Ψιλό γαζί

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Είναι απορίας άξιον για ποιον λόγο η κυβέρνηση αρνείται να ακολουθήσει τις διαπραγματευτικές οδηγίες που της παρέχει αφειδώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πρώτα τον Οκτώβριο, ο Πρωθυπουργός έχασε την ευκαιρία να μπει στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και (όπως τον είχε εγκαίρως συμβουλέψει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ) να φωνάξει στους υπόλοιπους «κάτω τα μολύβια, εδώ μιλάμε για ανθρώπους!..».

Τον Φεβρουάριο ο Πρωθυπουργός έχασε και δεύτερη ευκαιρία.

Προτίμησε να παραμείνει «θεατής» και «κομπάρσος» τη στιγμή που (κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ) έπρεπε να πει στους άλλους: «Ως εδώ! Εχετε 1,5 εκατομμύριο Ελληνες άνεργους, έχετε 1,5 εκατομμύριο Ελληνες να παίρνουν κάτω από 600 ευρώ και έχετε αφήσει τους ανάπηρους να γίνουν επαίτες».  

Ακόμη χειρότερα. Στην ίδια σύνοδο κορυφής, ο «αμέτοχος» Σαμαράς «έπρεπε να παρέμβει για να ακυρώσει τη μείωση του κοινοτικού προϋπολογισμού» - αυτό δηλαδή που δεν κατόρθωσαν από κοινού η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία και καμιά δεκαριά ακόμη χώρες…

Δεν το έκανε. Ευλόγως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε προχθές στη Βουλή τον υπουργό Οικονομικών για «απουσία κάθε διαπραγμάτευσης».

Γι' αυτό άλλωστε οι χαμένες ευκαιρίες της κυβέρνησης είναι τελικά πολύ περισσότερες.

Αφενός δεν κατάφερε να επιβάλει (στους άλλους…) μια νέα διαγραφή του (δικού της…) χρέους.

Αφετέρου δεν συγκάλεσε διάσκεψη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, μια διάσκεψη την οποία θεωρεί επιβεβλημένη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ξέρουμε τι τη θεωρούν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.      

Κυρίως όμως η κυβέρνηση (πάντα κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπόρεσε να εκμεταλλευθεί «το λάθος του ΔΝΤ» - παρ' όλο που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο επανόρθωσης για κάτι που (σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ολι Ρεν) δεν το θεωρεί «λάθος»…

Ολα αυτά λένε πολλά για τις αδυναμίες της κυβέρνησης. Ακόμη περισσότερα όμως λένε για τις δυνατότητες της αντιπολίτευσης.

Η οποία είναι έτοιμη, αν κληθεί στα πράγματα, να προχωρήσει στα εξής:

• Να βάλει τους άλλους να διαγράψουν όσα τούς χρωστάμε.

• Να αυξήσει τον κοινοτικό προϋπολογισμό.

• Να εκμεταλλευθεί «το λάθος του ΔΝΤ» για να επιστρέψουν (υποθέτω) οι συντάξεις στα ύψη του 2009.

• Να φέρει τον Ολάντ, τον Μόντι και τον Ραχόι σηκωτούς σε διάσκεψη των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.

• Να μπει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και να φωνάξει «ως εδώ!» για τους ανάπηρους που έγιναν επαίτες.

• Να μην αφήσει τους υπόλοιπους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων να ξαναπιάσουν μολύβι στα χέρια τους.

Και µη ρωτήσετε πώς θα τα κάνει όλα αυτά, διότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξήγησε στη Βουλή ότι και ο Παπακωνσταντίνου τον ρωτούσε «πού θα βρείτε τα λεφτά;» τη στιγµή «που έκρυβε τη λίστα Λαγκάρντ».  

Πράγμα που σημαίνει ότι, αν ο Παπακωνσταντίνου δεν έκρυβε τη λίστα Λαγκάρντ, τότε η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα χρημάτων. Θα πήγαινε να σηκώσει όσα τής λείπουν κατευθείαν από την HSBC Γενεύης!

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τη διαδικασία, ο Γ. Παπανδρέου έσπασε προχθές «15 μύθους», ένας εκ των οποίων ήταν ότι «λεφτά δεν υπήρχαν». Ασφαλώς λοιπόν και υπήρχαν - ο ίδιος μάλιστα τα βρήκε από το ΔΝΤ και στις τσέπες μας!..

Επιβεβαιώνεται, με άλλα λόγια, ότι όλοι έχουν έτοιμες λύσεις σε όλα - όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση…

Αλλά τελικά δεν έχουν καμία λύση για τίποτε - όταν φθάσουν στην κυβέρνηση…

Κι αναρωτιέμαι μήπως αυτό είναι το γενικότερο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής.

Οτι όλοι ξέρουν ποιες είναι οι σωστές λύσεις, απλώς όταν το ξέρουν βρίσκονται στη λάθος θέση για να τις εφαρμόσουν.

Και ώσπου να φθάσουν στη σωστή θέση, τις έχουν ξεχάσει!..

Διότι η άλλη εξήγηση είναι ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί, αλλά ποιος μπορεί να υποψιαστεί κάτι τέτοιο για υπεύθυνους πολιτικούς;