντάγμα. Είναι, ωστόσο, αυτοί που δεν φοβούνται τα σενάρια τρόμου, γιατί είτε έχουν φροντίσει να βγάλουν τα λεφτά τους έξω, είτε δεν έχουν καθόλου λεφτά, οπότε τι είχαμε, τι χάσαμε;
Η ψήφος ως τιμωρία αυτών που θα κυβερνήσουν
Γι’ αυτούς τους ψηφοφόρους, η επόμενη μέρα των νικητών στην εξουσία μοιάζει βγαλμένη απο τη Δαντική Κόλαση, καθώς στα καζάνια της θα κληθούν να κολυμπήσουν οι κυβερνώντες. Πολλοί το έχουν διατυπώσει δημοσίως. “Θα τους ψηφίσω, γιατί θέλω να τους δω να κυβερνούν” λένε οι θιασώτες αυτής της λογικής ψήφου, κρύβοντας ένα σαρδόνιο γελάκι.
Η ψήφος ως επιλογή
Μετριούνται μάλλον στα δάχτυλα, όσοι πραγματικά με σταθερό χέρι και ήσυχη συνείδηση θα ρίξουν την ακριβή τους ψήφο απο επιλογή. Αυτοί είναι και οι πιο τυχεροί, αφού δεν θα κληθούν να απολογηθούν στον μελλοντικό τους εαυτό.
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου