Καλό
μεσημέρι, κύριε Σαχινίδη. Έχουμε την επόμενη εβδομάδα - και θέλω να μοιραστούμε
τις εμπειρίες σας – την επόμενη εβδομάδα, λοιπόν, έρχεται το κλιμάκιο της Τρόϊκας
στην Αθήνα. Η πορεία των εσόδων και το Γενάρη αλλά και μέχρι τα μέσα του
Φλεβάρη, που έχουμε τα προσωρινά στοιχεία τουλάχιστον, δείχνει ότι υπάρχουν
πολύ σοβαρές αστοχίες στο πρόγραμμα σε συγκεκριμένα πράγματα. Όπως για
παράδειγμα είναι το πετρέλαιο θέρμανσης, 33 εκατομμύρια απέφερε και ο κόσμος
κρύωνε όλο το χειμώνα, όπως είναι το ΦΠΑ στην εστίαση, όπως είναι τα
αυτοκίνητα, όπως είναι πολλά ακόμα. Θεωρείτε, με την εμπειρία σας, ότι υπάρχει
πιθανότητα να βελτιωθούν τώρα αυτές οι αστοχίες και τα λάθη ή είναι πρόωρο και
νωρίς;
Η Τρόϊκα, από τις πρώτες συζητήσεις που έχουν γίνει
μέχρι στιγμής με ένα κλιμάκιο που είναι στην Ελλάδα ήδη, το τεχνικό κλιμάκιο –
που όμως έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί αυτό κάνει όλες τις απαραίτητες εργασίες
προετοιμασίας - φαίνεται ότι αρχίζει
πλέον και στρέφει την προσοχή της σε ζητήματα που σχετίζονται με την οικονομική
μεγέθυνση. Αναγνωρίζοντας, πλέον, για πρώτη φορά πόσο σημαντικό είναι να
επιστρέψει το ταχύτερο δυνατό η ελληνική οικονομία σε θετικούς ρυθμούς
ανάπτυξης.
Θέλετε να
μας το εξηγήσετε; Τι σημαίνει αυτό, αρχίζει και στρέφει την προσοχή της στη
μεγέθυνση;
Η Τρόϊκα αναγνωρίζει ότι η ελληνική οικονομία έχει
πετύχει, σ’ ένα σημαντικό βαθμό, τον στόχο της δημοσιονομικής σύγκλισης. Δεν
ολοκληρώθηκε η δημοσιονομική σύγκλιση αλλά το έλλειμμα των 36 δις του 2009 έχει
πλέον, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, συρρικνωθεί. Κι αν κάποιος παρακολουθώντας,
αφαιρέσει δηλαδή τις επιπτώσεις της ύφεσης πάνω στο έλλειμμα, θα διαπιστώσει
ότι το διαρθρωτικό κομμάτι – αυτό δηλαδή που δεν επηρεάζεται από τον οικονομικό
κύκλο – έχει εξαλειφθεί. Άρα η Τρόϊκα θεωρεί ότι η προσπάθεια η οποία ήταν να
γίνει στο δημοσιονομικό σκέλος έχει επιτευχθεί σε ένα μεγάλο βαθμό.
Επομένως, το μεγάλο στοίχημα και το ζήτημα για να
αποφύγουμε την αύξηση της ανεργίας, που έχει φθάσει πλέον σε οριακά σημεία, για
να αποφύγουμε την περαιτέρω επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών
είναι να στρέψουμε πλέον όλα μας τα όπλα σε δύο μέτωπα. Στο μέτωπο της
απασχόλησης και στο μέτωπο της οικονομικής μεγέθυνσης. Αυτή τη στιγμή λοιπόν,
οι συζητήσεις που κάνει είναι, πώς πάνε οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Και
αναφέρομαι όχι στις μεταρρυθμίσεις που αφορούν την αγορά εργασίας, γιατί
θεωρούν ότι, ό,τι ήταν να γίνει εκεί πέρα – σ’ ένα μεγάλο βαθμό – έχει ήδη
γίνει. Αλλά κυρίως στις αγορές των αγαθών.
Εξακολουθούν να προβληματίζονται για το γεγονός ότι
οι τιμές δεν πέφτουνε. Και μάλιστα ότι υπάρχει και μία ασυμμετρία, στις
μεταβολές των τιμών. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Τα καύσιμα. Λέει λοιπόν η
τρόικα, κάτι που τους το είχαμε
επισημάνει και εμείς, τους λέγαμε ότι εδώ έχουμε τεράστια προβλήματα και
θέλουμε τεχνική βοήθεια για να δούμε πώς θα τα ξεπεράσουμε, ότι όταν ανεβαίνουν
οι διεθνείς τιμές στα πετρέλαια, στην Ελλάδα παρατηρείται μια απότομη άνοδος
των τιμών. Όταν όμως διεθνώς πέφτουν οι τιμές, δεν παρατηρείται η ίδια ταχύτητα
στη μείωση των τιμών, και αυτό βεβαίως επηρεάζει το εισόδημα των καταναλωτών.
Επηρεάζει το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Ωραία.
Αυτή τη διαπίστωση, θα μου επιτρέψετε να σας πω, ότι την κάνουμε εδώ και πάρα
πολλά χρόνια. Και επί των ημερών σας και επί των προκατόχων σας και επί των
διαδόχων σας. Τι θα κάνουμε όμως να το διορθώσουμε;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Με τη μόνη διαφορά, ότι πλέον
δεν έχουμε την άνεση και τα περιθώρια να αγνοούμε ότι, ό,τι μέτρα κι αν
λήφθηκαν στο παρελθόν για ν’ αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα, δεν έχουν
αποδώσει.
Γι’ αυτό και πλέον, με πολύ περισσότερη προσοχή από
αυτή που δόθηκε στο παρελθόν, κι όχι ότι αγνοήθηκε ως θέμα, απλά τα μέτρα που
είχανε χρησιμοποιηθεί δεν απέδωσαν, θα πρέπει πλέον και η επιτροπή
ανταγωνισμού, αλλά και οι συνθήκες στις συγκεκριμένες αγορές, να αποτελέσουν το
αντικείμενο των διαρθρωτικών αλλαγών για να μπορέσει πραγματικά ο εργαζόμενος,
ο συνταξιούχος, ο πολίτης, να επωφελείται από τις διεθνείς μεταβολές των τιμών
όταν αυτές είναι προς το δικό του όφελος.
Εγώ
λοιπόν, σας ρωτώ ξανά, απλώς για να το κατανοήσω και εγώ. Υπάρχει περιθώριο
θεωρείτε, αφού και η τρόικα βλέπει τι πάει λάθος και τι πάει σωστά, αυτή τη
στιγμή, να μιλήσουμε για κάποιες ελαφρύνσεις σε συγκεκριμένα πράγματα. Ή όχι;
Πάντοτε υποστήριζα ότι οι σχέσεις με την Τρόικα δεν
είναι στατικές, είναι δυναμικές. Δηλαδή, κάθε φορά που επισκέπτονται την
Ελλάδα, αξιολογούνε την πορεία του προγράμματος της οικονομικής πολιτικής και με
βάση το τι συνέβη στο προηγούμενο διάστημα, έρχονται και προσπαθούνε να δούνε
εάν κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αν μπορούν να αλλάξουν, προς ποια
κατεύθυνση πρέπει να αλλάξουν, για να επιτευχθεί ο στόχος της επαναφοράς της
οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Επομένως, δεν υπάρχουν θέματα τα
οποία δεν συζητούνται. Και αυτή δεν είναι μία άποψη την οποία την καταθέτω
τώρα. Είναι μία άποψη την οποία την καταθέτω εδώ και δύο-τρία χρόνια. Ήταν
πάντοτε δυναμική η σχέση. Πάντοτε υπάρχουν περιθώρια να επανεξετάσεις
πολιτικές, να επανεξετάσεις –αν θέλετε- επιλογές που έγιναν και οι οποίες
αποδεικνύεται ότι δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Εκείνο όμως που χρειάζεται
πάντοτε από την ελληνική πλευρά, είναι να έχει όλα εκείνα τα στοιχεία με τα
οποία θα τεκμηριώσει τη δική της την άποψη, για να μπορέσει να πείσει την
Τρόικα, ότι οι προτάσεις που καταθέτει η ελληνική πλευρά, είναι και σωστά
τεκμηριωμένες, και μπορούν να παράξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, για να
μπορέσουμε να βγάλουμε την οικονομία από την ύφεση.
Με τις
απολύσεις στο δημόσιο τι θα γίνει, κύριε Σαχινίδη;
Ξέρετε πάρα πολύ καλά, ποια είναι η θέση της
κυβέρνησης. Ποια είναι η θέση του Πρωθυπουργού και ποια είναι η θέση των τριών
κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Βεβαίως η Τρόικα, για τους δικούς της
λόγους, θεωρεί ότι αυτό τη ζήτημα πρέπει να παραμείνει ανοιχτό και κατά τη
διάρκεια αυτών των συζητήσεων. Από κει και πέρα, γνωρίζω ότι έχουν
πραγματοποιηθεί συναντήσεις και με τον κύριο Μανιτάκη από την πλευρά του
Υπουργείου Οικονομικών, έτσι ώστε να προετοιμαστούν οι θέσεις της ελληνικής
κυβέρνησης κατά τις συζητήσεις της με την Τρόικα, και απ’ ό, τι γνωρίζω, η θέση
που θα υπερασπιστεί η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα είναι ότι ο
στόχος για μείωση των εργαζομένων στη γενική κυβέρνηση κατά 150.000 μπορεί να
επιτευχθεί, μέσα από μία διαδικασία η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό
και επομένως δε θα χρειαστεί να προχωρήσουμε σε απολύσεις στο δημόσιο. Εκείνο
όμως, δεν αναιρεί την υποχρέωση που έχει η Ελλάδα. Ποια είναι η υποχρέωση που
έχει η Ελλάδα; Να αξιοποιεί όλους τους εργαζόμενους στο ελληνικό δημόσιο, κατά
τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κάνοντας μία συνεχή αξιολόγηση, επαναπροσδιορίζοντας
τα οργανογράμματα των υπηρεσιών.
Καλά αυτό
όλοι το θέλουμε τώρα.
Πολύ φοβούμαι και εδώ πέρα μπορώ να κάνω και την
αυτοκριτική μας ότι στον παρελθόν αυτές οι διαδικασίες δεν είχαν προχωρήσει με
την απαιτούμενη ταχύτητα. Δηλαδή κανένας Υπουργός, κατά το διάστημα τουλάχιστον
που συμμετείχα στις κυβερνήσεις, δεν έδωσε έμφαση στην αναδιάρθρωση του
υπουργείου του, έτσι ώστε να επιτευχθούν οι αναγκαίες εξοικονομήσεις. Όλοι
λέγανε συνεχώς, ότι χρειαζόμαστε περισσότερους υπαλλήλους, χωρίς να αναρωτηθούν
εάν τελικά αυτές οι ανάγκες προέκυπταν επειδή υπήρχαν ουσιαστικοί λόγοι ή
επειδή υπήρχαν οργανογράμματα της δεκαετίας του ’70 και του ’80 με κενές
οργανικές θέσεις οι οποίες δεν εξυπηρετούσαν τους πολίτες ή αν θέλετε δεν
πρόσφεραν κάποιο καινούργιο έργο.
Και ένα
τελευταίο ερώτημα, κε Σαχινίδη. Επειδή εσείς διαβάζετε τα νούμερα και
καταλαβαίνετε και πίσω από αυτά. Φοβάστε την πιθανότητα να έρθουν νέα μέτρα;
Κοιτάξτε. Νέα μέτρα δεν μπορεί να πάρει η χώρα.
Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα οριακό σημείο. Εάν κάποιος πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει
να πάρει νέα μέτρα, είναι εκτός πραγματικότητας. Είχαμε πει την επομένη των
εκλογών και πριν από τις εκλογές, τουλάχιστον όσο το ΠΑΣΟΚ ήταν στην Κυβέρνηση
κι εγώ ήμουν στη θέση του Υπουργού Οικονομικών, αλλά και πριν από εμένα, ότι τα
μέτρα τα οποία πρέπει να πάρει η Ελλάδα στη διετία 2013- 2014, θα πρέπει να
επιμεριστούν σε περισσότερα χρόνια, δηλαδή να πάνε στο 2015-2016. Αυτά λοιπόν,
τα μέτρα έπρεπε να παρθούνε σε περισσότερα χρόνια για να είναι ηπιότερη η
επίπτωση πάνω στην οικονομική πορεία της χώρας. Δυστυχώς, παρά την προσπάθεια
που κάναμε πριν τις εκλογές, παρά τη συγκρότηση μιας Κυβέρνησης τρικομματικής
που είχε πρόσθετο πολιτικό βάρος, δεν κατάφερε η κυβέρνηση “Εθνικής Ανάγκης”
του Αντώνη Σαμαρά να πείσει την Τρόικα τα μέτρα αυτά να επιμεριστούν σε τέσσερα
χρόνια. Και υποχωρήσαμε στις πιέσεις της Τρόικας να παρθούνε τα περισσότερα από
αυτά τα μέτρα το 2013. Είναι ένα πρόγραμμα “προκυκλικό”, είναι ένα πρόγραμμα το
οποίο εντείνει τις υφεσιακές συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία, δεν έχει
περιθώριο η ελληνική οικονομία να πάρει κανένα άλλο μέτρο και πρέπει να
καταλάβουνε ότι αν υπάρχουν αστοχίες και αποκλίσεις, αυτές προκύπτουν πρωτίστως
από το γεγονός ότι τόσο στον τομέα της απασχόλησης, όσο και στον τομέα της
οικονομίας, τα μέτρα τα πρόσθετα και τα πολλά που πάρθηκαν μέσα στο 2013, σε
ένα μεγάλο βαθμό, ευθύνονται γι’ αυτές τις αποκλίσεις και με βάση τη ρήτρα
ύφεσης να αφήσουν την ελληνική οικονομία να “ανασάνει” και να μην ασχοληθούν
καθόλου με το θέμα των αποκλίσεων. Αυτό θα κάνει τη δημοσιονομική προσαρμογή
ηπιότερη, θα διασφαλίσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση, διότι καμία
αλλαγή, σε καμία χώρα, δεν μπορεί να
πετύχει αν δεν υπάρχει αναγκαία κοινωνική συναίνεση. Ας τους προβληματίσουν οι
εξελίξεις στη γειτονική μας Ιταλία, που υπενθυμίζω, δεν έχει μπει σε πρόγραμμα
οικονομικής πολιτικής, αυτοβούλως η Ιταλία προχώρησε σε μία σειρά από μέτρα
προκειμένου να αντιμετωπίσει τα τεράστια προβλήματά της. Επειδή λοιπόν, οι
πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία δείχνουν και στέλνουν πολλά μηνύματα προς πολλές
κατευθύνσεις, νομίζω ότι τόσο οι τεχνοκράτες της τρόικας που θα επισκεφθούν τη
χώρα, όσο και οι πολιτικές ηγεσίες των Ευρωπαίων Εταίρων θα πρέπει πάρα πολύ να
επαναξιολογήσουν τα στάση τους σε μια σειρά από ζητήματα: “Πόσο καθυστέρησαν να
αντιδράσουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος;”. “Πόσο λάθος ήταν να επιμείνουν
να επιβληθεί μια σκληρή πολιτική «προκυκλικής» λιτότητας σε όλες τις χώρες του
μεσογειακού Nότου;”. Το τίμημα των επιλογών
αυτών το πληρώνουμε τώρα πάρα πολύ ακριβά.
Μακάρι να
το πάρουν τα μήνυμα αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Σαχινίδη
Εγώ σας ευχαριστώ. Γεια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου