Η ιλαροτραγωδία της απογραφής από τη Ν.Δ.

Γράφει ο Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος*

Στο περιθώριο της ενασχόλησής της με τα θέματα του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ και του προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού Αθήνα 9 84, η ηγετική ομάδα της ΝΔ φαίνεται ότι άρχισε να ασχολείται και να μελετά τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή. Η διαδικασία αυτή γίνεται με δειλά, αλλά γοργά βήματα. Χωρίς να το έχουν πολυκαταλάβει αποκήρυξαν την πιο κομβική επιλογή των κυβερνήσεων Καραμανλή, αυτή της απογραφής.

Όσοι θυμούνται θα ξέρουν ότι μετά την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ, η ΝΔ βομβάρδιζε καθημερινά τον Τύπο με ανακοινώσεις-σχεδόν με απειλητικό τρόπο και ύφος-ότι μόλις έρθει στα πράγματα θα προβεί σε απογραφή.

Η τότε τρόικα-Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Ρουσόπουλος-υπερακόντιζε για το πόσο σημαντική ενέργεια (θα) είναι η απογραφή και πόσο θα βοηθήσει, ώστε να αποκατασταθεί το τρωθέν κύρος της χώρας και να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα. Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, τον Οκτώβριο του 2004, δημοσκόπηση της GPO κατέγραφε ότι το 84,1% των ψηφοφόρων της ΝΔ βλέπουν θετικά την απογραφή, ενώ η?εμπνευσμένη επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή είχε γοητεύσει και το 49,4% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ!

Σήμερα η ηγεσία της ΝΔ έρχεται με καθυστέρηση περίπου 10 ετών και μας λέει ότι ήταν καταστροφική επιλογή. Η κοροϊδία, όμως, είναι ότι τη χρεώνει αποκλειστικά στον κ. Αλογοσκούφη. Παράδειγμα για να καταλάβουμε το μέγεθος της πολιτικής κοτσάνας: Είναι σαν να έρθει ύστερα από 5 χρόνια ο όποιος επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και να δηλώσει πόσο άστοχη ήταν η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χρεώνοντάς τη στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Το ζητούμενο, ωστόσο, σήμερα δεν είναι πώς αποτιμά η ηγεσία της ΝΔ την περίοδο Καραμανλή. Είναι γνωστά σε όλους τα καταστροφικά αποτελέσματά της. Το ζητούμενο είναι η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του εν αναμονή κόμματος εξουσίας.

Χωρίς υπερβολή πρόκειται για το χειρότερο πολιτικό προσωπικό που είχε μεταπολιτευτικά κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρόσωπα που έχουν κύρος στη συντηρητική παράταξη σιωπούν ή «κρύβονται».

Ξέρει κανείς γιατί δεν μιλά για τα οικονομικά ο Σταύρος Δήμας; Γιατί σιωπά για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και κατ'επέκταση την οικονομία η Μαριέττα Γιαννάκου; Γιατί παρεμβαίνουν σπάνια ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και ο Νίκος Δένδιας;

Γιατί απέχει ο πιο έμπειρος κομματικός παράγοντας, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης; Φαντάζομαι την απάντηση τη γνωρίζουν όλοι. Ο κ. Σαμαράς έχει παραδώσει τα κλειδιά της Συγγρού στην απωθητική παρέα του Δικτύου 21 και σε μαθητευόμενους μάγους-οιονεί golden boys. Το πρόβλημα είναι μην το ΠΑΣΟΚ με τις επιλογές του του παραδώσει και τα κλειδιά του Μαξίμου! Γιατί τότε θα κοπεί το γέλιο από τις δηλώσεις Σαμαρά-Μιχελάκη και θα αρχίσει το κλάμα.

*Εκπρόσωπος Τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς