Γιώργος Γεννηματάς ( 30/6/1939 - 25/4/1994 ). 17 Χρόνια από τον θάνατό του

Ο Γιώργος Γεννηματάς ήταν ένας σπουδαίος πολιτικός, οραματιστής μα πάν’ απ' όλα ανθρωπιστής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Ο Πατέρας του κατάγοντας από τη Μάνη και η μητέρα του από τη Σύμη. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο Χαλάνδρι .Στα 15 του χρόνια γνώρισε την μέλλουσα γυναίκα του , την μούσα του όπως του άρεσε να τη λέει, στην οποία συνήθιζε να αφιερώνει πολλά από τα ποιήματα που έγγραφε.Παντρεύτηκαν το 1964 και απέκτησαν δυο κόρες : Τη Φώφη και τη Μαίρη.Υπήρξε άριστος μαθητής και αγαπούσε τα Μαθηματικά. Στα 16 του κέρδισε το βιβλίο της Μαθηματικής Εταιρείας. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Στα μαθητικά και τα νεανικά του χρόνια καθώς το Κυπριακό βρίσκονταν στην επικαιρότητα, ο Γεννηματάς υπήρξε πρωταγωνιστής στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια.
Ως φοιτητής έγινε μέλλος της νεολαίας των Φιλελευθέρων και στη συνέχεια, μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου.
Στα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας δραστηριοποιήθηκε στο Σύλλογο των Πολιτικών Μηχανικών, στον οποίο υπήρξε και πρόεδρος πριν και μετά τη δικτατορία.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Πα.Σο.Κ. το 1974 και στη συνέχεια στέλεχος. 

Η σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε μια σχέση βασισμένη στην εμπιστοσύνη, και την εκτίμηση στηριζόμενη σε κοινά οράματα, αρχές και αξίες. Έλεγε για τον Ανδρέα ότι «έχει μια άλλη αίσθηση των γεγονότων από εμάς, γιατί βλέπει τα πράγματα πάνω απ’ την σκακιέρα».
Το 1981 γίνεται για πρώτη φορά βουλευτής με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του Πα.Σο.Κ. και αναλαμβάνει το Υπουργείο Εσωτερικών, στην πρώτη κυβέρνηση του Πα.Σο.Κ.
Συνέδεσε το όνομα του με την ψήφο στα 18, την Εθνική συμφιλίωση και την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
Αν και στην αρχή έδειχνε σκληρός, πολύ σύντομα έγινε σύμβολο ανατροπής και ανθρωπιάς, πρόσωπο που ένωνε και συμφιλίωνε τους Έλληνες.
Αυτό που τον απασχόλησε ιδιαίτερα ήταν το πώς θα ξανά ζωντάνευε η ξεχασμένη Ελλάδα.
Υπερασπίζονταν με πάθος τις απόψεις του. Υπήρξε σύμβολο αξιοπιστίας, μαχητικότητας, σιγουριάς αλλά και ελπίδας. Ο Γεννηματάς υπήρξε πρωταγωνιστικό πρόσωπο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, συνδέοντας το όνομα του με την αλλαγή.
To 1984 ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας και υπήρξε ο δημιουργός μιας από τις μεγαλύτερες κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων χρόνων : Τη δημιουργίας του Εθνικού Συστήματος Υγείας (Ε.Σ.Υ.)
Φεύγοντας από το Υπουργείο άφησε πίσω του 180 κέντρα εξοπλισμένα και στελεχωμένα.
Όπως συνήθιζε να λέει , στο Υπουργείο Υγείας, άφησε ένα κομμάτι από τον εαυτό του.
Στη συνέχεια, ανέλαβε το Υπουργείο Εργασίας, όπου καθιέρωσε την ισότητα αμοιβής – εργασίας για τις γυναίκες, μέτρα για την εργατική κατοικία, για την προστασία των ανήλικων εργαζόμενων και για την καταπολέμηση της ανεργίας, ξεκινώντας παράλληλα το διάλογο με τους εργαζόμενους για την ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Το 1990, με το Πα.Σο.Κ. στην αντιπολίτευση, ανέλαβε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος, αναπτύσσοντας έντονη δράση.
Τον Ιανουάριο του 1992, ένα κρυολόγημα που τον ταλαιπωρεί, τον ανάγκασε να διακόψει τις δράσεις του και να υποβληθεί σε εξετάσεις.
Το αποτέλεσμα των εξετάσεων είναι ένα σοκ. Καλεί τους δημοσιογράφους και τους ανακοινώνει ότι πάσχει από καρκίνο. «Υπάρχουν μερικές στιγμές που το συναίσθημα ξεχειλίζει, δεν είμαι από μάρμαρο. Είναι γνωστό ότι έχω καρκίνο, αλλά θα προσπαθήσω», λέει συγκινημένος στους δημοσιογράφους.
Ανήμερα της γιορτής του, το 1992 αναχωρεί για τη Νεα Υόρκη όπου υποβάλλεται σε εγχείρηση.
Τραγική ειρωνεία. Ο άνθρωπος της ζωής του, η Κάκια, μένει στην Αθήνα γιατί υποβάλλεται και η ίδια σε θεραπεία.
Κατά την επιστροφή του σ την Ελλάδα, η Κάκια μαζί με πλήθος κόσμου είναι εκεί , στην επιστροφή του στο αεροδρόμιο.
Όλα δείχνουν ότι πηγαίνουν καλά έως τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1993, όπου βρίσκεται σε νοσοκομείο του Χιούστον.
Δυο μέρες μετά την επιστροφή του «φεύγει» για πάντα η Κάκια.
Ο Γιώργος Γεννηματάς ρίχνεται στον προεκλογικό αγώνα. Μια μεγαλειώδης συγκέντρωση στην Κρήτη έμελε να είναι η τελευταία του. «Θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις δίπλα στο λαό. Για τον άνθρωπο και την ανθρωπιά, για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό».
Στις εκλογές αναδεικνύεται πρώτος σε σταυρούς σε όλες τις περιφέρεις και αναλαμβάνει τα Υπουργεία Οικονομίας και Οικονομικών, μένοντας για λίγους μήνες ..
Στο τρίτο συνέδριο του Πα.Σο.Κ. εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς, με τις επιπτώσεις της θεραπείας να τον κρατούν στο σπίτι.
Στο τελευταίο μήνυμα του για το συνέδριο λέει μεταξύ άλλων : « Ένα νέο Πα.Σο.Κ. οφείλει να συνδυάσει το όραμα με το ρεαλισμό και για να το πετύχουμε αυτό χρειάζονται τρία στοιχεία, που στην ουσία είναι ένα : Ενότητα της μεγάλης μας δημοκρατικής παράταξης, ενότητα των στελεχών και ενότητα στη βάση του κινήματος , ενότητα γύρω από τον πρόεδρο μας Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος και θα δώσει τα χαρακτηριστικά του νέου Πα.Σο.Κ. , θα σηματοδοτήσει την προοπτική του. Αυτό είναι το χρέος όλων μας».
Δυο ημέρες μετά εισάγεται στην εντατική του Ευαγγελισμού.
«Δεν με τρομάζει ο θάνατος, αλλά η πομπή του θανάτου» έλεγε, επικαλούμενος τον Πιραντέλο.
«Στη διαδρομή από το δωμάτιο προς το χειρουργείο έκανα όλο το ταξίδι της ζωής μου προς τα πίσω. Το αποτέλεσμα δεν μ’ έκανε να μετανιώσω. Είχα καταλάβει πόσο μικρή είναι η ζωή, και πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος. Είχα καταλάβει ότι εκείνο που αξίζει είναι να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για τα μεγάλα προβλήματα της ζωής που είναι κοινά για όλους .»
Στην ιδιόχειρη διαθήκη του γράφει : «Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους του Έλληνες και τις Ελληνίδες που μου συμπαραστάθηκαν. Εκτός από ευχές, απαιτείται Εθνική συνεννόηση στην κορυφή και διάλογος και Εθνική ομοψυχία στη βάση. Για το Πα.Σο.Κ. , το κόμμα που τόσο αγάπησα εύχομαι ενότητα, περίσκεψη και αποφασιστηκότητα. Αυτά που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσουν στόχο πολλών που με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμένα θα τα κάνουν πράξη. Με τις ευχές και την άπειρη αγάπη μου, Γιώργος Γεννηματάς».

Ο Ανδρέας για τον Γιώργο Γεννηματά

«Ο Γιώργος ήταν οραματιστής, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστής. Όταν τον γνώρισα κατάλαβα αμέσως πως είχε μέσα του μια φλόγα για αλλαγή, για κοινωνική δικαιοσύνη, για ανάπτυξη. Είχε τη φλόγα, έπαιρνε τις πρωτοβουλίες του, αλλά ταυτόχρονα είχε την ωριμότητα να ξέρει το πώς και το πότε. Τίμησε κάθε τομέα στον οποίο υπηρέτησε και άφησε για όλους μας μιας μεγάλη υποθήκη».