Νόµος ή ψήφος ;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ καταδίκη και η ενδεχόµενη έκπτωση του Ψωµιάδη θέτουν ένα ενδιαφέρον ερώτηµα. Τι πρέπει τελικά να υπερισχύει στη δηµοκρατία; Ο νόµος ή η ψήφος;

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, έχουν δικαίωµα οι πολίτες της Κεντρικής Μακεδονίας να χαίρονται τον περιφερειάρχη που εξέλεξαν ανεξαρτήτως των δικαστικών αποφάσεων που τον βαραίνουν ή έχει δικαίωµα µια δικαστική απόφαση να ακυρώσει την επιλογή τους; Το ΚΑΚΟ είναι ότι αυτό το ενδιαφέρον ερώτηµα έχει απαντηθεί προ πολλού και τελεσίδικα. Κι ούτε νοµίζω ότι υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι που θα διαφωνήσουν: της ψήφου προφανώς υπερισχύει ο νόµος. ∆ιότι, κατ’ αρχήν και εκτός όλων των άλλων, η ψήφος εκφράζεται µόνο µέσα στα πλαίσια του νόµου.  

ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ σε όλες τις πολιτισµένες δηµοκρατίες, γι’ αυτό άλλωστε και αιρετοί πολιτικοί συµβαίνει παντού να διώκονται, να καταδικάζονται και, φυσικά, να εκπίπτουν από τα αξιώµατα στα οποία έχουν εκλεγεί.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, η θεωρία ότι η ψήφος ως έκφραση της λαϊκής βούλησης θέτει τους ψηφισµένους υπεράνω του νόµου είναι προφανώς αστεία και µόνο ένας ακραίος λαϊκισµός θα µπορούσε να την υιοθετήσει. Γι’ αυτό και η προσπάθεια του ΛΑΟΣ να θέσει τον Ψωµιάδη υπεράνω των νόµων αντιµετωπίστηκε περίπου όπως της άξιζε: µε θυµηδία.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ για ορισµένους αυτή ηθυµηδία είναι επιλεκτική. Χειροκροτούν τα πρωτεία του νόµου όταν πρόκειται να εκπέσει ο Ψωµιάδης, αλλάδεν έχουν κανένα πρόβληµανα παραβιάζεται ο νόµος όταν συµβαίνει να µη συνάδει προς τη «λαϊκή βούληση» – την οποία συνήθως εκπροσωπούν οι ίδιοι και η παρέα τους…

ΕΤΣΙ, θεωρούν απολύτως σωστό να εφαρµοστούν οι δικαστικές αποφάσεις στην περίπτωση του Ψωµιάδη και έχουν δίκιο. Αλλά, για παράδειγµα, δεν βλέπω τον ίδιο φανατισµό όταν είναι να εφαρµοστούν οι δικαστικές αποφάσεις στην περίπτωση της Κερατέας. Ή των εισιτηρίων. Εκεί, υποτίθεται ότι η «λαϊκή βούληση» έχει κηρύξει «κοινωνική ανυπακοή» κι ως εκ τούτου οι «ανυπάκουοι» νοµιµοποιούνται να µην εφαρµόζουν κανένα νόµο και καµία δικαστική απόφαση.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ αυτή, λοιπόν, δικαιούνται και οι ψηφοφόροι της Κεντρικής Μακεδονίας µε την προτροπή του ΛΑΟΣ να δηλώσουν «κοινωνική ανυπακοή» και να µη δέχονται ούτε τις δικαστικές αποφάσεις εναντίον του Ψωµιάδη ούτε την ενδεχόµενη έκπτωση του περιφερειάρχη τους. Ανυπάκουοι οιάλλοι; Ανυπάκουοι κι αυτοί!

Ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ αποκαλύπτει προφανώς τον παραλογισµό. Και η επιλεκτική επίκληση του νόµου υπογραµµίζει την υποκρισία.

ΚΥΡΙΩΣ, ΟΜΩΣ, αναδεικνύει µια παλιά αλήθεια της πολιτικής: είτε «δεξιός» είτε «αριστερός», ο λαϊκισµός είναι τελικά το ίδιο άθλιο πράγµα. Κι αν τον ξύσεις λίγο, πάντα το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο θα συναντήσεις.