Γράφει η Λίνα Παπαδοπούλου*
Δεν είναι καθόλου δημοφιλές σήμερα να υπερασπίζεται κανείς εκφάνσεις
της πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου. Γνωστό. Οπως εξίσου γνωστή και η
προπαγάνδα κατά του συστήματος της «ανοικτής διακυβέρνησης» (opengov),
μέσω του οποίου η επιλογή για τις υψηλές θέσεις στον δημόσιο τομέα έγινε
βάσει βιογραφικών και προσόντων σχετικών με την υπό κατάληψη κάθε φορά
θέση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τοποθετήθηκαν αντίπαλοι της
ακολουθούμενης πολιτικής, πάντως σίγουρα οι επιλεγέντες δεν προέρχονταν
από μια κλειστή κομματική κλίκα, η συντριπτική δε πλειοψηφία αυτών
διέθετε ακαδημαϊκά προσόντα και επαρκή προϋπηρεσία σε ανάλογες καρέκλες.
Οι κατηγορίες τότε κατά του opengov είχαν εστιάσει ιδίως στην καθυστέρηση της τοποθέτησης. Αντίθετα, κανείς δεν βρέθηκε να κατηγορήσει για παρόμοια καθυστέρηση τη σημερινή κυβέρνηση. Και δικαίως.
Οχι μόνο επειδή κριτήριο δεν μπορεί να είναι μόνο η ταχύτητα· κυρίως επειδή κάθε διοικητής δημοσίου οργανισμού θα πρέπει -ιδεοτυπικά τουλάχιστον- να κάνει τη δουλειά του υπέρ των συμφερόντων του Δημοσίου, δηλαδή των πολιτών, ανεξαρτήτως πολιτικού προϊσταμένου.
Ισως όμως αυτή να είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι το opengov υπήρξε όχι μόνο πρωτοποριακό αλλά και αποτελεσματικό: ακριβώς επειδή η προηγούμενη επιλογή είχε γίνει βάσει προσόντων, είχαν, κατ' αποτέλεσμα και κατά πλειοψηφία, επιλεγεί ικανοί διοικητές με προσανατολισμό στο κράτος και όχι σε ένα κόμμα ή σε συγκεκριμένους υπουργούς.
Η παρούσα συμμαχική κυβέρνηση επέλεξε δυστυχώς την επιστροφή στην παραδοσιακή συνταγή της κάλυψης των θέσεων αυτών με αποτυχημένους πολιτευτές και κομματικά στελέχη.
Η μόνη διαφορά από το παρελθόν ότι πλέον οι τοποθετήσεις δεν είναι μονοκομματικές, αλλά σέβονται την ποσόστωση των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτόν όμως ακυρώνεται το ώριμο αίτημα της κοινωνίας για αποκομματικοποίηση του Δημοσίου.
Το opengov ήταν ένα πρώτο βήμα προς την υλοποίηση αυτού του αιτήματος. Ζητούμενο σήμερα είναι να γίνουν και τα επόμενα βήματα με στόχο τη δόμηση ενός κρατικού μηχανισμού που θα λειτουργεί παρά την αλλαγή των κυβερνήσεων, που δεν θα καθοδηγείται από το κόμμα ή τον υπουργό αλλά θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες των πολιτών.
Οι κατηγορίες τότε κατά του opengov είχαν εστιάσει ιδίως στην καθυστέρηση της τοποθέτησης. Αντίθετα, κανείς δεν βρέθηκε να κατηγορήσει για παρόμοια καθυστέρηση τη σημερινή κυβέρνηση. Και δικαίως.
Οχι μόνο επειδή κριτήριο δεν μπορεί να είναι μόνο η ταχύτητα· κυρίως επειδή κάθε διοικητής δημοσίου οργανισμού θα πρέπει -ιδεοτυπικά τουλάχιστον- να κάνει τη δουλειά του υπέρ των συμφερόντων του Δημοσίου, δηλαδή των πολιτών, ανεξαρτήτως πολιτικού προϊσταμένου.
Ισως όμως αυτή να είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι το opengov υπήρξε όχι μόνο πρωτοποριακό αλλά και αποτελεσματικό: ακριβώς επειδή η προηγούμενη επιλογή είχε γίνει βάσει προσόντων, είχαν, κατ' αποτέλεσμα και κατά πλειοψηφία, επιλεγεί ικανοί διοικητές με προσανατολισμό στο κράτος και όχι σε ένα κόμμα ή σε συγκεκριμένους υπουργούς.
Η παρούσα συμμαχική κυβέρνηση επέλεξε δυστυχώς την επιστροφή στην παραδοσιακή συνταγή της κάλυψης των θέσεων αυτών με αποτυχημένους πολιτευτές και κομματικά στελέχη.
Η μόνη διαφορά από το παρελθόν ότι πλέον οι τοποθετήσεις δεν είναι μονοκομματικές, αλλά σέβονται την ποσόστωση των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτόν όμως ακυρώνεται το ώριμο αίτημα της κοινωνίας για αποκομματικοποίηση του Δημοσίου.
Το opengov ήταν ένα πρώτο βήμα προς την υλοποίηση αυτού του αιτήματος. Ζητούμενο σήμερα είναι να γίνουν και τα επόμενα βήματα με στόχο τη δόμηση ενός κρατικού μηχανισμού που θα λειτουργεί παρά την αλλαγή των κυβερνήσεων, που δεν θα καθοδηγείται από το κόμμα ή τον υπουργό αλλά θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου