Ο Καραμανλής τι λέει;

Του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου

Ελεγα χθες για τα επικίνδυνα παιχνίδια που παίζουν κάποιοι -και δυστυχώς όχι λίγοι- νεοδημοκράτες βουλευτές. Και κοντά σ' άλλες περιπτώσεις αναφέρθηκα σ' εκείνους που θεωρούν ότι η ανάληψη της εξουσίας αποτελεί μια βολική κολυμπήθρα που είναι ικανή να ξεπλύνει τις ευθύνες της παράταξής τους για τις ολέθριες επιπτώσεις της διακυβέρνησης της πενταετίας 2004-2009. Ολοι αυτοί, όπως καθημερινά πια αποδεικνύεται, έχουν στοχοποιήσει τον υπουργό Οικονομικών επειδή διέπραξε το «έγκλημα» να υπογραμμίσει τις ευθύνες της καραμανλικής διακυβέρνησης για τη δημοσιονομική κατάντια της χώρας.

Κατανοώ τους λόγους της προσπάθειας, είτε αυτοί έχουν να κάνουν με την «ιστορική αποκατάσταση» είτε με το ενδεχόμενο επανόδου στην ενεργό δράση του πρώην πρωθυπουργού. Μόνο που όποιοι και όσοι επιδίδονται στο
παιχνίδι αυτό δείχνουν να ξεχνάνε ορισμένες κρίσιμες «λεπτομέρειες» που συνδέονται άμεσα με το εγχείρημά τους.
Πρώτη «λεπτομέρεια» το γεγονός ότι αν ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός και οι ίδιοι κυβερνητικοί βουλευτές, το οφείλουν πρωτίστως στο ΠΑΣΟΚ που συμμετέχει στην κυβέρνηση. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν αποτολμήθηκε συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής για το Μνημόνιο, όπως προεκλογικά είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει ο αρχηγός της ΝΔ.
Δεύτερη «λεπτομέρεια» το ότι τα «κατορθώματα» της καραμανλικής διακυβέρνησης είναι διαπιστωμένα και καταγραμμένα με κάθε δυνατό τρόπο και από κάθε αρμόδιο παράγοντα και οργανισμό τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι αποκαλυπτικά όσα έχουν ειπωθεί και από τον Αλογοσκούφη και από τους παράγοντες της Κομισιόν για τις υποδείξεις που γίνονταν προς τον Καραμανλή να προχωρήσει σε μέτρα από τα τέλη του 2008, αλλά εκείνος τις απέρριπτε λόγω πολιτικού κόστους.
Και υπάρχει και μία ακόμη «λεπτομέρεια». Σημαντικότατη μάλιστα. Ο ίδιος ο Καραμανλής. Τρία χρόνια τώρα δεν έχει ανοίξει το στόμα του να πει λέξη για όσα του καταμαρτυρούνται. Μέσω διαρροών και κύκλων έχει επιλέξει να εκφράζεται. Αλλά το πρόβλημα πλέον δεν είναι αν και κατά πόσο θίγεται ή όχι η υστεροφημία του, οπότε είναι αναφαίρετο δικαίωμά του να επιλέγει πώς θ' αντιδράσει.
Εκείνο που διακυβεύεται είναι η προσπάθεια την οποία έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας η τρικομματική κυβέρνηση. Κι εδώ ο Καραμανλής δεν δικαιούται να σιωπά. Διότι η σιωπή σημαίνει συναίνεση και ότι με την άδειά του ή με εντολή του κινούνται όσοι συστηματικά πριονίζουν την καρέκλα του Στουρνάρα.