Ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Νομαρχιακής Συνέλευσης Σερρών

Φίλες και φίλοι, χαίρομαι γιατί βρίσκομαι στις Σέρρες. Με τις Σέρρες με συνδέουν πολύ στενοί δεσμοί. Έχω αρκετές φορές την ευκαιρία να έρχομαι και να μιλάω εδώ, να βλέπω τους πολίτες των Σερρών. Τώρα έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την τελευταία συνάντησή μας. Έχουν μεσολαβήσει πολλά γεγονότα, εξελίξεις καταλυτικές για τη χώρα και την παράταξη. Είχαμε καιρό να τα πούμε. Σήμερα ξεκινούμε ξανά αυτό το διάλογο.

Χαίρομαι γιατί σήμερα συγκροτείται εδώ στις Σέρρες η Νομαρχιακή Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου μας, που θα διεξαχθεί το Φεβρουάριο και θα έχει, όπως είπαμε, συντακτικό χαρακτήρα.
Θα θέσει τις βάσεις της νέας εποχής για το ΠΑΣΟΚ, για τη δημοκρατική παράταξη, για την ευρύτερη κεντροαριστερά, για όλους τους πολίτες που πιστεύουν στις αρχές του ευρωπαϊκού δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Χαίρομαι γιατί το ίδιο έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη, στην Α' και τη Β' εκλογική περιφέρεια, στη Χαλκιδική, σε όλους τους Νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας και έτσι συγκροτείται και η Περιφερειακή Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου της Κεντρικής Μακεδονίας.

Μέχρι την άλλη Δευτέρα το ίδιο θα γίνει σε όλη τη χώρα. Θα αφιερώσουμε τις πρώτες ημέρες της εβδομάδας αυτής στο λεκανοπέδιο Αττικής και το επόμενο Σαββατοκύριακο σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, ώστε μέσα σε λίγες ημέρες το ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει μια πλήρη, προσωρινή οργανωτική διάταξη που θα το οδηγήσει στο Συνέδριο.

Βεβαίως, εσείς που είστε εδώ, που πιστεύετε στην παράταξη, που είστε η παράταξη στο Νομό των Σερρών, ένα μεγάλο νομό με προβλήματα αγροτικό νομό, νομό που έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά δυστυχώς δεν τα έχει δει να αξιοποιούνται στο βαθμό που πρέπει, είστε οι άνθρωποι που θα σηκώσετε το βάρος της πορείας προς το Συνέδριο. Κάθε φορά σηκώνετε το βάρος για το στόχο που έχει η παράταξη, για το στόχο που έχει η χώρα.

Δεν είστε όμως μόνον άνθρωποι της οργάνωσης, άνθρωποι της καθημερινής δουλειάς, της επαφής με τον συμπολίτη. Είστε σκεπτόμενοι άνθρωποι, πολιτικά στελέχη, μαχόμενοι πολίτες, δημοκράτες, που βεβαίως έχετε πολλά ερωτήματα για το πού βρίσκεται η χώρα, πού πηγαίνουμε.

Φίλες και φίλοι, επί 9 μήνες τώρα, από τον Μάρτιο που άρχισε ουσιαστικά η διπλή προεκλογική περίοδος των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου μέχρι σήμερα, τέσσερις μήνες προεκλογικά και πέντε μήνες μετεκλογικά, στην πραγματικότητα αγωνιζόμαστε να γυρίσουμε στο κεκτημένο του Φεβρουαρίου του 2012, όταν η χώρα μας μετά από πολύ  μεγάλη προσπάθεια συμφώνησε το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης με την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πήρε ένα τεράστιο δάνειο, συνολικά 240 δισ. ευρώ, με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, με χαμηλότερα επιτόκια, με μεγαλύτερη διάρκεια, με περίοδο χάριτος.

Και βεβαίως όταν η Ελλάδα συμφώνησε τη μεγάλη περικοπή του χρέους κατά 50 μονάδες του ΑΕΠ και έθεσε τις βάσεις για να γίνουν και άλλες περικοπές του χρέους, να ελαφρυνθεί ο τόπος, να ελαφρυνθούν οι επόμενες γενιές, να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να μπορέσει η Ελλάδα να ξαναγίνει αυτοδύναμη, ισότιμη μέσα στην Ευρώπη, μέσα σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες, μέσα σε συνθήκες πρωτόγνωρες για το λαό μας και την κοινωνία μας.  

Και είναι κρίμα που χρειάστηκαν τόσοι πολλοί μήνες για να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε περίπου στο κεκτημένο του Φεβρουαρίου του 2012. Ακόμη δεν το έχουμε επανακατακτήσει αυτό το κεκτημένο του Φεβρουαρίου. Είναι όμως σημαντικό ότι μετά από μήνες διαβουλεύσεων και συζητήσεων, που εμείς θα θέλαμε να γίνουν πιο γρήγορα, με καλύτερο και άμεσο αποτέλεσμα, η χώρα αποκτά πράγματι μία νέα αφετηρία.

Οι κόποι μας, οι θυσίες του ελληνικού λαού, οι θυσίες όλων των κοινωνικών ομάδων, τώρα δυστυχώς και των αγροτών, ως συνταξιούχων ακόμη περισσότερο, γιατί οι μεγάλες ηλικίες κουβαλάνε ένα τεράστιο βάρος μαζί με τους άνεργους νέους για τη σωτηρία της χώρας, τώρα λοιπόν χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού έχουμε αυτή τη νέα αφετηρία.

Έχουμε μια απόφαση του Eurogroup, των Ευρωπαίων εταίρων μας, που μας επιτρέπει να πάρουμε επιτέλους την περιβόητη δόση. Ελπίζω ότι η δόση αυτή θα έρθει σε λίγες ημέρες, εμπρόθεσμα, μια δόση πολύ σημαντική που μέχρι τον Μάρτιο του 2013 θα φτάσει τα 44 δισ. ευρώ.      

Κάποια από αυτά θα πάνε στην αγορά. Θα βοηθήσουν να κινηθεί ξανά ο τροχός της πραγματικής οικονομίας. Να ξεπληρώσει το κράτος ληξιπρόθεσμες οφειλές δικές του σε επιχειρήσεις και πολίτες, από μεγάλες επιχειρήσεις που περιμένουν να πληρώσουν υπεργολάβους και προμηθευτές μέχρι απλούς συνταξιούχους που περιμένουν να πάρουν το εφάπαξ τους. Αλλά για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης πρέπει να ξέρουμε ότι από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο προεκλογικά, χάρη στη συμφωνία που είχαμε κάνει το Φεβρουάριο του 2012, η Ελλάδα πήρε 75 δισ. ευρώ. Τώρα περιμένουμε να πάρουμε τα υπόλοιπα 44 δισ. ευρώ και άλλα 44 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του προγράμματος.  

Είναι σημαντικό ότι θα έχουμε αυτή τη νέα αφετηρία. Γι' αυτό πρέπει να πούμε δυο λόγια για το αν το πρόγραμμα προχωράει σταθερά και υπεύθυνα, εάν πράγματι θα γίνουν όλα όσα έχουμε πει και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι με την επιτυχή κατάληξη αυτής της διαδικασίας που βλέπετε και ακούτε της επαναγοράς των ομολόγων, μέχρι τη Δευτέρα η Ελλάδα θα έχει μειώσει κι άλλο το δημόσιο χρέος της κατά άλλες 10 μονάδες του ΑΕΠ και θα έχουμε και προοπτική για περαιτέρω μείωση όπως όλοι λένε και καταλαβαίνουμε.

Θα έχουμε φτάσει τις 60 μονάδες κούρεμα του χρέους μας. Πολύ σημαντικό. Θα έχει φτάσει το κούρεμα τα 125 δισ. ευρώ και βέβαια στη συνέχεια θα έχουμε την εκταμίευση της δόσης, την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος, την προοπτική μιας καλύτερης κατάστασης στην αγορά, ρευστότητας.

Πρέπει να πέσει χρήμα στην αγορά, να κινηθεί ο τροχός της πραγματικής οικονομίας, αλλά από την άλλη μεριά οι θυσίες δεν σταματούν. Πρέπει τις επόμενες ημέρες να συμπληρώσουμε το πακέτο των μέτρων, το δύσκολο πακέτο των μέτρων που ψηφίσαμε στις 7 Νοεμβρίου. Να συμπληρώσουμε τα μέτρα αυτά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που θέλω να ξέρετε ότι δεν είναι το εθνικό φορολογικό σύστημα όπως το θέλουμε και το φανταζόμαστε.

Δεν είναι μια ολοκληρωμένη, ισορροπημένη παρέμβαση που στηρίζει την κοινωνία, την ανάπτυξη, τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, αλλά είναι κι αυτό ένα τμήμα του πακέτου που είναι αναγκαίο να θεσπίσει η χώρα προκειμένου να ολοκληρώσουμε το στόχο μας, να αποκτήσουμε επιτέλους πρωτογενές πλεόνασμα.

Να φύγουμε από την πίεση των ελλειμμάτων, να μπορέσουμε να γυρίσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να έχουμε όχι απλά και μόνο βιώσιμο χρέος όπως ακούμε, αλλά στην πραγματικότητα μια βιώσιμη χώρα, γιατί δυστυχώς το φθινόπωρο του 2009 διαπιστώσαμε όλοι, αργά είναι η αλήθεια, με καθυστέρηση και μέσα από μεγάλα ιστορικά λάθη, ότι η χώρα μας δεν είναι βιώσιμη, ότι η εποχή που ζούσαμε δεν είναι μια χρυσή εποχή αλλά μια επίχρυση εποχή, ότι αν κανείς έξυνε τη χρυσή επιφάνεια, από κάτω δεν έβλεπε κάποιο πολύτιμο μέταλλο αλλά έβλεπε έναν πολύ φθηνό μπρούτζο που δεν είχε καμία αξία.

Και τώρα πρέπει να θεμελιώσουμε ξανά τα κεκτημένα σε στέρεες βάσεις. Να οργανώσουμε κανονικά το κράτος, την κοινωνία, την οικονομία, με ασφάλεια, με προοπτική, για να μπορέσουν να έχουν μέλλον στον τόπο τους οι νέοι, για να νιώσουν ασφαλείς ξανά οι μεγαλύτεροι, οι συνταξιούχοι. Για να μη νιώθουν πάνω από το κεφάλι τους την απειλή της οικονομικής καταστροφής ή της απόλυσης οι μεσαίες παραγωγικές ηλικίες είτε είναι επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενοι είτε είναι μισθωτοί οι οποίοι θέλουμε να βγουν ομαλά στη σύνταξη και να απολαύσουν τους καρπούς των προσπαθειών μιας ολόκληρης ζωής.

Στο φορολογικό λοιπόν, που είναι επείγον, κάναμε πολύ μεγάλη προσπάθεια. Κάναμε πολύ σκληρή διαπραγμάτευση στο εσωτερικό της κυβέρνησης για να προστατεύσουμε τους πιο σημαντικούς στόχους που είχαμε, τις οικογένειες με παιδιά, και είναι σημαντική η αλλαγή που έχει γίνει, για την προστασία κυρίως των τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών αλλά και γενικότερα των οικογενειών, ιδίως των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, ιδίως των μισθωτών οι οποίοι δεν τα βγάζουν φυσικά πέρα με τις περικοπές που έχουν γίνει και με τη δυσκολία που υπάρχει γενικότερα στην οικονομία.

-          Ο πρώτος λοιπόν στόχος ήταν να μην τιμωρηθούν τα παιδιά, να μην τιμωρηθούν οι οικογένειες με παιδιά. Να γίνει σεβαστή η ανάγκη που έχει και η κοινωνία και η πολιτεία να στηρίξει την οικογένεια, να στηρίξει τη δημογραφική ταυτότητα του τόπου μας, γιατί είναι τραγικό η οικονομική κρίση να σε οδηγεί σε επιλογές οι οποίες τελικά πληγώνουν την ίδια την εθνική ταυτότητα.

-          Ο δεύτερος στόχος ήταν οι νέοι επαγγελματίες. Νέοι επαγγελματίες που ασχολούνται με οποιοδήποτε ελεύθερο επάγγελμα, με οποιαδήποτε ατομική επιχείρηση, με οποιοδήποτε επιτήδευμα και όχι μόνον οι νέοι αλλά και οι άνεργοι μεγαλύτερων ηλικιών που ψάχνουν να βρουν μια δεύτερη ευκαιρία όχι ως μισθωτοί, αλλά ως αυτοαπασχολούμενοι. Επιμέναμε πάρα πολύ για τα 3 πρώτα χρόνια -5 θέλαμε- έστω για τα 3 πρώτα χρόνια να είναι ευνοϊκή στο μισό η φορολογική επιβάρυνση των νέων επαγγελματιών και των ανέργων που στρέφονται στο ελεύθερο επάγγελμα και την αυτοαπασχόληση.

-          Και το τρίτο σημείο οι αγρότες. Να μην ενταχθούν στο νέο καθεστώς. Να μην υποχρεωθούν σε μια γραφειοκρατική τήρηση βιβλίων εσόδων και εξόδων η μεγάλη μάζα των αγροτών μας, αυτοί που έχουν μικρή επιστροφή ΦΠΑ, μικρό κύκλο εργασιών, μικρό τζίρο. Και ιδίως για το 2013 που είναι η μεταβατική περίοδος, έχουμε συμφωνήσει να υπάρχει ένα φορολογικό καθεστώς για τον αγρότη που θα είναι ευνοϊκό, που θα σέβεται την ιδιόμορφη κατάστασή του, που δεν θα τον βάζει σε νέες περιπέτειες.

Επαναλαμβάνω, αυτά είναι διορθώσεις μιας μεταβατικής ρύθμισης που συνδέεται με την κρίση και είναι τμήμα του πακέτου των δύσκολων μέτρων των 13,5 δισ. ευρώ που πρέπει να παρουσιάσει η χώρα για να μπορέσει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.  Δεν είναι το ολοκληρωμένο σχέδιο που έχουμε προετοιμάσει, για το οποίο έχουμε ψηφίσει όλα τα προγεφυρώματα και το οποίο μπορεί πολύ εύκολα να συμφωνηθεί ανάμεσα στα κόμματα, ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία και να γίνει μια πραγματικότητα η οποία μπορεί να μην εφαρμοστεί αμέσως λόγω της κρίσης αλλά μπορεί να εφαρμοστεί μετά το 2016.

Ο χρόνος περνάει δύσκολα όταν έχεις προβλήματα, αλλά και πιο γρήγορα απ' ό,τι νομίζουμε, γιατί η ζωή πάντα βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον και πάντα θέλουμε να έχουμε μία προοπτική και ένα στόχο στη ζωή μας.

Άρα δύο μηνύματα:

-          Πρώτο μήνυμα: Η Ελλάδα στέκεται στα πόδια της. Η Ελλάδα μένει οριστικά μέσα στο ευρώ. Διαψεύδονται οι κερδοσκόποι, διαψεύδονται και χάνουν λεφτά όσοι είχαν επενδύσει στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και στην καταστροφή. Η απόφαση του Eurogroup που μας φέρνει σχεδόν στο κεκτημένο του Φεβρουαρίου του 2012, με την επαναγορά των ομολόγων, είναι ένα ηχηρό ράπισμα στους κερδοσκόπους. Η Ελλάδα όχι απλά και μόνο στέκεται όρθια, αλλά μειώνει ακόμη περισσότερο το χρέος της και στην πραγματικότητα έχει αποσπάσει μια πολύ σοβαρή πολιτική υπόσχεση ότι το επόμενο διάστημα, μόλις ολοκληρωθεί η εφαρμογή των μέτρων, θα ανοίξει η συζήτηση για ακόμη μεγαλύτερη περικοπή του χρέους, για ακόμη μεγαλύτερη ανακούφιση.

-          Δεύτερο μήνυμα: Το φορολογικό έχει ουσιαστικά συμφωνηθεί μεταξύ των τριών κομμάτων. Απομένουν ελάχιστα ζητήματα να συζητηθούν ανάμεσα στους τρεις αρχηγούς. Προστατεύσαμε τρεις πολύ κρίσιμες ομάδες. Δεν ικανοποιήσαμε το σύνολο των στόχων μας, αλλά πρέπει να μάθουμε να λειτουργούμε συναινετικά μέσα σε μία συνεργασία. Δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε την άποψή μας αλλά μπορούμε να την παλέψουμε. Το φορολογικό αυτό θα συμπληρωθεί από ένα κανονικό εθνικό φορολογικό σύστημα.

Είχα την ευκαιρία μάλιστα πριν από λίγο να δεχθώ το Σύλλογο των Αγροτών Συνταξιούχων που μου έθεσε πολύ συγκεκριμένα, με υπεύθυνο τρόπο, ζητήματα σε σχέση με τη συνταξιοδοτική μεταχείριση συγκεκριμένων ηλικιών αγροτών που έχουν πληρώσει τις εισφορές τους ή μπορούν να τις εξαγοράσουν και να ενταχθούν φυσιολογικά στο σύστημα, γιατί δεν το κρύβω ότι κάναμε τεράστια προσπάθεια μέχρι τις εκλογές να μη θιγούν οι αγρότες, να έχουν τη μικρότερη δυνατή επίπτωση από την κρίση και το καταφέραμε σε πολύ  μεγάλο βαθμό και τώρα στις συζητήσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης αγωνιστήκαμε να μη θιγούν οι αγρότες ούτε συνταξιοδοτικά ούτε φορολογικά.

Δεν καταφέραμε το σύνολο των επιδιώξεών μας, αλλά είναι πάντα στόχος μας και πεποίθησή μας ότι ο αγροτικός πληθυσμός πρέπει να παίξει ξανά τον πρωτοπόρο ρόλο του, γιατί όπως και άλλες φορές, μετά από κρίσεις, μετά από πολέμους, μετά από καταστροφές, η γεωργία, η αγροτιά, η πρωτογενής παραγωγή έδωσε το έναυσμα για την ανασυγκρότηση του έθνους, έτσι και τώρα στο νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο η πρωτογενής παραγωγή, η φυτική και η ζωική, είναι αυτή που θα δώσει δουλειά σε νέους ανθρώπους, που θα στηρίξει την επιχειρηματικότητα την αγροτική, που θα στηρίξει την ανάπτυξη. Είναι αυτή που θα στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων, την επωνυμία της χώρας, που θα δώσει έρεισμα και για τους άλλους τομείς της παραγωγής και για το δευτερογενή και για τον τριτογενή τομέα. Άρα πορευόμαστε προς την έξοδο από την κρίση.

Ο κόσμος παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να είναι βαρύθυμος, δύσπιστος, γιατί βλέπει όλες τις επιπτώσεις της κρίσης να έχουν ξεσπάσει στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι δυστυχώς το εργαστήριο της αποτυχίας του τρόπου με τον οποίο η Ευρώπη προσπάθησε να διαχειριστεί την κρίση.

Τι έχει γίνει, πάρα πολύ απλά. Οι μεγάλες και ισχυρές οικονομίες της Ευρώπης, που έχουν υγιή δημοσιονομικά, που δεν έχουν ανεξέλεγκτο χρέος, που έχουν χαμηλό έλλειμμα επειδή οι ίδιες είχαν επιβάλλει στις κοινωνίες τους σκληρά μέτρα την περίοδο της οικονομικής ανάπτυξης, εξυγιάνθηκαν, είναι ισχυρές, σταθερές και ανταγωνιστικές.

Τώρα που αντιμετωπίζουν την κρίση του νότου, χωρών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, ακόμη και η Γαλλία είναι στο στόχαστρο, αλλά και του εν ευρεία εννοία νότου οικονομικά, όπως είναι η Ιρλανδία, η Κύπρος η οποία μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, έρχονται και επιβάλλουν με τη δική τους συντηρητική αντίληψη, αντίληψη που την ψηφίζουν και τη στηρίζουν οι λαοί τους όμως δημοκρατικά, όπως συμβαίνει στη Γερμανία, στη Φιλανδία, στην Αυστρία, μέτρα σκληρά άμεσης δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ οι χώρες του νότου βρίσκονται ήδη σε ύφεση.

Και έτσι μέσα από τη δική τους αντίληψη η ύφεση βαθαίνει και ξαναβαθαίνει και μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο, γιατί είμαστε αναγκασμένοι, προκειμένου να πάρουμε την οικονομική βοήθεια, προκειμένου να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, την καταστροφή, την έξοδο από το ευρώ - που θα είναι βεβαίως καταστροφική και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη αλλά πρωτίστως για χώρες όπως η Ελλάδα - να αποδεχθούμε αυτούς τους δύσκολους όρους που δεν είναι μία δική μας επιλογή, ούτε θα την κάναμε την επιλογή αυτή εάν είχαμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε μόνοι μας τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Προσέξτε, αναφέρομαι στη γρήγορη, σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, στο στόχο που έχει επιβληθεί να τιθασεύσουμε το χρέος και να μειώσουμε τα ελλείμματα, να φτάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Στην πραγματικότητα μέσα σε περίπου τρία-τρεισίμισι χρόνια. Στην αρχή σε ενάμισι χρόνο, μετά σε δυόμισι, γιατί δεν υπήρχε προοπτική, δεν υπήρχε διορατικότητα σ' αυτό που μας είχε επιβληθεί. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν η δική μας επιλογή αν μπορούσαμε να τη χρηματοδοτήσουμε.

Δική μας επιλογή έπρεπε να είναι και πρέπει να είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι αλλαγές ώστε η χώρα -όπως είπε και ο Γραμματέας προηγουμένως- να γίνει κανονική, να γίνει ανταγωνιστική, να γίνει σύγχρονη, να γίνει δίκαια, να γίνει διαφανής, να γίνει μια ευρωπαϊκή χώρα η οποία δεν έχει αποκλίσεις τριτοκοσμικού χαρακτήρα.

Ναι, αυτά τα μέτρα τα οποία ανοίγουν την αγορά, τα επαγγέλματα, κάνουν την Ελλάδα φιλοεπενδυτική και φιλοαναπτυξιακή, αυτά τα μέτρα  έπρεπε να τα έχουμε πάρει προ πολλού και είναι μεγάλο έλλειμμα και μεγάλη υστέρηση της χώρας ότι δεν τα έχει πάρει. Αυτά δεν μας τα επιβάλλει κανείς απέξω και είναι λάθος να περιμένουμε να μας τα υπαγορεύσει η Τρόικα. Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή που προκαλεί τις περικοπές, την ύφεση, την ανεργία, τη μιζέρια, τη δυστυχία.

Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε την επιλογή αυτή για έναν απλό λόγο που θέλω να τον πω για πολλοστή φορά, γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Γιατί οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη δυστυχία, μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερες περικοπές, μεγαλύτερη ανεργία, μεγαλύτερη δυσπραγία στις επιχειρήσεις, μεγαλύτερη πτώση των κερδών, διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Εάν η Ελλάδα δεν έμπαινε στο πρόγραμμα, έπρεπε μόνη της να κάνει κουμάντο στα οικονομικά της. Μόνη της να κάνει κουμάντο στα οικονομικά της σημαίνει ότι έπρεπε να μηδενίσει αυτοστιγμεί ένα κολοσσιαίο πρωτογενές έλλειμμα. Πρωτογενές έλλειμμα σημαίνει έλλειμμα της ετήσιας διαχείρισης, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τι πληρώνουμε για το χρέος.

Έπρεπε να μηδενίσει ένα κολοσσιαίο πρωτογενές έλλειμμα του 2009 24 δισ. ευρώ, 12 μονάδων του ΑΕΠ και αυτό θα σήμαινε βεβαίως δραστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, σε επιδοτήσεις, σε επιχορηγήσεις, κατάρρευση των τραπεζών, γιατί ποιος θα μας έδινε χρηματοδότηση στις τράπεζες, και βεβαίως κατάρρευση όλης της οικονομίας, γιατί κατάρρευση των τραπεζών σημαίνει κατάρρευση της οικονομίας.

Όποιος δε, νομίζει ότι μπορεί να πουλάει ψεύτικο τσαμπουκά στις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη, πρέπει να δει πώς εξελίχθηκαν τώρα οι διαπραγματεύσεις και πόσο πιο δύσκολες ήταν οι προηγούμενες, γιατί η Ευρώπη δεν σκέφτεται ορθολογικά, δεν αντιδρά ορθολογικά. Υπάρχουν πολιτικοί καταναγκασμοί.

Μπορεί για λόγους πολιτικούς, για να σταθεί μία ευρωπαϊκή κυβέρνηση στο Κοινοβούλιο, για να κερδίσει εκλογές τοπικές ή εθνικές επειδή την πιέζουν εθνικά συμφέροντα, πολλές φορές εθνικιστικά οικονομικά συμφέροντα, να κρεμάσει στα μανταλάκια μια χώρα του ευρωπαϊκού νότου για λόγους εσωτερικούς, για λόγους ηθικοπλαστικούς, για λόγους που δεν βασίζονται σε μια οικονομική ανάλυση με διορατικότητα αλλά είναι στιγμιαίοι, συγκυριακοί, επιπόλαιοι. Έτσι είναι δυστυχώς η πραγματικότητα.

Πάρτε το παράδειγμα της Κύπρου, που το έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολλές φορές. Είναι εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για την εθνική μας ισχύ το ότι η Κύπρος μπαίνει τελικά σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Η Κύπρος έχει μία αριστερή κυβέρνηση. Το ΑΚΕΛ είναι το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου.

Αγωνίστηκε ο Πρόεδρος Χριστόφιας με σθένος να βρει χρηματοδότηση από άλλες πηγές, από την Κίνα, από τη Ρωσία, από αραβικά κεφάλαια. Τι χρηματοδότηση; Η χρηματοδότηση είναι αστεία από πλευράς απολύτων αριθμών. Μιλάμε για 2-3 δισ. ευρώ, για 5 δισ. ευρώ, όχι για 240 δισ. ευρώ που χρειάστηκε η Ελλάδα, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε και τα 140 δισ. ευρώ γπου έχει δώσει χρηματοδότηση το Ευρωσύστημα στις ελληνικές τράπεζες, και δεν τα βρήκε αυτά και αναγκάστηκε να προσέλθει στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, για να στηρίξει τις τράπεζες αλλά για να στηρίξει και τη δημοσιονομική της κατάσταση.      

Δε θέλω να θυμηθώ άλλα παραδείγματα, που γοήτευσαν το ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, όπως η Αργεντινή, γιατί βλέπουμε πως η Αργεντινή τόσα χρόνια μετά την κρίση δεν μπορεί να ορθοποδήσει και ξανακυλάει συνεχώς μέσα στην εστία της κρίσης ακριβώς επειδή δεν εφάρμοσε ένα συμφωνημένο πρόγραμμα προσαρμογής με εταίρους που τη στήριξαν, αλλά αναγκαστικά κινήθηκε μόνη της γιατί δεν μετέχει σε μία νομισματική ζώνη.

Τα λόγια είναι εύκολα, οι συσχετισμοί είναι δύσκολοι, και δεν υπάρχουν καλύτεροι συσχετισμοί για την Ελλάδα πουθενά, ούτε στη μοναξιά, ούτε στα Βαλκάνια ούτε στη Μεσόγειο. Τα Βαλκάνια εξακολουθούν να είναι δυστυχώς σε κρίση, σε ύφεση, σε πολιτική αστάθεια. Η Μεσόγειος, παρά την αραβική άνοιξη, είναι αυτή τη στιγμή μια θάλασσα που περιβάλλεται από χώρες σε βαθιά κρίση.

Βλέπουμε τι γίνεται στη Συρία, τι γίνεται στην Αίγυπτο που είναι ο καθοριστικός παράγοντας όχι μόνο για τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, όχι μόνο για τις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, όχι μόνο για την κατάσταση στη Γάζα, όχι μόνο για τη Συρία, όχι μόνο για το Ιράν, αλλά και για εμάς, γιατί ο ρόλος τους είναι καταλυτικός σε σχέση με τις θαλάσσιες ζώνες και σε σχέση με την οριοθέτηση της ΑΟΖ για την οποία μιλούν ακαίρως-ευχέρως γνωρίζοντες και μη γνωρίζοντες που δεν αντιλαμβάνονται, ειδικά στο θέμα της Αιγύπτου, πόση μεγάλη σημασία έχει για την Ελλάδα μια σταθερή, υπεύθυνη Αίγυπτος ως συνομιλητής.

Όποιος ισχυρίζεται ότι έχει άλλη λύση, οφείλει να την παρουσιάσει, να την τεκμηριώσει. Και είδα την αφωνία και την αμηχανία του κ. Τσίπρα σε όλες τις κοινοβουλευτικές συζητήσεις τώρα για τα μέτρα, για τον προϋπολογισμό, για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την οικονομία. Δεν είχε να πει τίποτα.

Τι να πει; Ότι η λύση είναι το μονομερές μορατόριουμ για το χρέος, που θα οδηγήσει στη κατάρρευση όλης της οικονομίας; Ότι η λύση είναι η μονομερής καταγγελία; Ότι η λύση είναι οι φίλοι του της Γερμανίας, το κόμμα με το οποίο συνομιλεί, το Die Linke, που δήλωσε ότι θα προσφύγει στο γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο κατά της απόφασης της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής να δοθεί το δάνειο, η δόση στην Ελλάδα; Αυτοί είναι οι φίλοι μας που θα προσφύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας.

Και βλέπετε τι γίνεται στην Ισπανία με φαινόμενα εθνικής διάλυσης, τι γίνεται στην Ιταλία που πέφτει η κυβέρνηση Μόντι και οδηγούνται ξανά σε μία περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Βλέπετε πόσο δύσκολοι είναι οι συσχετισμοί μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, που είναι ο άξονας που καθοδηγεί εκ των πραγμάτων την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.

Αυτή είναι η κατάσταση. Οι ρόλοι όμως, φίλες και φίλοι -και θέλω να προσέξετε ειδικά το σημείο αυτό- είναι μοιρασμένοι στη χώρα μας κατά τρόπο άνισο και άδικο. Γιατί οι πολιτικές δυνάμεις που αποφάσισαν να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης για τη διαχείριση της κρίσης και είχαν και έχουν στα χέρια τους την «καυτή πατάτα» των δύσκολων αποφάσεων, όπως είναι πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, έχουν κόστος, έχουν φθορά και πρέπει να απολογούνται.

Γιατί πώς να μην απολογείσαι για περικοπές μισθών και συντάξεων; Πώς να μην απολογείσαι για ύφεση και για ανεργία τεραστίων διαστάσεων; Αλλά οι άλλοι που έτυχε να απαλλαγούν από την ευθύνη της διαχείρισης και των αποφάσεων, αντί να βάλουν πλάτη, αντί να στηρίξουν, πλειοδοτούν, δημαγωγούν, συνωμοσιολογούν, δηλητηριάζουν τη συνείδηση, την ψυχή και το μυαλό του ελληνικού λαού με ψέματα. Με το κορυφαίο ψέμα ότι υπάρχει άλλη λύση -που δεν υπάρχει- και με το κορυφαίο ψέμα ότι δήθεν εμείς -στην αρχή το ΠΑΣΟΚ μόνο του, μετά και η Νέα Δημοκρατία και ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, τώρα η Νέα Δημοκρατία και η Δημοκρατική Αριστερά- είμαστε οι κακοί άνθρωποι, οι εκπρόσωποι της σκληρής αστικής τάξης που θέλουμε να βασανίσουμε τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους επιχειρηματίες, τους πάντες, για να κάνουμε μια ταξική αναδιανομή και όχι για να σώσουμε τη χώρα, ενώ μπορούσε η χώρα να σωθεί με άλλους τρόπους.

Το δε μεγαλύτερο ρεύμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, το 25% επισήμως της νέας Κεντρικής Επιτροπής, πιστεύει στην ανάγκη επανόδου στη δραχμή ρητά και κατηγορηματικά, που σημαίνει δίπλα στην εσωτερική υποτίμηση της ύφεσης και της μείωσης των εισοδημάτων να έχεις και μια δραματική εξωτερική υποτίμηση 60 μονάδων, 60%, δηλαδή στην πραγματικότητα να εξανεμίσεις περιουσίες, εισοδήματα, προοπτικές και να κάνεις την Ελλάδα «Αλβανία του Χότζα». Αυτή είναι η λύση και η προοπτική.

Αυτά κρίθηκαν στις εκλογές. Στις εκλογές τέθηκαν τα ερωτήματα και τα διλήμματα δύο φορές και ο ελληνικός λαός αποφάσισε και αποφάσισε συνειδητά. Το δε ΠΑΣΟΚ δεν έκρυψε τίποτα, μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια, και καλωσορίζουμε στο μέτωπο της ευθύνης, στο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών και υπεύθυνων δυνάμεων και τη Νέα Δημοκρατία και τη ΔΗΜΑΡ που δεν ψήφισαν στις προηγούμενες φάσεις.

Η δε Νέα Δημοκρατία τροφοδότησε το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο της πρώτης περιόδου, το οποίο τώρα έχει αποκτήσει μία δυναμική και η δυναμική αυτή οδηγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο αδιέξοδο και το αδιέξοδο είναι ο εκφασισμός της κοινωνίας. Ένας τρόπος σκέψης που δεν σου επιτρέπει να αντιληφθείς την πραγματικότητα γιατί πιστεύεις ότι σου λένε ψέματα, ότι υπάρχουν συνωμοσίες, ότι υπάρχει πάντα ένα παρασκήνιο γαργαλιστικό, ενώ θα μπορούσαν όλα να γίνουν χωρίς κόπο, χωρίς θυσίες, χωρίς περικοπές, να έρθει το ραβδάκι του ταχυδακτυλουργού και να σώσει τη χώρα χωρίς να χρειαστεί οι Έλληνες να κουνήσουν το δάχτυλό τους. Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα, το κορυφαίο και επικίνδυνο ψέμα.

Αυτός ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και από τον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής. Εδώ στις Σέρρες υπάρχει έντονη δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής. Σε όλη τη χώρα με έμμεσο τρόπο, παραπλανητικό, τα κενά του κράτους, η αδυναμία λειτουργίας της αστυνομίας, τα κενά του κοινωνικού κράτους, η ανάγκη να υπάρχουν παροχές σε ανθρώπους που είναι στην απόλυτη φτώχεια, συσσίτια, Βοήθεια στο Σπίτι, επιτρέπουν σε νεοναζιστές, φασίστες, αντίπαλους της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κήρυκες του ρατσιστικού ξενοφοβικού λόγου, να μπαίνουν μέσα σε σπίτια κανονικών φτωχών ανθρώπων, ανθρώπων της ανάγκης, πουλώντας προστασία. Και η καμπάνια μας είναι μια καμπάνια στο όνομα της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων, της ιστορίας της γνώσης, γιατί έτσι ξεκινάει το αυγό του φιδιού και εκκολάπτεται και μετά δεν μπορείς να το συγκρατήσεις, δεν μπορείς να το συμμαζέψεις.

Η δημοκρατία είναι ανοιχτή, είναι πολυφωνική, είναι γενναιόδωρη, αλλά αμύνεται, όπως αμύνονται τώρα ξανά οι Πρωθυπουργοί των ομόσπονδων κρατών της Γερμανίας για το νεοναζιστικό κόμμα που ζητούν ξανά να απαγορευθεί.

Εμείς δεν είπαμε ότι πρέπει να απαγορευθεί η Χρυσή Αυγή ούτε να κηρυχθεί εκτός νόμου. Τα έχει ζήσει αυτά η Ελλάδα μετά τον εμφύλιο με το ΚΚΕ. Δεν προβλέπεται στο Σύνταγμά μας διαδικασία απαγόρευσης. Υπάρχει όμως Ποινικό Δίκαιο που προβλέπει και πρέπει να προβλέπει αυστηρές κυρώσεις σε ατομική βάση για αδικήματα που συνδέονται με την καταπολέμηση της δημοκρατίας, με το ρατσιστικό και ξενοφοβικό λόγο, με τη βία.

Υπάρχει ο Κανονισμός της Βουλής που πρέπει να προστατέψει τη Βουλή από αντικοινοβουλευτικές, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Υπάρχει η ηθική και πολιτική καταδίκη από την Εκκλησία, από τις οργανώσεις της κοινωνίας, από θεσμούς όπως είναι ο Συνήγορος του Πολίτη, η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί εξεγείρονται κατά του φαινομένου της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα; Διαβάζω και ακούω την εξής άποψη: Ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή είναι να διορθώσουμε τους πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους που οδηγούν τους πολίτες στη Χρυσή Αυγή, δηλαδή να ξεπεράσουμε την κρίση.  Αυτό είναι μέγιστο λάθος. Η κρίση σε οδηγεί σε επιλογές οι οποίες είναι διαφορετικές από αυτές που έκανες. Σε οδηγεί να ψηφίσεις άλλο κόμμα, αλλά όχι να γίνεις αντίπαλος της δημοκρατίας, όχι να γίνεις οπαδός του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του ναζισμού.

Βεβαίως και χάσαμε 32% των ψηφοφόρων μας του 2009. Δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2012. Ψήφισαν άλλα κόμματα. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, Ανεξάρτητους Έλληνες, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ. Αυτό είναι μια θεμιτή επιλογή.

Μας καταδίκασαν, μας γύρισαν την πλάτη. Δεν τους δώσαμε αυτά που τους δίναμε άλλες φορές. Διερράγη η σχέση που υπήρχε που ήταν βασισμένη σε μία άλλη οικονομική κατάσταση και μία άλλη οικονομική δυνατότητα του κράτους. Ναι, πόσες φορές δεν έχασε το ΠΑΣΟΚ και δεν κέρδισε η Νέα Δημοκρατία ή το αντίστροφο;

Σε όλες τις χώρες υπάρχει εναλλαγή, σε όλες τις χώρες αλλάζουν οι συσχετισμοί. Οι πολίτες δυσαρεστούνται, ψηφίζουν διαφορετικά, ξανά δυσαρεστούνται, ξαναψηφίζουν διαφορετικά. Αυτή είναι η φυσιολογική λειτουργία της δημοκρατίας μέσα στις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου ανάμεσα στα κόμματα που παραδέχονται τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τη συνταγματική τάξη, δεν καλλιεργούν τη βία, δεν λειτουργούν ως παρακρατικοί μηχανισμοί.

Εάν θεωρήσει κανείς ότι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί και η Χρυσή Αυγή, κάνει πολύ μεγάλο ιστορικό λάθος. Αυτή είναι η διαφορά. Υπάρχουν χώρες που δεν έχουν καμία κρίση, που ευημερούν και που έχουν ακροδεξιά ναζιστικά κόμματα. Τι λόγο ύπαρξης έχει το ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία που έχει αναδείξει το χιτλερικό φαινόμενο; Κανένα. Ζητούν να απαγορευθεί.

Έτσι ξεκίνησαν όμως τα φαινόμενα αυτά στην Αυστρία, στην Ολλανδία, σε χώρες οικονομικά στέρεες, που δεν είναι σε ύφεση. Υπάρχουν χώρες σε ύφεση, όπως είναι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία ή η Κύπρος. Εκεί γιατί δεν έχουμε ακροδεξιά ναζιστικά κόμματα;

Όπως θεωρεί ότι είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο κομματικού και πολιτικού ανταγωνισμού κάνει λάθος. Και καλούμε όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου να ξανασκεφτούν αυτή την εύκολη επιχειρηματολογία και να μην κρύβονται πίσω από τη δήθεν απαγόρευση. Δεν ζητάμε απαγόρευση ούτε «ειδοποίηση».   Ζητούμε καταδίκη πολιτική, αυστηροποίηση της νομοθεσίας και εκσυγχρονισμό του κανονισμού της Βουλής, πολύ απλά πράγματα, κυρίως όμως συσπείρωση ηθική, θεσμική, δημοκρατική, πολιτική.

Φίλες και φίλοι, το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές. Ηττήθηκε δραματικά. Υπέστη ένα πολλαπλό σοκ. Τα ίδια τα πρόσωπα των στελεχών μας υφίστανται το σοκ αυτό. Πρέπει να βρουν νέους ρόλους. Υπάρχουν πολλοί άξιοι σύντροφοι που θα έπρεπε να είναι στη Βουλή, στην κυβέρνηση. Δεν είναι. Είμαστε στο δεύτερο κόμμα της κυβερνητικής συνεργασίας, ένα μικρότερο κόμμα.

Δείτε όμως το παράδοξο. Ο ΣΥΡΙΖΑ που τον επέλεξαν οι δυνάμεις οι δικές μας, της κοινωνίας, ως όχημα, όχι για λόγους ιδεολογικής επιλογής αλλά γιατί έπρεπε να βρεθεί μία εκλογική έκφραση και εκτόνωση, θεωρείται ο νικητής των εκλογών επειδή ανέβασε εντυπωσιακά τα ποσοστά του. Έμεινε όμως εκτός κυβερνητικής ευθύνης. Έμεινε και εκτός της εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης. Δεν έβαλε πλάτη ούτε ως κυβέρνηση ούτε ως αντιπολίτευση μέσα από μία εθνική συναίνεση. Το ίδιο και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Το ΚΚΕ έχει πάντα διαχωρισμένη τη θέση του και μιλάει καθαρά εναντίον της Ευρώπης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το σεβόμαστε, είναι μία άλλη επιλογή. 

Εμείς, το ΠΑΣΟΚ το λαβωμένο, το ηττημένο, έπρεπε να συμβάλλουμε στο να έχει η χώρα κυβέρνηση. Ηττηθήκαμε αλλά δεν πήγαμε στην άνεση της αντιπολίτευσης, στην ευχέρεια της αντιπολίτευσης. Θέλαμε να συνεχίσουμε να έχουμε κυβερνητικά βάρη; Όχι. Έπρεπε να κάνουμε μία εθνικά υπεύθυνη επιλογή.

Εάν το ΠΑΣΟΚ δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία του σχηματισμού κυβέρνησης των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, θα είχε κυβέρνηση ο τόπος; Θα υπήρχε διαπραγμάτευση; Θα υπήρχε δόση; Θα υπήρχε επαναγορά ομολόγων; Θα υπήρχε νέα αφετηρία; Όχι.

Θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση να γίνει και από τον Μάιο και τότε ίσως θα μπορούσε να έχει και ευρύτερη συμμετοχή και θα ήταν και πιο φυσιολογική η κατανομή των δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων, γιατί τον Ιούνιο ο εκλογικός νόμος εκβίασε τις συμπεριφορές των πολιτών και δημιούργησε τεχνητή πόλωση και τεχνητά διλήμματα για το ποιος θα είναι πρώτος.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν ηττήθηκε, αλλά είναι απολύτως αναγκαίο για την πορεία της χώρας ως εγγυητής της κυβερνητικής σταθερότητας και της εθνικής στρατηγικής, και άρα ανέλαβε το κόστος του πρώτου προγράμματος μόνο του επειδή και το ίδιο κακώς διάλεξε να πορευθεί μόνο, με όλους τους άλλους εναντίον του σε ένα ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο.

Πήγαμε στο δεύτερο πρόγραμμα και όλοι φερόντουσαν σαν η κυβέρνηση Παπαδήμου να ήταν μια κυβέρνηση μόνο του ΠΑΣΟΚ. Οι άλλοι μετείχαν αλλά χωρίς ευθύνη. Δεν βοήθησαν όσο έπρεπε να βοηθήσουν και κυρίως επέμεναν να πάει η χώρα σε εκλογές και να μπούμε στο δραματικό εννιάμηνο από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα. Ακόμη δεν έχει κλείσει το πακέτο.

Τώρα βεβαίως πάλι στηρίζουμε και ξαναστηρίζουμε και στηρίζουμε καθαρά και υπεύθυνα και υφιστάμεθα τις συνέπειες της καθαρής θέσης μας. Μπορούσαμε κι εμείς να πούμε ότι δεν ψηφίζουμε τα μέτρα, ψηφίζουμε τον προϋπολογισμό. Ο προϋπολογισμός είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για να εφαρμόσει τα μέτρα τα οποία δεν θα είχαμε ψηφίσει. Θα μπορούσαμε.

Η κυβέρνηση δεν θα είχε συγκεντρώσει 151 θετικές ψήφους στη Βουλή. Πώς θα διαπραγματευόταν στο Eurogroup; Πώς θα έκανε την επαναγορά; Πώς θα έπαιρνε τη δόση; Πώς θα μιλούσε με επενδυτές; Πώς θα προχωρούσε το πρόγραμμα ανάκαμψης της οικονομίας;

Θα μπορούσαμε κι εμείς να συγχωρήσουμε όλες τις συμπεριφορές όλων των στελεχών μας, άλλοι που θέλουν στενότερη συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, άλλοι που θέλουν χαλαρότερη συνεργασία, άλλοι που θέλουν να έχουμε μια προοπτική προς τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, άλλοι μια προοπτική συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ.  Μα είναι αυτό η επιλογή;

Η επιλογή είναι να υπάρχει αυτή η παράταξη ως στυλοβάτης και πυλώνας της χώρας. Να κατέχει την κεντρική στρατηγική θέση μαζί με όλες τις δυνάμεις που πιστεύουν στις αρχές του ευρωπαϊκού δημοκρατικού σοσιαλισμού, όλες τις δυνάμεις της μεγάλης παράδοσης που είναι αυτή η παράταξη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι σήμερα, προκειμένου να δώσουμε στη χώρα μας μία προοπτική και μία υπόσταση.

Είναι ώρα να βλέπει κανείς τον προσωπικό του ρόλο; Μήπως θα μπορούσα κι εγώ να έχω δει τον προσωπικό μου ρόλο τον Ιούνιο του 2011, να μη στρατευθώ ούτε για τη χώρα ούτε για την παράταξη; Μήπως θα μπορούσαμε ο καθένας μας να κάνει μία επιλογή διαφύλαξης του ρόλου του και του πολιτικού του  κεφαλαίου; Όχι βεβαίως. Όχι και ξανά όχι.

Η παράταξη βασίζεται στην αλληλεγγύη των μελών και των στελεχών της, στη συνέπεια, στην καθαρότητα των θέσεων. Αυτά τώρα πρέπει να τα πούμε συλλογικά, υπεύθυνα, θεσμικά στο Συνέδριό μας. Έχω πει κι άλλη φορά τις τελευταίες ημέρες ότι ερεθίζονται, ενοχλούνται, σκυλιάζουν επειδή το ΠΑΣΟΚ αντέχει, επειδή το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τη χώρα, επειδή το ΠΑΣΟΚ εγγυάται την πορεία της χώρας.

Όσοι νόμιζαν ότι μπορεί να επενδύσουν σε λύσεις μονοκομματικές  διαψεύστηκαν. Όσοι νόμιζαν ότι μπορούσαν να καταλάβουν εξ εφόδου την εξουσία τον Ιούνιο διαψεύστηκαν. Η χώρα θα αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ που κατέβηκε μαζί με τη χώρα, θα ανέβει μαζί με τη χώρα.

Το όχημα της ελληνικής οικονομίας είναι ευέλικτο. Έχει το μεγάλο προσόν να είναι ελαφρύ και ευέλικτο. Εύκολα σταματάει, εύκολα κάνει πίσω, αλλά και εύκολα ξαναπαίρνει μπρος, εύκολα εκτινάσσεται, εύκολα επιταχύνεται και εύκολα στρίβει προς ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, ανταγωνιστικό, έξυπνο, το οποίο να λειτουργεί προς όφελος των Ελλήνων πολιτών και ιδίως των φτωχότερων και των νέων.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν απευθύνει μία πρόσκληση σε όλες τις δυνάμεις της ευρύτερης παράταξης, χωρίς αποκλεισμούς. Μία είναι η προϋπόθεση: να μην ντρέπεσαι να πεις ότι είσαι ΠΑΣΟΚ. Να μην είσαι εχθρικός για το ΠΑΣΟΚ, να μην το υπονομεύεις στη Βουλή, στα Μέσα Ενημέρωσης, στον καθημερινό κοινωνικό διάλογο. Να ασκείς κριτική, να έχεις τις απόψεις σου, να δημιουργήσεις τις τάσεις και τα ρεύματα που θέλεις.

Μας ενοχλεί η ύπαρξη της Αριστερής Πρωτοβουλίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ; Έχει έναν τελείως διαφορετικό λόγο, αλλά σέβεται τις αποφάσεις, σέβεται τις θεσμικές διαδικασίες της παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ είναι ευρύχωρο, ανοιχτό, απροκατάληπτο. Δεν ανήκει σε πρόσωπα. Ανήκει στο λαό, στον ελληνικό λαό και στην ιστορία, στην κοινωνία, στην προοπτική του έθνους.

Πρέπει λοιπόν το Φεβρουάριο -αι ήδη αργήσαμε πολύ λόγω της παράτασης των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους- το ΠΑΣΟΚ στο Συνέδριό του να συνταχθεί, να θεσμοθετηθεί, να αποπροσωποποιηθεί, να θέσει τα θεμέλια ενός σύγχρονου, κανονικού - όπως είπε ο Γραμματέας - κόμματος. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη χώρα, όχι μόνο για την παράταξη. Ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ, συντεταγμένο, θα φέρει στο ίδιο τραπέζι, στην ίδια κοίτη του ποταμού και άλλες δυνάμεις.

Η Δημοκρατική Αριστερά θα μιλήσει μαζί μας. Δεν υπάρχει λόγος να αναζητούμε τεχνητές διαφορές και διαφορετικούς ρόλους. Όλες οι κινήσεις, όλα τα πρόσωπα, αλλά με σεβασμό στη συλλογικότητα, στη δημοκρατία, στην πλειοψηφία και με ευθύνη.

Το Συνέδριο δεν μπορεί να είναι κίνδυνος για τη σταθερότητα της χώρας, για την προοπτική του έθνους. Πρέπει να είναι η αφετηρία για ένα σύγχρονο λόγο που θα εκφράσει όλες τις δημιουργικές, προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Προοδευτικές, δημιουργικές δυνάμεις υπάρχουν στον αγροτικό κόσμο, στον κόσμο των μισθωτών υπηρεσιών, στον κόσμο της διανόησης, στη νεολαία, στους φοιτητές, στους ερευνητές, στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους δημοσίους υπαλλήλους. Όπως υπάρχουν και δυνάμεις της συντήρησης και της οπισθοφυλακής, και τέτοια κορυφαία δύναμη συντήρησης υπό το πρόσχημα του ριζοσπαστικού λόγου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στην πραγματικότητα υπόσχεται τη διατήρηση αλώβητων όλων των αιτίων της κρίσης.

Σου λέει: «χτυπήστε τα αίτια της κρίσης, αλλάξτε την κοινωνία, την οικονομία και το κράτος, μην την ξαναπατήσετε ιστορικά ως έθνος». Αλλά ο συντηρητικός λόγος υπό το πρόσχημα του δήθεν αριστερού ριζοσπαστικού λόγου λέει: «όχι, καμία αλλαγή. Κλείνω το μάτι σε όλες τις συντεχνίες, όλα τα συμφέροντα, όλα τα κατεστημένα, ακόμη και τα πιο σκληρά». Ακόμη και η εποπτεία των τραπεζών τους ενοχλεί στις χορηγήσεις των δανείων υπό το πρόσχημα του αφελληνισμού.

Άρα, φίλες και φίλοι, η υπόθεση αυτή είναι μια υπόθεση παραταξιακής και εθνικής ευθύνης, με προοπτική. Θέλει υπομονή και επιμονή. Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε η ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία, με την οποία συνεργαζόμαστε για λόγους εθνικής ευθύνης και ανάγκης, αλλά δεν ταυτιζόμαστε, ούτε το να τρέχουμε ως «ξεφτιλισμένη ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ πίσω από το δήθεν νέο ρεύμα που είναι το νέο ρεύμα της οπισθοφυλακής και του συντηρητισμού.

Εμείς είμαστε η κεντρική δύναμη, η δύναμη της στρατηγικής ευθύνης και της προοπτικής και εδώ στο Νομό Σερρών εσείς που είστε το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι που δεν είναι εδώ μέσα στην αίθουσα αλλά θα συσπειρωθούν γύρω από τη Νομαρχιακή Επιτροπή του Συνεδρίου, πρέπει να δώσετε ηχηρό, μαχητικό παρόν στις διαδικασίες και τελικά στο Συνέδριο το συντακτικό του Φεβρουαρίου.

Σας ευχαριστώ.