της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Η έννοια της περιφερειακής συνείδησης μας απασχολεί κατά καιρούς. Κυρίως
σε θεωρητικό επίπεδο και λιγότερο σε πρακτικό. Παρά το γεγονός ότι σε
ευρωπαϊκό επίπεδο ο σχεδιασμός γίνεται περιφερειακά, σε τοπικό επίπεδο
ακόμα είμαστε μακριά από την αντίληψη ότι μόνο ο περιφερειακός
σχεδιασμός μπορεί να μας σώσει. Για το λόγο αυτό σε ότι αφορά στην
ανάπτυξη υποδομών και στο σχεδιασμό αναπτυξιακών έργων επιμένουμε τοπικά
ή μάλλον τοπικιστικά.
Ο τοπικισμός, βέβαια, δεν είναι εξ’ ορισμού
κάτι κακό και ούτε πρέπει να τον αποκηρύσσουμε. Μπορεί να βοηθήσει στη
στήριξη της τοπικής αγοράς και στην προώθηση των τοπικών προϊόντων, κι
αυτό είναι κάτι που ασφαλώς λειτουργεί θετικά για την κοινωνία.
Ολα
σχεδόν, όμως, έχουν δύο όψεις κι αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και η κακώς
εννοούμενη πλευρά του τοπικισμού. Αυτή που δεν βλέπει πέρα από το δέντρο
και χάνει ολόκληρο το δάσος. Αυτή που επιμένει ότι το νοσοκομείο ή το
αεροδρόμιο πρέπει να γίνουν στα στενά όρια της πόλης και όχι λίγο
παραπέρα, ώστε να εξυπηρετούν περισσότερους. Η λογική του κάθε πόλη και
στάδιο, κάθε χωριό και πανεπιστήμιο.
Σήμερα που βιώνουμε μια άνευ
προηγουμένου αποδυνάμωση της περιοχής, το ζήτημα της περιφερειακής
συνείδησης έρχεται για άλλη μια φορά επιτακτικά. Με στόχο δυναμικά να
διασωθεί η περιοχή μέσα από μια επιχειρηματολογία συμπαγή και όχι
κατακερματισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου