«Εχθροί» και φίλοι μιας παράστασης - κριτική του "Εχθροί εξ αίματος"

του Γρηγόρη Κοντού

Ένα σενάριο με αριστοφανικές πινελιές˙ ένας τολμηρός σκηνοθέτης με τις δύο βοηθούς του˙ τρεις ταλαντούχοι ερασιτέχνες ηθοποιοί˙ μια ευφάνταστη σκηνογραφική προσπάθεια: ιδού, κάποιοι λόγοι για την επιτυχία της εκπληκτικής παράστασης «εχθροί εξ αίματος» που είχε την τιμητική πρεμιέρα της το Σαββατόβραδο, 13 Δεκεμβρίου 2014, στην Αίθουσα Πολιτισμού της Αιανής. Πρόκεται για τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού-Μορφωτικού Συλλόγου Αιανής.

Συγκεκριμένα, ο εμπειρότατος ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης Απόστολος Καραγιάννης, μαζί με τις βοηθούς του Μανώλα Στέλλα και Χαντζιάρα Φωτεινή κατάφεραν να «αναστήσουν» το θεατρικό σενάριο του Αρκά (γνωστός ως γελοιογράφος) και καθοδηγώντας με υποδειγματικό τρόπο τρεις νέους ερασιτέχνες ηθοποιούς, κατά σειρά εμφανίσεως την Άννα Καρακάση, τον Γιώργο Μητσιάκο και τη Σταματίνα Γκούνα, έκαναν εντελώς εμπράγματο τον αρχικό ορισμό του ερασιτέχνη (εράν την τέχνην).

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα ανακάλυψε το θέατρο. Είναι γνωστό, επίσης, ότι το θέατρο αναπαριστά τη ζωή. Είναι εκπληκτικό το πώς η εν λόγω παράσταση στήνει μπροστά σου τη ζωή˙ κι ενώ έχεις πάει χαλαρός και αποφασισμένος να δεις μια θεατρική παράσταση και να αφήσεις έξω από τη θεατρική αίθουσα την πραγματική και δύσκολη ζωή σου...

Τη φορά αυτή όμως θα δεις τη ζωή να μπαίνει από την...πίσω πόρτα, αλλά σκαμπριόζικη, περιπαιχτική, σαρκαστική και αυτοσαρκαστική, με κέφι τέτοιο, που να ξεχνάς ότι η παράσταση αφορά εσένα, δείχνει τη ζωή σου, τις δυσκολίες σου, τα άγχη σου, την επιβίωσή σου. Μια παράσταση με πολλαπλά μηνύματα, με πολλά όχι και πολλά ναι (όχι στον αλκοολισμό, όχι στην απρόσεκτη οδήγηση, ναι στη δωρεά- μεταμόσχευση οργάνων κ.α.). Κι όλα αυτά με ...φορείς του μηνύματος τρία οργανικά στοιχεία του ανθρώπου (το δεξί νεφρό, το λεπτό έντερο και το παχύ έντερο).

Πέρα από τα ανεπιφύλακτα συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της  ωραίας αυτής παράστασης, οφείλουμε να τονίσουμε ότι το θέατρο- και η τέχνη εν γένει- είναι το καλύτερο φάρμακο για τη συλλογική αθυμία, που μας έχει καταλάβει τα τελευταία χρόνια. Πολύ περισσότερο, αν γίνεται αφορμή ν’ ανοίξει λίγο το χείλι μας και η καρδιά μας.

Προτείνω, λοιπόν, εκθύμως σε όσους δεν την έχουν παρακολουθήσει, να επιλέξουν να δουν την παράσταση, η οποία θα παίζεται και το επόμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο στην Αιανή. Η Αιανή- που έχει παράδοση στη θεατρική πράξη- και τα εξαιρετικά αυτά παιδιά αξίζουν την προσοχή μας! Καλά Χριστούγεννα.

                                                          Γρηγόρης Κοντός