Όπως αναφέρει η εφημερίδα Έθνος στο ένθετο Επαγγελματικές Ευκαιρίες, ο λυκίσκος αποκαλείται «πράσινος χρυσός» σε πολλές χώρες της Ευρώπης και η καλλιέργειά του είναι ευρέως διαδεδομένη και πολύ αποδοτική οικονομικά. Στην Ελλάδα, είναι αυτοφυής, τρανή απόδειξη της καταλληλότητας του εδάφους και του κλίματος για την ευδοκίμησή του.
Ο λυκίσκος και συγκεκριμένα η ποικιλία humulus lupulus που χρησιμοποιείται στη ζυθοποιία, αποτελεί ένα αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό, ενώ είναι ένα από τα βασικά συστατικά της μπύρας. Περιέχει διάφορες ουσίες όπως ρητίνες, λυκισκέλαιο και πολυφαινόλες, οι οποίες προστατεύουν την μπύρα από την οξείδωση.
Ευεργετικό ωστόσο είναι και από άποψη οικονομική, αφού τα φυτά του σε σύγκριση με άλλες πολυετείς καλλιέργειες αποδίδουν συνεχώς με σταθερές αποδόσεις αν τηρούνται οι σωστές καλλιεργητικές τεχνικές. Από το δεύτερο κιόλας έτος, αποδίδει περίπου 200-250 κιλά το στρέμμα, ενώ αργότερα φτάνει τα 300-400 κιλά, ποσότητα υπέρογκη αν λάβουμε υπόψιν ότι για κάθε χίλια λίτρα μπίρας χρειάζονται μόλις 0,3 κιλά ξηρών ανθέων λυκίσκου.
Η απόδοση μπορεί να αυξηθεί με τις κατάλληλες καλλιεργητικές τεχνικές όπως τα χλωρά κλαδέματα που εξισορροπούν την αναλογία φυλλώματος και ανθέων και η σωστή διαχείριση του νερού το διάστημα Άνοιξη – Φθινόπωρο.
Όσο για τις οικονομικές απολαβές, αν λάβουμε υπόψιν ότι η τιμή των ξερών ανθέων φτάνει τα 5 με 7 ευρώ το κιλό, η καλλιέργεια λυκίσκου μπορεί να αποδώσει από 2.000 μέχρι 2.800 ευρώ ανά στρέμμα.
Η καλλιέργειά του ωστόσο απαιτεί μία συγκεκριμένη διαδικασία: Ο λυκίσκος μπορεί να καλλιεργηθεί σε γόνιμα εδάφη πλούσια σε οργανικές ουσίες. Πριν από το φύτεμα, απαιτείται βαθύ όργωμα του εδάφους, ενώ για την προστασία των βλαστών, η εγκατάσταση των φυτών θα πρέπει να γίνει την Άνοιξη ώστε να γλυτώσουν τον παγετό του χειμώνα.
Σημαντική είναι επίσης είναι και η υποστήλωση της φυτείας ώστε να μεγιστοποιηθούν οι αποδόσεις. Τα φυτά φυτεύονται σε αποστάσεις γραμμών 2-2,5 μέτρων και αποστάσεις φυτών 0,8-0,9 μέτρα, ενώ πριν τη φύτευση σημαντικό είναι να έχει ήδη στηθεί το σύστημα υποστήλωσης και να έχουν καταστραφεί τα ζιζάνια στο χωράφι.
Η ωρίμανση των καρπών γίνεται διαδοχικά και η συγκομιδή τους με τα χέρια ή με ειδικά μηχανήματα, ενώ στη συνέχεια αποξηραίνονται σε ειδικούς χώρους ώστε η υγρασία τους να πέσει από 80% σε 12% και τέλος επεξεργάζονται με ατμούς θείου για να καταστραφούν οι μικροοργανισμοί.
Εκτός από την χρήση του στη ζυθοποία, ο λυκίσκος είναι και φυτό με φαρμακευτικές ιδιότητες , αφού είναι βακτηριοστατικό και καταπραϋντικό και χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της αϋπνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου