Αυτοαναφλεγόμενα μηχανήματα

Tου Πάσχου Μανδραβέλη

Χθες ο ΣΚΑΪ βρέθηκε στην Κερατέα να συζητήσει με τους «εξεγερμένους των απορριμμάτων». Κάποια στιγμή, η κουβέντα πήγε στο θέμα της κλειστής λεωφόρου Λαυρίου, εκεί που προχθές οι «εξεγερμένοι» έριξαν μπάζα και οικοδομικά υλικά και αφού οι κρατικές υπηρεσίες τα απομάκρυναν, το επόμενο βράδυ οι «αντάρτες» έστησαν διάφορα παραπήγματα, κλείνοντας και πάλι τον δρόμο.

Στη συζήτηση παρενέβη ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υποδομών, κ. Γιάννης Οικονομίδης, για να εξηγήσει γιατί είναι κλειστός ο δρόμος. «Στείλαμε μηχάνημα», είπε, «και κάηκε».
Σ’ αυτό συμφώνησαν όλοι. «Πήγε το μηχάνημα να καθαρίσει τον δρόμο και κάηκε». Οπως κάηκαν και διάφορα άλλα μηχανήματα στην περιοχή κατά το παρελθόν. Προφανώς αυτοαναφλέγονται. Οπως έγινε μπουρλότο η Αττική το καλοκαίρι του 2008. Αυτοαναφλέχθηκε κι αυτή.

Κάποια στιγμή όλοι, με πρώτους τα κυβερνητικά στελέχη, πρέπει να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Τα μηχανήματα δεν κάηκαν. Κάποιοι τα έκαψαν. 

Ηταν κάτοικοι της περιοχής; Ηταν οι γνωστοί-άγνωστοι που κάνουν μπάχαλο το κέντρο έπειτα από κάθε διαδήλωση και βρήκαν νέο πεδίο σύγκρουσης με τον καπιταλισμό στην Κερατέα; Ηταν εξωγήινοι; Αυτό πρέπει να το βρει η αστυνομία. Πάντως τα μηχανήματα δεν καίγονται μόνα τους. Κάποιοι τα καίνε κι αυτοί πρέπει να συλληφθούν και να τιμωρηθούν. Κι ας σκούζουν οι χειροκροτητές κάθε ανομίας για τις αστυνομικές επιχειρήσεις σύλληψης των ενόχων.

Υπάρχει ένας δρόμος για την επίλυση του προβλήματος στην Κερατέα. Η εφαρμογή της νομιμότητας. Εδώ και δεκαέξι χρόνια, οι κάτοικοι της περιοχής εξήντλησαν όλα τα ένδικα μέσα. Το έργο έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και πήρε το πράσινο φως να προχωρήσει. Τα υπόλοιπα -π. χ. ότι οι νόμοι δεν εφαρμόζονται πάντα- είναι εκ του περισσού. Το ίδιο και τα σχέδια περί οικιακής κομποστοποίησης, διάχυτης ανακύκλωσης και άλλα οικολογικά. Τα τελευταία φυσικά και πρέπει να γίνουν, αλλά δεν αναιρείται το γεγονός ότι τα υπολείμματα κάπου πρέπει να πάνε.

Οσο για τις λύσεις που προτείνουν κάποιοι παράγοντες της περιοχής, να γίνει ένας μικρός ΧΥΤΑ μόνο για τα σκουπίδια της Κερατέας είναι γραφική και επικίνδυνη. Γραφική γιατί θυμίζει το πρώτο αίτημα της Μάνης στον Ιωάννη Καποδίστρια να έχει το δικό της τελωνείο για να καρπώνεται μόνη της τους δασμούς από το εξωτερικό της εμπόριο. Επικίνδυνη διότι με την ίδια λογική η Πτολεμαΐδα που υφίσταται τη ρύπανση για να ηλεκτροδοτεί ολόκληρη την Ελλάδα θα πρέπει να ξεσηκωθεί, λέγοντας ότι θα παράγουμε ρεύμα μόνο για τον νομό Κοζάνης και η Αττική μπορεί να κάνει τις δικές της ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες.

Δεν υπάρχει αδιέξοδο στη λεωφόρο Λαυρίου, αλλά ούτε σταυροδρόμι. Υπάρχει η κοινωνία, η οποία διά πέντε κυβερνήσεων (από το 1994) έκανε τον χωροταξικό σχεδιασμό, υπάρχει η Δικαιοσύνη που κρίνει τη συνταγματικότητα των νόμων και επιτηρεί την εφαρμογή τους και υπάρχει μια χούφτα ανθρώπων που για ίδιον όφελος καταλύουν κάθε έννοια νομιμότητας. Κλείνουν δρόμους, καίνε μηχανήματα, πολιορκούν το αστυνομικό τμήμα κ. λπ. Αν αποφασίσουμε ότι νόμος είναι το συμφέρον των ολίγων, τότε ας το διαλύσουμε πλήρως το μαγαζί…