Κάτι σαν επιστολή προς κ. Δήμαρχον το νυν σμικρόν ανάγνωσμα

Του Β. Π. Καραγιάννη

Με βροχή, πριν το βραδινό χιόνι, ήμουν και ως «πιστός» ακροατής, Κυριακή πρωί αγίας Αννης, στο ναό του αγίου Κωνσταντπου , εχιαν πει,τανίνου κ.λπ, όπου, είχαν πει, πως μετά τη λειτουργία  θα γίνει η εκδήλωση για τον άλλοτε μητροπολίτη Διονύσιο, αλλά ο ιερέας στην απόλυση ανακοίνωσε την 12^η  ώρα ως έναρξη. Γι αυτό ίσως δεν ήταν κατάμεστος ο ναός νει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελειν 100χρονων ελευθερου β- η λαμπνει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελειν 100χρονων ελευθερου βρότης του οποίου δεν έχεινει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελειν 100χρονων ελευθερου β τον νει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελειν 100χρονων ελευθερου βόμοιό της στην πόλη, εκ δε του λόγου τούτου κι ο αρχιερέας των κοζανιτών  ορθοδόξων ...καίγεται τόσο να λειτουργεί και να υπάρχει εκεί, ένθα ισορροπεί η ασφυκτιούσα αλλού, φύση της εξουσίας του –περίλαμπρη, αλλά άλλοι την νοιώθουν κι ως περίλυπη στη βυζαντινή της ματαιότητα -.
Αλλά και των ιεραρχών εν γένει, τους οποίους είδαμε στην εορτή του πολιούχου να θύουν και ν’ απολύουν στην απαστράπτουσα χλιδή ενώπιον του ποιμνίου των λογικών προβάτων τους. Ο μόνος σεμνός ως ο μόνος αιρετός εκ του λαού δηλαδή, εκείνου του εσπερινού, ήταν ο κ. Δήμαρχος.

            Στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων ελευθέρου βίου της Κοζάνης (κουράγιο συμπολίτες τελειώνει κι αυτή η επαρχιακού λόγου φαντασίωσή μας) τιμήθηκε η μνήμη τουνει﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελειν 100χρονων ελευθερου β Μητροπολίτη Διονύσιου (Ψαριανού). Μία ομιλία του στοχαστικού θεολόγου και πνευματικού ανθρώπου κ. Αναστασίου Δάρδα, η χορωδία ιεροψαλτών «Ιάκωβος Ναυπλιώτης» (χοράρχης ο βαθυνούστατος άρχων της ψαλτικής κ. Σωτήριος Αρβανίτης) να αποδίδει έξοχα ύμνους των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Φώτων αλλά και συνθέσεις του τιμώμενου Μητροπολίτη, με ενδιάμεσο συνδετικό κρίκο θεωρίας και υμνολογίας τον πρωθιειοωστε) ﷽﷽ητροπλιτη μου σικο Πρωτοχρονια ςκαι των φρέα .υ ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽.ου, κι ας μην το καταλαβαου Νκολαουες συνεδτικης ο βαθυνοστθαος Σωττου αγίου Νικολάου, θεολόγο κ. Δημητρίου Χαρισίου. Ολα καλά κι άγια ως εδώ.

            Σκεφτόμουν  πως ούτω πως η πόλη τιμά έναν πνευματικό, πρωτίστως άνθρωπο, που χάραξε αυτήν στα τελευταία 50 τόσα χρόνια, με την φυσική του παρουσία στην Μητρόπολη αλλά και την πνευματική του ουσία.ή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ενατι στη μνυ και την πνευματικςκαι των φ Αρα έκανε το καθήκον της κι έτσι η ηγεσία της χορτάτη με αφρόψαρα στο πρόγραμμα, προχωρά ήδη παρακάτω για να εξαντλήσει το πέλαγος της ρουτίνας.

            «Είμαστε αμετάκλητα μεσοπόλεμος» ήγουν επαρχία για πάντα και κατά πάντα.

            Αλλά τιμούν το συγκεκριμένο μητροπολίτη ή απλώς συμπληρώνουν το κενό τους γενικώς με φωναχτά ονόματα, των οποίων το έργο και την προσφορά τους αγνοούν μέχρι και περιφρονούν κάποιες φορές;

            Γίνομαι ελαφρώς σαφέστερος.

            Ο Διονύσιος χάρισε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽λπσμα επιθυμια ςονοαμσιε την πκςκαι των φζάνης την ημέρα ίδρυσης του θεσμού των Βιβλίων και της Ανάγνωσης (ΙΝΒΑ)- Ιούλιος του 1995- την πολύτομη και πολύτιμη βιβλιοθήκη του, μια από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες ιδιωτικές στον ελλαδικό χώρο. Η πόλη γι αυτό αλλά και για την όλη πνευματική του ύπαρξη, του απένειμε το χρυσό της μετάλλιο. Οταν είχαμε κατά πλάσμα επιθυμίας ονομάσει την Κοζάνη «Πόλη του Βιβλίου», πήραμε τη βιβλιοθήκη του και την τοποθετήσαμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη ως το σπουδαιότερο απόκτημά της στα νεότερα χρόνια,  μεταλλειο τηςνειμε το χρυσιβλιοθαιτην πκςκαι των φσε ειδικό χώρο δημόσιας χρήσης και προβολής. Οταν η πόλη θεσμικά μετεξελίχτηκε σε «πόλη του γελοίου» ως προς τα βιβλία και τα γρκαι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ην πεου, κι ας μην το καταλαβαάμματα, ανίδεοι διέλυσαν το ενιαίον της μέρος της δε,﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι ονυ τι ονθχας) τον λερα χρ το πέταξαν ποιός ξέρει σε ποιά αποθήκη!

            Λυπητερά πράγματα κι όσοι κατα﷽﷽﷽﷽﷽﷽ημοτικ κι υ ου, κι ας μην το καταλαβατα ζούσαν και τα ζουν θλίβονταν, πλην ατελέσφορα. Η δημόσια κι η δημοτική ακηδία είναι ακατανίκητη. Εξ όνυχος (και τι όνυχας) τον λέοντα, λοιπόν!

            Η άγνοια, η περιφρόνηση, η αντιπάθεια σχεδόν κατά των βιβλίων και των ανθρώπων που ασχολούνται μ’ αυτά, κυριαρχούν ως δημόσια και δημοτική αίσθηση, αισθητική και πρακτική. Ενα απέραντο χωριό διαθέσεων δηλαδή...

            Ακούγονται κάπως υπερβολικά αυτά; Απλώς είναι ελαφρώς πιο χειρότεραλα με τους ναθωρπους που επιλεγει κι εχιε την τελικη τα πράγματα. Τι κρίμα για αυτή την πόλη που δεν έχει και πολλά να δείξει στον πολιτισμό της, πλην της τηλεθέρμανσης! Ο κύριος Δήμαρχος είναι ανυποψίαστος μάλλον γι όλα αυτά, ίσως και να μην τον ενδιαφέρουν, να μην ξέρει, να μη νοιώθει, αλλά αυτός ευθύνεται τελικά και πολιτικά, με τους ανθρώπους που επιλέγει για να κτυπήσουν τη διοικητική τους κάρτα στη Βιβλιοθήκη, το μεσοδιάστημα  της αγρανάπαυσής τους από τις αμοιβός﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ντρπεται για ποιλιοθ του, κι ας μην το καταλαβαμενες αντιδημαρχίες και άλλες διοικήσεις του δήμου όλες μεθ' αμοιβής, εννοείται.

            Τι θλίψη για την Κοζάνη αυτή η τακτική και πολιτική!

            Βαρύτατη η ευθύνη του (για την ελαφρότητα και την ανευθυνότητά του ως προς αυτά) κι ας μην καταλαβαίνει, το μοναδικό στην ιστορία της, κατάντημα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, για το οποίο όμως κανείς δεν θα του ζητήσει το λόγο ή ν’ απολογηθεί, πλην της ιστορίας της πόλεως και των γραμμάτων της. Αυτά είναι άυλα εντελώς σημαίνοντα που δεν τιμωρούν φυσικά αλλά θα ντρέπονται για το που αφέθηκε και βρίσκεται αυτή από την οποία πέρασαν οι κορυφές των τοπικών γραμμάτων από την ίδρυση της κι έχουν αφήσει κάποιοι, μνημειώδες πνευματικό έργο.

            Ας στοχαστεί κι αναστοχαστεί για λίγο (αν μπορεί) για την ιστορική Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και την Κοβεντ εως.﷽﷽﷽﷽﷽ της π λιοθκλννεθυντο ερα χράρεια εξαλλαγή της σήμερα, η οποία  δεν ξεχωρίζει και πολύ από μια σχολική βιβλιοθήκη κάποιου Γυμνασίου ή και Λυκείου της πόλεως.ιοωστε) ﷽﷽ητροπλιτη μου σικο Πρωτοχρονια ςκαι των φ